ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 6)

კიბეებზე რომ ჩავდიოდი დემეტრეს და უჩას ხმა გავიგონე, უჩამ რომ შესძახა „მიყვარხარ დემეო“ კინაღან იქვე ჩავიკეცე სიცილით, კი ვიცოდი რომ ჩემ ძმას ნორმალური ძმაკაცები არ ჰყავდა, მაგრამ ეგრე ცუდად თუ იყო მათი საქმე არ ვიცოდი...

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 5)

ამ ფიქრებიდან კი ლექსოს ხმამ გამომიყვანა. -თამუ გაიცანი ეს ჩემი ძმაკაცია დემეტრე წერეთელი, დემე ეს კიდე...ნუ იტოკში იცი რაა...- ჩემმა ძმამ ჩაიცინა და ორივეს რიგრიგობით გადმოგვხედა. -სასიამოვნოა-ამოვიბყრტყუნე ისე რომ ჩემი ხმა მე თვითომ ძლივს გავიგე

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 4)

-აუუუ შენ გოგო წლები გემატება და ჭკუა არა ხოო?-გამიცინა და საჭმელს შეექცა. -რას ვიზამთ ყველა შენსავით „ვზროსლი“ კი არ დაბადებულა- ენა გამოვუყევი და წყალი მოვსვი. ჩემს ნათქვამე ლელუკას გაეცინა. -რა გაცინებს?!-დაუყვირა ლექსომ და დაუბღვირა, ამ ჩემ ისეც

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 3)

შენ ვაფშე ვინ ხარ?-ისევ არ თმობდა პოზიციებს ბატონი ბესო. -მე ვინ ვარ ეგ შენი საქმე არაა, ეხლა კიდე ხელი გაუშვი თორე ინანებ-მშვიდი საუბრობდა "ბოროტი" უცნობი. -აუ დავაი რაა...-აღარ მიუქცევია ბესოს ყურადღება „ბოროტისთვის“ ისე ჩამავლო ხელი და გამაქანა

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 2)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...!კაფეში შესვლისთანავე შევუკვეთე ატმის წვენი და შოკოლადის ნამცხვარი, ლელუკამ კიდე coca-cola და ხილის ტორტი შეუკვეთა. ჩვენთან

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?!

ვერ ვიტან ჩემ თავზე საუბარს... პატარაობიდან მომყვება ეს ჩვევა და დღმდე თან მსდევს...! მაგრამ ხომ უნდა მიცნობდეთ, ესეიგი : ვარ თამუნა წილოსანი ,16 წლის, საშუალო სიმაღლის, ხორბლისფერი კანით, დიდი წითელი ტუჩებით, მწვანე თვალებით და გამოყვანილი

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - დასასრული

-მომისმინე ბექა ნუ დაგავიწყდება რომ შენ მე მიღალატე მ ი ღ ა ლ ა ტ ე გესმის? ძალიან კარგად იცოდი თავიდანვე ჩემი ხასიათები ზედმეტად მეტი იცოდი და შენ მაინც მიღალატე იცოდი რომ არ გაპატიებდი იცოდი რომ ამას არ გაპატიებდი და შენ მაინც მიღალატე ზუსტად იმ

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (დასასრული)

რაღაც მხრივ მართალი ხარ. სიყვარული აბრმავებს ადამიანებს. მეც დამაბრმავა მარა მერე გაგამ მითხრა როგორ ძალიან უყვარდი და არ შემეძლო რომ ესე გამეგრძელებინა. ვერ იქნები იმ ადამიანთან ბედნიერი რომელსაც სხვა უყვარს ხო? ჰო და გადავწყვიტე დამემტკიცებინა რომ

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (14 თავი)

-რა იყო ნუციკო, ისეთი სახე გაქვს მგონია ვიღაც შეგიყვარდა. - ნუცას ამაზე იმდენად ხელოვნური ხარხარი აუტყდა რომ თავადაც არ დაიჯერა. იცოდა რომ ლიკა საკმარისზე კარგად იცნობდა და ტყუილში ამხელდა მაგრამ იმ წამს სხვა გამოსავალი ვერ იპოვა. ჯერ ვერავის ეტყოდა

წვიმას თუ არა თავს წშეგაყვარებ (13 თავი)

"არაფერია იმაზე უარესი, როცა გრძნობ, რომ არავის აღელვებს შენი არსებობა, არავის აინტერესებს შენი შეხედულება ცხოვრებაზე, რომ სამყარო უშენოდაც მშვენივრად გააგრძელებს სიარულს და შენი არარსებობა ოდნავადაც არ შეაკრთობს"ამოდიოდა და ჩადიოდა მზე... მიდიოდა