თუ გაზაფხული დაიგვიანებს {3}

იმის შემდეგ რაც ბოლოს ვნახე ტასო, აღარ მსმენი მასზე ამბავი, დღემდე ვერ მივხვდი მისი ბოლო სიტყვების ჭეშმარიტ მნიშვნელობას, თუმცა მე მივხვდი, რომ ჩვენ ისე დავშორდით ერთმანეთს, როგორც იატაკზე გაწყვეტილი მძივის ბურთები.

თუ გაზაფხული დაიგვიანებს

უფერულობამ დამისადგურა, ცივ კედლებს ვგრძნობდი, არ მაინტერესებდა იმ მომენტში რომ, საუკეთესო კომპანიაში არ მიმიღეს, უსასრულობის გრძნობა მეუფლებოდა, გაურკვევლობის მორევში აღმოვჩნდი, თითქოს წარსული გამეთამაშა, ისევ ისე მეშინოდა ახლა როგორც წარსულში,

თუ გაზაფხული დაიგვიანებს

დავიღალე, ძალა მეცლება, ვგრძნობ მიწის სუნს, მეშინია, სად წავიდე?! გავიჭედე ცხოვრების ხვრელში. სურნელს ვგრძნობ, რომ მოდის ჩემთან, და მასში გახვეულან წარსულის წვეთები, გაზაფხული მახსენებ თავქარიან გიჯურ სიყვარულს

როცა ჩვენს ქუჩაზე გაზაფხული მოვა(7)

7გაბრუნდა და წავიდა.უკან არ დადევნებია,თაკო ნახა,გვიანობამდე კაფეში იჯდნენ.ნანუკა სახლში იყო,მთელი დღე ბალიშიდან თავი არ აუწევია,ნამდვილი ეჭვიანობის გრძნობა,როგორი ძლიერი ყოფილა,თითქოს სულამდე შესძრა.მაგრამ სულ სხვა ვითარება იყო ირაკლისთან,იმ ღამით

როცა ჩვენს ქუჩაზე გაზაფხული მოვა(6)

დილის 7 საათზე თორნიკეს ზარმა გააღვიძა ირაკლი -რა ხდებაა? -სასწრაფოდ ჩემთან მოდი -რა ხდება ბიჭო? -მალე მალე სასწრაფოდ მჭირდება 20 წუთში ჩემთან იყავი -ნანუკა უნდა ვნა.. ვერ დაამთავრა რომ ტელეფონი გაითიშა.ცოტა არ იყოს ანერვიულდა,ადგა ჩაიცვა.სიგარეტს

როცა ჩვენს ქუჩაზე გაზაფხული მოვა(5)

-კაი რა არ მოგბეზრდა ეს ბავშვივით ქცევები? ნანუკას გაეცინა,თითქოს ცოტა შერცხვა,მაგრამ ამაყად აიწია ფეხის წვერებზე და ირაკლის ლოყაზე აკოცა.ტანში ჟრუანტელმა დაუარა ირაკლის,სახე გაებადრა.მერე,ნანუკას ჩანთა გამოართვა და სკოლას მოცილდნენ.გზაში ჩუმად

როცა ჩვენს ქუჩაზე გაზაფხული მოვა (4)

იდგნენ მარტოები,ქარი იყო.ნანუკა უძლური იყო,გააცნობიერა რა მოხდა უნდოდა სახეში გაერტყა,მაგრამ ამ კოცნამ თითქოს შეცვალა.სიამოვნებდა კიდეც და საბოლოოდ მაინც დაიხსნა თავი ირაკლისგან.ჩუმად იდგნენ 2 წუთის განმავლობაში -დაივიწყე რაც მოხდა,ეს სიგიჟეა

როცა ჩვენს ქუჩაზე გაზაფხული მოვა (3)

-სად არიან ამდენ ხანს? ნუცამ ეჭვის თვალით დახედა საათს.ნანუკამ რვა ნომერი კენტი ამოიღო და ცივად მაგიდაზე დადო -ხო გეუბნებოდი დავრჩეთ მეთქი მინის ვიტრინას გახედა.ჩუმი ქარი იყო

როცა ჩვენს ქუჩაზე გაზაფხული მოვა (2)

თან თავი ჩაღუნა და მორცხვად გაუღიმა. -აჰააა :) ესეგი ზედა მეზობელი? -თუ შეგაწუხეთ ბოდიშიი თან ეცინებოდა ნანუკას რო უყურებდა. -ეხლა მიხვდი რო შეგვაწუხე? სერიოზული სახით ელაპარაკებოდა,ც

როცა ჩვენს ქუჩაზე გაზაფხული მოვა(1)

სასიამოვნო საღამო იყო.ირაკლი ავიანზე იყო გადაყუდებული,თან სიგარეტს აბოლებდა.კარების ხმა გაისმა.სიგარეტი ჩააქრო,აივნიდან გადააგდო და ოთახში შევიდა. -ვაა იკუშ რას შვრებიი? კარებში შემოსული თორნიკეს ხმა მკვეთრად ისმოდა. -რავი ბიჭო დღეს ამოხვალთ ბიჭები?