არა-ჩვეულებრივი ადამიანები

„გაზაფხულის საღამოა მშვიდი, ხიდან ხეზე გადაფრინდა ჩიტი…“ დიახ, ეს ტერენტია, მეოცე საუკუნის დასაწყისიდან… და მე, ოცდამეერთე საუკუნის ადამიანს, სატრფო მიკითხავს… ჩვენ ვსეირნობთ გაზაფხულის მშვიდ საღამოს და ვსაუბრობთ ამ სტრიქონების ავტორზე.

გელით თუ არა წინ "ტკბილი სექტემბერი" - სასიყვარულო ჰოროსკოპი

თუმცა, არსებობს სხვა ვარიანტიც, შესაძლოა ზუსტად სექტემბერში დაიწყოს რაღაც ახალი და მნიშვნელოვანი თქვენს ცხოვრებაში. ასტროლოგიური თვალსაზრისით, სექტემბრის თვე იმის გათვალისწინებით, რომ სიყვარულის პლანეტა ვენერა ქალწულისა და სასწორის ზოდიაქოს ნიშნებს

(არა)ჩვეულებრივი დღე ...

მისგან მოდიხარ ... ან უფრო სწორად რომ ვთქვათ მორბიხარ ... გრძელი გზა გაქვს გსავლელი მაგრამ არ ჩქარობ იმის იმედით რომ იგი დაგეწევა და გეტყვის : " არ წახვიდე მე შენ მჭირდები..." ...მაგრამ უცებ ხვდები რომ ეს უბრალოდ შენი ფანტაზიის ნაყოფია და ისევ

ჩვენ თუ არა ჩვენი შვილები მაინც იქნებიან ერთად (სრულად)

ჩქარი ნაბიჯით მიუყვებოდა სასაფლაოსკენ გზას, სწრაფად გააღო სასაფლაოს კარები და თვალებით დაუწყო ძებმა უკუნით სიბნელეში მუხის ხეს, რომელიც შუაგულში იდგა. გეზი ხისკენ აიღო, ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავდა, მაგრამ ახლა არავინ და არაფერი აინტერესებდა ლუკას

არა იმიტომ...

ვერ გაგიხსენე, არა იმიტომ, რომ ძველებურად, აღარ მიყვარხარ, იმ მოგონებებს, გამხმარ გვირილებს, მე შერიგების დღისთვის ვინახავ! რომ დამავიწყდე, აღარ იფიქრო, გულს მწარე ფიქრი შემოერია, თუ დამიჯერებ დღემდე მიყვარხარ, ჩემი ფიქრები ისევ შენია!

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (დასასრული)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...! დილით ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა. წამწამები ძლივს დავაშორე ერთმანეთს, ეკრანისთვის არც დამიხედია ისე ვუპასუხე. -ხო...

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 42)

ლელუკა ჩემთან წავიყვანე, დღეს ჩემთან დარჩი თქო ვუთხარი, ისიც დამთანხმდა, ხვალ ჩვენი ძველი მეგობრის დაბადების დღეა და ამიტომაც პირდაპირ ჩემიდან წავიდოდით, გოგოებმა უარი განაცხადეს, ეხლა ვერა და მერე წამოვალთო, არანაერმა ხვეწნამ და მუდარამ არ გაჭრა.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 41)

ისევ დემეტრე... ისევ მისი მონატრება... ღმერთო, მგონი სანამ ეგ ჩამოვა გული გამისკდება და მომეღება ბოლო... უმისობას ვეღარ ვუძლებ... ჩემს თითზე მოკალათებულ ბრჭყვიალა ნივთს დავხედე და გამეღიმა, მე... მისი საცოლე ვიყავი... მისი საცოლე...

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 40)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...! თვალები დავხუჭე და მორჩა... მე აღარ ვიყავი დედამიწაზე, არც კი ვიცი სად ვიყავი, მაგრამ მე იქ თავს კარგად ვგრძნობდი...

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 39)

ლექსომ სახლში შემიყვანა, თვითონ კი უკან გაბრუნდა. მე უბრალოდ ვიჯექი დივანზე, გაუნძრევლად, მხოლოდ დემეტრეზე ვფიქრობდი, ალბათ მომკლავდა რო გაეგო ვისთან ერთად ვიყავი, ისე რა ჩემი ბრალია ყველგან, სადაც რაღაც შარს ავიკიდებ ეგ თუა.სიმართლე რომ ვთქვა უკვე