სამი მიზეზი (10 თავი)

-უნდა ვილაპარაკოთ არა?_ღრმად ამოიოხრა განომ. -რა თქმა უნდა, დაჯექით, იმედია აზრზე მალე მოვალ_სახეზე ხელები ჩამოისვა კაცმა -ყოველდღე ხომ არ ხვდები მკვდრად შერაცხულ შვილებს. -მამა წყალი ხომ არ გინდა? სახეზე ფერი არ გადევს._მის წინ ჩაიმუხლა რატიმ

უ'საზღვროდ / 30 /

საქართველოში აღარც მახსოვს ბოლოს რომელი ზაფხული გავატარე ... დარწმუნებული ვარ კარგად გავერთობი. გიჟუნია ნუციკო კი წავიდა გაურკვეველი მიმართულებით , მაგრამ მაინც _გაურკვეველით რატომ მშობლებთან არ წავიდა? _ისე უცებ მიეფარა თვალს მე არ ვიცი

თქვენი ყალბი ღიმილით დავიღალე

თქვენი ყალბი ღიმილით დავიღალე,არარეალრი ხალხის მორევში დავიკარგე,ვერსად ვერ ვნახე ადგილი ვერ დავიმალე,ამ უმსგავსობის ყურებით მე დავიღალე. ჭუჭყიან ხელებს სხვან რომ აწმინდავთ,მერე ბედს ერჩით

ბრუნვადი გრძნობები(სრულად)

-სალო,დარწმუნებული ხარ რომ უნდა წახვიდე იმ წვეულებაზე?-შეწუხებული ხმით კითხა მარიამმა მის საუკეთესო მეგობარს,რომელიც სარკესთან ტრიალებდა და ვინ იცის მერამდენედ ამოწმებდა საკუთარ თავს, რომ ძალიან მაგრად გამოიყურებოდა -დარწმუნებული რომ არ ვიყო, ახლა

თუ ეს ჩემი უკანასკნელი დღეა, მე... (სრულად)

ეს არ არის ხუმრობა, ხუმრობისთვის დრო აღარ მრჩება. ხუთი საათი უკვე დავხარჯე, შვიდ საათს იმის ახსნას ვერ დავუთმობ,რა რატომ კეთდება. მე ამ შვიდ საათს ისე გამოვიყენებ,როგორც საჭიროდ ჩავთვლი და არანაირად

ჭუჭყიანი სიცივე [1]

-არ შემოხვიდე...-ხრინწიანი ხმა გაისმა კედელთან მიბჯენილი საწოლიდან. მეც მაშინათვე ერთ ადგილას გავშეშდი. მისი ძლიერი ხმით შემკრთალი სულაც არ ვიყავი, რადგან ვიცოდი მის გულში ახლა რა ხდებოდა, როგორ

სამი მიზეზი (7 თავი)

-ვიცი თორნიკე, ვიცი, უნდა ვიპოვო გესმის? მე აქ არხეინად ვიჯექი, იქნებ რა ჭირდება? იქნებ როგორ უჭირს? იქნებ მაინც ვერ გადაარჩინეს? იქნებ ჩემს მშობლებს უჭირთ? წარმოგიდგენია რა სიტუაცია იყო, რომ

ხევსურეთი XIX

-წარმოდგენა არ მაქვს.რატომღაც მაგ კაცზე მაქვს ეჭვი.სად ცხოვრობს ეგ ნაგავი,ვაჩვენებ როგორ უნდა ხუმრობა -არ ვიცი ნიკო და მაგით წინ ვერ წავალთ.აშკარაა ,რომ ყვავილებიც და ის ფულიც ერთმა და იმავე ადამიანმა

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი X თავი (ნაწილი II)

ნიამ ჭავჭავაძის გამზირზე , ერთ- ერთი საცხოვრებელი კორპუსის ეზოში შეაყენა მანქანა და იქიდან გადმოსული ჩქარი ნაბიჯით დაიძრა სადარბაზოსაკენ. ლიფტი არ გამოუყენებია, ფეხით სწრაფად აუყვა კიბეებს მესამე სართულამდე

დამოკიდებულებიდან, დამოკიდებულებამდე (თავი5)

ყოველთვის მიკვირდა, როგორ ახერხებდნენ ადამიანები არ ეგრძნოთ მარტოსულობა, არ ყოფილიყვნენ მარტო, ჩემი ცხოვრება ისე გაილია, ბევრ ხალხში და მარტოსულად, თითქოს როცა მართლა გვერდით