ბედნიერი წყვილის 4 მარტივი და მნიშვნელოვანი ჩვევა

როგორც ლევ ტოლსტოი ამბობდა, ბედნიერი ოჯახები ერთნაირად ბედნიერები არიან. მართლაც, კარგ წყვლებს აქვთ რაღაც საერთო, რაც ეხმარება მათ ურთიერთობის შენარჩუნებასა და გამყარებაში.

ბედნიერი კიბო ( თავი 4)

კარი შევაღე და რას ვხედავ. ალექსი ვიღაც გოგოსთან. ჰაჰ არადა სამუდამო სიყვარულს მეფიცებოდა. ორიწამით ადგილზე გავშეშდი. ემოციები უცბად მოავტოკე და კიბეებზე სწრაფად ჩამოვირბინე მან მაიკა გადაიცვა და გამომეკიდა. კარები უნდა გამეღო რო ხელიდან მტკივნეულად

ბედნიერი კიბო (თავი 3)

ესეც მესამე თავიი იმედია მოგეწონებათ . დილით ჩამეძინა რის გამოც სკოლაში დაგვიანებით მივედი. ჯანდაბა! პირველი მატემატიკა მაქვს. არვიცი რატომ მაგრამ ფაქტია რომ მათემატიკის მასწავლებელი ვერ მიტანს. მან კლასში არ შემიშვა. კარედორში ფანჯარასთან დავდექი

ბედნიერი კიბო (თავი 2)

- ის კი ჩემი ბიჭია მაგრამ ამან არ შეგიშალა ხელი მასთან ფლირტაობაში- ესრომ მითხრა გიორგიზე მიმანიშნა - გიორგი უბრალოდ მეგობარია თან არ ვიცოდი ერთად თუ იყავით - ჰო დღეიდან გეცოდინება

რა არის ბედნიერება? თავი 2

მიმალული მოლაპარაკე მამა გახლდათ ჩუმად წაჰყოლია.. საოცრად ლამაზი სანახაობა იყო მშობლის და შვილი ჩახუტება ამ დროს წვიმს .. ერთმანეთს უღიმიან , პირისპირ მომღიმარ სახეებით დგანან.. -ამ ველაფრის შემდეგ კიდევ გაიპარები ? (უეცრად დუმილი შეწყვიტა მამამ )

დავიბადე იმისთვის რომ ვიყო ბედნიერი (სრულად)

მინდოდა რომ კარგად დამამახსოვრებოდა მისი სახე,ბოლოჯერ შევეხე მის ტუჩებს და წამოვედიი... დღეს მისი ნახვიდან დღემდე 7თვე გავიდა და ვხვდები რომ არ შემიძლია, მე ვერ შევეგუე უმისობას, ახლაც ამას იმიტომ ვწერ რომ არვიცი გული რას გადავაყოლო.

უბედურად ბედნიერი...

-მოდი ყველაფერი თავიდან დავიწყოთ..ბოლოს რაც მახსოვს ეს იყო წვეულება ნინისთან იქ სტუმრებში არ შემიმჩნევიხარ,ვერთობოდით მახსოვს ცოტა დავლიე მაგრამ ვერ ვხვდები იმას თუ აქ როგორ მოვხვდი..

უბედურად ბედნიერი..

დღეს სამშაბათია გარეთ წვიმს...რათქმაუნდა მარტის თვეა ამ დროს კი სულ წვიმს,მიყვარს წვიმა ვზივარ ყავით და კალმით ხელში და ვცდილობ დავწერო ისტორია რომელმაც მთელი ჩემი ცზოვრება თავდაყირა დააყენა,არია და სრული ქაოსი გამოიწვია ჩემს სულში და სხეულში..

ბედნიერი

როცა გავაცნობიერე რო სახლიდან ძალიან შორს ვიყავი უკვე და თან მობილური არ მქონდა წამოღებული ცოტა შემეშინდა,გზაც სრულ აგონიაში მყოფმა გამოვიარე და არ ვიცოდი სახლში როგორ დავბრუნებულიყავი-აუ რატო დაგიჯერეთ რა ახლა ჩემ ბიჭს გონია რო სხვა

ბედნიერი

გამარჯობათ მე ელენე ამირეჯიმი გახლავართ ვარ 17 წლის,ვცხოვრობ თბილისში,მყავს მშობლები,დედა ეკა ამასუკელი და მამა ალექსანდრე ამირეჯიმი 22წლის