შენი სუნთქვა ასე შორია...

ბნელი ფიქრები თავს გვესმის ღამით და ჩვენი სული კვლავ ტოვებს ფეთქვას "ნუთუ ვერ გნახავ სულ ერთი წამით ნუთუ ვერ დავთვლი ისევ შენს სუნთქვას

ასე მგონია

ერთხელ გნახე და უკვე მიყვარხარ ასე მგონია ასეთი გრძნობა გულში არასდროს ჯერ არ მქონია უხმოდ უსიტყვოდ გიყურებდი თხუთმეტი წუთი შენი თვალები მე დავიპყარი მაგრამ შენ დუმდი

მჭირდებითთთ..

მოკლედ გადმოვიდა კლასში ახალი მოსწავლე (ლიზი) და ნუუ ბესთს ვეძAხი და უკვე მეგობრობის ფიციც დავდეთ მაგრამ ერთი მოსწავლეა კლასში გოგო (ელენე) რომელიც ყველაფერს მართემვს პირველ დღეს ვთქვი რომ ჩემი

ორეული(სრულად)

ამბობენ ცხოვრებაში ყველაფერი ზედმეტი მავნებელიაო. ეს მცნება სიყვარულსაც ეხება, რადგან ზედმეტად ძვირფასი ადამიანის დაკარგვისგან გამოწვეული ტკივილის განკურნება შეუძლებელია, მეტიც სამუდამო სატანჯველისკენ გიკვალს გზას. სწორედ იგივეს გამოცდა მოუწევს

ხატია

მაღვიძარის დარეკვამდე გამეღვიძა, ყოველთვის ასე ხდება მასზე ადრე მეღვიძება, თვალებს არც კი ვახელ ისე ველოდები როდის მაცნობებს ადგომის დროს. ამ დილითაც ვერ ვუღალატე ჩვეულებას, იქამდე არ ავდგები სანამ

ფანჯრების მწმენდავი თავი.5

გამოსადეგი ნივთების დანახვით გახარებულმა ლიზამ, ნიკუშა დააშოშმინა და ახალგაზრდა კურიერები მადლობის გადახდის შემდეგ დაითხოვა._ ალბათ ხვდები, ვისი გამოგზავნილიც უნდა იყოს, არა? _ ჩაეძია ნიკა, რომელსაც

შურისძიება, შვებას არ ჰგვრის! (თავი 1)

არა გურამ არა! ჩემი გასულელება ასე მარტივი არაა და ამან ყველანაირი ხერხით ახალი სირობა ისტორიაა შეთხზა და ტიპმა კინაღამ დამაჯერა რომ ჩემი და არც მოუკლავთ დ მითუმეტეს! ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა,

შენი თითებით გამთბარ დეკემბერს,ვერ შეედრება აგვისტოს სიცხე

შენი თითებით გამთბარ დეკემბერს,ვერ შეედრება აგვისტოს სიცხე მე შენ მიყვარხარ,იცი,არ მესმის,ამის გამო რომ ერთ დროს გამკიცხე შენი მშვენებით გამთბარ იანვარს,ვერ მოვატანებ მზით დამწვარ ივლისს

აქ სიტყვები ზედმეტია (დასასრული)

მზად ხარ რომ აპტიო, მიიღო ისეთი, როგორიც არის, გიყვარდეს ყოველდღე უფროდაუფრო მეტად.. თუმცა, როგორც ამბობენ, რომ ბედნიერება დიდხანს არ გრძელდება, ასე რომ, არავინ არ იცის, რა ელის წინ...

ქუჩაში ერთხელ (სრულად)

-იდიოტო დედაშენს იმედია კიდევ ყავს სხვა შვილიც,-გაჰკიოდა თათია ბოლო ხმაზე და შუა ქუჩაში წელში მოხრილი ცდილობდა სუნთქვის აღდგენას -მწვანე ჩემთვის ანთია და არა შენთვის ინდაურო,-დაუღრიალა