ის,რაც არ მეკუთვნოდა (1 თავი)

ერთი თვეა გადაბმულად ვუსმენ მარიამს,უფრო სწორედ მის მოძღვრებას.თუ როგორი აუცილებელია ვარჯიში,ფიტნესი,აერობიკა და სწორი კვება ჯანმრთელობისთვის.თუ რამდენ ენდორფინს გამოჰყოფს ორგანიზმი ფიზიკური აქტივობისას და კიდევ სხვა მრავალი თითქოს "მადისაღმძვრელი"

არ დამტოვო (თავი 3)

მზე ჩასული იყო უკვე, ცოტა ციოდა. ქუჩაში ვსეირნობდი და გზადაგზა ვჩერდებოდი, გამვლელებს ვაკვირდებოდი. სიარული რომ მომბეზრდა სკამზე ჩამოვჯექი, ჩემს გვერძე წყვილი იჯდა და მათკენ ვიყურებოდი როდესაც წინ ვიღაც ჩამომიდგა, ჯერ ფეხზე დავხედე მასაც ჩემსავით

არ დამტოვო (თავი 2

სახლში ავედით, ნანა შინ იყო ცხელი ბორშით გაგვიმასპინძლდა და ყავაც "დავწრუპეთ" შემდეგ ჩემ ოთახში შევედით და ჭორაობა გავმართეთ, სიტყვის მარაგი ამოგვეწურება თუ სამსჯელო თემა?! მომავალი ადვოკატები ვართ ბოლო ბოლო! -აუუ დავიღალეე ამ იურიდიულით ძალიიაან

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი10)

-დილით საშინელ ხასიათზე გავიღვიძე. არ მინდოდა სკოლაში წასვლა და შოთას ნახვა. ან რომ მენახა რა უნდა მეთქვა? ისიც არ ვიცი მიყვარს თუ არა. ჩემ თავზე ძალიან ვბრაზდები. ჩემი შიში ხომ მისი ბრალი არაა? მან არც კი იცის რა ხდება ჩემს თავს. ასე არასოდეს

თითქმის არაფერი უკვე არ მახარებს

თითქმის არაფერი უკვე არ მახარებს, უკან რომ მოგყვება ეშმაკის გვარდია, დღევანდელ სამყაროს არავინ ანაღვლებს, ფეხზე რომ დადის მაგრამ, მაინც რომ მკვდარია.

არ დამტოვო (თავი 1)

"ბუძილნიკმა" დარეკა. ალბად გათენდა. ვახელ ერთ თვალს და ისევ ვხუჭავ, ადგომა მეზარება. დედის ხმა მესმის: "ემილი ადექი გათენდა, ხალხმა ფული იშოვა შენ კიდე ისევ გძინავს!" -ვდგებიიი!-ნახევრად მძინარი ვპასუხობ და საბანს ვიშორებ. ფარდას ვწევ სახლში დილის

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი9)

-მოკლედ თავიდან ძალიან კარგ ზასიათზე იყო.. -ეგ მეც დავინახე. მერე?-მოიცა მომაყოლე და გაიგებ, ჩვეულებრივ ჩავჯექით მანქანაში გავისეირნოთთქო და სალაპარაკოდ რომ დავჯექით და ვუთხარი ბოდიში საავადმყოფოში ვერ მოვედი არადა შენთან უნდა ვყოფილიყავითქო. რატომ

შენ სხვას არ გავხარ (1)

ყველაფერი ზუსტად ზამთარშო დაიწყო, ფოთლები გაფანტული იყო ქუჩაში ,დილით ადრე გამეღვიძა ავდექი და გადავწიე ფარდა დავინახე რა საშინელი ამინდიც იყო ბურუსი იდგა და ალბათ ციოდა კიდეც დამეზარა წასვლა სკოლაში ამიტომაც ყავა გავიკეთე და წიგნები გადმოვიღე

და მაინც... მე შენი არ მჯერა! ll

გონს როცა მოვედი, პალატაში ვიყავი. ამის დედაც! ესღა მაკლდა! ძალიან მინდოდა სიგარეტი,მაგრამ საავამდყოფოში სიგარეტი არავის ექნებოდა. ორი წუთიც არ იყო გასული რომ კარებში ორი სილუეტი დავინახე, თვალები მოვჭუტე უფრო კარგად რომ დამენახა მაგრამ ეს სახეები

..მან მითხრა, რომ არ ვუყვარვარ.

მას არ ვუყვარდი. ვიჯექი ფანჯარასთან და თვალს ვადევნებდი წვიმას. წვეთები ნელ-ნელა გორავდა ფანჯრის შუშაზე, ჩემი ცრემლების სინქრონში. მას არასდროს ვყვარებივარ. მაგრამ უბრალოდ აღმერთებდა ჩემს თმას. ამიტომ, სიმართლის გაგების პირველივე დღეს, მაკრატელი