განაჩენგამოტანილი (დასასრული - ნაწილი 9)

კარი გავაღე და ადგილზე გავშეშდი. სულ მთლიანად კანკალი დავიწყე. ხელში მიშოს მობილური მეჭირა და ძირს გადამივარდა. კარის მიკეტვა ვცადე მაგრამ უშედეგოდ. ნაბიჯებით უკან ვიხევდი, ცოტაც და ისტერიკებში ჩავვარდებოდი. შიშისგან ხმას ვერ ვიღებდი:

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 8)

კივილის დაწყება დავაპირე მაგრამ მაბამდე მან შუქი აანთო და როცა მისი სახე დავინახე ენა ჩამივარდა. მეჩვენება? მართლა ისაა? არა.. არ არსებობს.. სიზმარში ხომ არ ვარ? არა, არ ვარ.. თვალებს ვერ ვუჯერებ ღმერთოო, კივილი ახლა მინდა ოღონდ სიხარულისგან, ჩემს

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 7)

არხეინად ვიყავი, ყურადღება არც ახლა მივაქციე, პომადის წასმას ვაგრძელებდი, მოვიდა და პირდაპირ ჩემს წინ დადგა. მიყურებდა. მხოლოდ ახლა გავხედე და ცინიკურად ვუთხარი: - რამე მოხდა მიშო? - ცოტახანი ჩუმად იყო, თავი ჩახარა, შემდეგ მკლავში ხელი ისე მაგრად

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 6)

ველოდი რას მეტყოდა, გული გამალებით მიცემდა, მისი ტუჩების სიმხურვალე ისევ მინდოდა შემეგრძნო.. ჩუმად არის.. ხმარ არ იღებს.. უბრალოდ დგას და მიყურებს. მეტი აღარ შემიძლია ეს სიჩუმე ისევ მე დავარღვიე:- არაფერს იტყვი? - პასუხად კვლავ

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 5)

ყოველთვის ჩაკეტილი ადამიანი ვიყავი მუდამ ვერიდებოდი ჩემს პრობლემებზე სხვებთან ლაპარაკს მაგრამ მიშო ის ადამიანი იყო რომელიც ყველაფერს მავიწყებდა. არასდროს არავის თვალწინ არ მიტირია, მე კი ამას მეორედ ვაკეთებდი...

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 4)

მიშო მაშინვე ტანააცმელებიანად მდინარეში ჩამოხტა ჩემთან სწრაფად მოვიდა და ცდილობდა წყლიდან ამოვეყვანე მე კი ამ დროს სიცილი წამსკდა ბოლო ხმაზე- აჰაჰაჰაჰა ნეტა ახლა შენი თავი დაგანახა.. რა შეშინებული როჟა გაქვს.. უფს..

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 3)

ვეხუტებოდი მიშოს მთელი არსებით და ყველაზე გასაკვირი იცით რა არის? არ მეშინოდა!! თითქოს ამ წუთას ეს საზარელი ხმა ვერაფერს მავნებდა, თავს ისე ვგრძნობდი რომ მის გვერდით ვერავინ ვერაფერს დამაკლებდა.. არც კი ვიცი ეს

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 2)

სასწრაფოდ ეს იდიოტი არსება თავიდან მოვიცილე, არვიცი როგორ მაგრამ ფეხზე წამოვდექი, ბარბაცით ტაქსისკენ წავედი, ის ყეყეჩი კი უკნიდან მეძახდა- ფეხი არაფერს წამოკრა გოგო, ვინღა დაგიჭერს- მეტი აღარ დალიო თორე სახლში მისვლამდე

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 1)

ღამის 4 საათია. უცებ საშინელი ხმა ძილს მიფრთხობს, ხმა რომელიც ჩემი ბავშვობის საზიზღარი მოგონებაა.. ხმა რომლის გაგონებასაც ზოგჯერ სიკვდილი მირჩევნია.. ჰო ასეა.. სიკვდილი მართლა მირჩევნია. ზოგადად ვთვლი რომ სიკვდილი