სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი ( თავი 4)

მე გამოვფხიზლდი და მათკენ სირბილით წავედი როცა ლიზა თინ დამიხვდა, ფეხი გამომიშვირა და მეც გამოვედე მის ფეხს და ძირს დავენარცხე, ტავში ძალიან დიდი ტკივილი ვიგრძენი შემდეგ კი გავითიშე. არაფერი მახსოვს. თვალებს ვახელ. ირგვლივ ყველაფერი თეთრია. არა...

სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 3)

– გიო! ლილე! ეს დათოა მამათქვენი! – გვითხრა დედამ აკანკალებული ხმით მედა გიო გაკვირვებული შევცქეროდით ჩვენ წინ მდგარ მამაკაცს. თვალებიდა ცრემლები ჩამომივარდა და ტირილი მომინდა მაგრამ არა.. – ვინააა? – გაკვირვებულმა შეხედა გიომ დედას – მამათქვენია

ბნელი დღეები (IV)

მგონი მას უნდა გავყოლოდი, არ ვიცი მაგრამ ის კი ფაქტი იყო რო უმოქმედოდ ვიყავი გაქვავებული, ჯერაც კი ვერ მოვედი აზრზე, ეს ჩემთვის არ ვიცი რა იყო, რა დავარქვა ამ მომენტს,ორიოდე წუთის შემდეგ, სახლში მხოლოდ მე და ცარიელი კედლები დავრჩით! ნამდვილად არ

სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 2)

– ჰოო კიდე! დაშლილი თმები მაგრად გიხდება! – მითხრა და წავიდა მე გაშტერებული ვუყურებდი ლაშას სანამ ჩემი თვალთა ხედვიდან გაქრა. ვფიქრობდი მის კოცნაზე, კიდევ ნიძლავზე, არა... მისთვის რომ არ ეკოცნა ოთხ დღეში მომიწევდა ბაჩოსთვის კოცნა და ამას ნამდვილად

სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი ( თავი 1)

დილით ძველი ხის ფანჯარიდან შემოჭრილ სხივებმა შვიდზე გამაღვიძა, მზის სხივები პირდაპირ თვალებში მესობოდა. თვალები ძლივს – ძლივობით გავახილე და გვერდითა საწოლზე მშვიდად მომძინარ დედას გავხედე. მაშინვე ავდექი და ჩემი ტყის ტანსაცმელი ჩავიცვი. მართალია

ბნელი დღეები (III)

ამის შემდეგ რათქმა უნდა აღარავის ქონდა სურვილი, დარჩენოდა აქ და გაენაგრძა მხირაულება. ყველანი მანქნებში ჩავჯექით, და სახლისკენ წავედით, გზად ყველა ჩუმად იყო არავის ხმა არ ამოუღია, მგონი ყველაფერი გასაგებიცაა თუ რატომ! ასე იყო თუ ისე მალე ხანში გიოს

ბნელი დღეები (II)

ბნელი დღეები(II) მომდევნო დღეებმა ჩვეულებრისამებრ ჩაიარა, თითქოს ახალი ცხოვრება დავიწყე, მაგრამ წარსულიც თან დამდევდა. დილა იყო სადღაცას 8 საათი იქნებოდა. კარის ხმამ გამაღვიძა.

ბნელი დღეები

ბნელი დღეები არც თუ ისე დიდი ხანია, რაც ნარკოტიკებს ვიღებ, მიყვარს გართობა, დალევა და ხშირად არაპროგნოზირებადი ვხვდებოდი, და ამ ყველაფერს თავისი შედეგიც მოჰქონდა! ყველაფერი იმიტომ ხდებოდა რომ

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (სრულად)

სიყვარული? არ ვიცი. სიყვარულის დღემდეც არ მჯერა. სამაგიეროდ მჯერა დემეტრესი, მჯერა ჩემი "თითქმის-ქმრის" რომელიც ახლაც გვერდით მიწევს და გემრიელი ძილით გმინავს. მჯერა ჩვენი ბედნიერების და უაზრო გრძნობების რომლებიც ყოველ დღე ახალ ახალ სახეს იჩენენ.

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 11)

"ღმერთო ჩემო... ნუთუ ამ მამაკაცის გაუტეხავ თავდაჯერებულობას ბზარი დაეტყო?!"_პირდარებული ქვეცნობიერი დაბნეულად ყვირის გულის ყველაზე ბნელი კუნჭულიდან. -არ დაგტოვებ. თუ გამაგდებ წავალ, მაგრამ ჩემით არასდროს არ დაგტოვებ. მიყვარხარ დემეტრე ავალიანო!