დედა გახდები...

დღეს შენ მომავალი დედა გქვია და წარმოუდგენელ განცდებს გადმოსცემ... ბედნიერებით გაბრწყინებული ვხედავ სიყვარულს ასხივებ...

ნუ გახდები მკვლელი (ნაწილი 2)

ბოთლს მაგიდაზე დებს და დებილივით მიცინის,მაღიზიანებს მისი ასეთი საქციელი,ყურადღებას არ ვაქცევ და ისევ გაბრიელზე ფიქრში ვეშვები.როგორ შევრცხვი ამხელა გოგო საყვარელი ბიჭის წინაშე,თანაც ზედიზედ ორჯერ.ჯერ ქვეშაფსია ვეგონე შემდეგ

ნუ გახდები მკვლელი (1)

ხომ არსებობს ბევრნაირი სიყვარული? მაგალითად,წყნარი და ისეთი მოლივლივე როგორიც ზაფხულშია ზღვის ტალღები,ანდაც გიჟური !! გიჟური ბავშვივით,სულელური მაგრამ ნამდვილი.ჩვენ ყველა სხვადასხვაგვარად აღვიქვამთ ამ გრძნობას,

შენ ჩემი გახდები?! (დასასრული)

თითეულ ჩვენგანს დაბადებიდან დაჰყვება თავის ბედი და ბედის ვარსკვლავი, რა ვქნა, რომ ისევ ასე ვფიქრობ ახლაც ამდენი წლის შემდეგ. თითეულ ჩვენგანს საკუთარი ბედი აქვს, რომელსაც იქ, მაღლა ზეცაში წერენ,თუმცა ამ ბედის შეცვლაც შესაძლებელია ჩვენ თუ ხელს

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 44)

ვნაღვლობ!....შენ შეიძლება მართლა აღარ გიყვარვარ, მაგრამ მე მიყვარხარ და ბოლო ამოსუნთქვამდე მეყვარები! ბედნიერი იყავი, ჩემო ერთადერთო სიყვარულო, ჩემო სიცოცხლის სხივო, ნათელო სიბნელისაოო და ყველაზე ძვირფასო განძო! სიცოცხლეს დაუფიქრებლად დავთმობ შენს

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 43)

-ნინ....ისევ ის სანატრელი ხმა ჩამესმა ყურებში, რომელიც მთელი ცხოვრებაა ასე ძლიერ მიყვარდაა.... ჩემსკენ რამდენიმეე ნაბიჯი გადმოდგაა.. საწერი მაგიდიდაან მთელი საბუთები იატაკზე მივმოვფანტეე. თვალებს წამდაუწუმ ვხუჭავდი მინდოდაა მოჩვენებაა გამქრალიყო,

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 42)

ყველაფერზე ვფიქრობდი ერთად და ცალ-ცალკე ფიქრს კი ვერაფერზე ვბედავდი, როდესაც ისევ ის ხმა გავიგეე, ნაბიჯებიბის ხმაა... ხმა რომელიც არ გამიგიაა უკვე წელიწად-ნახევარიაა, ხმაა რომელიც მას შემდეგ გაქრა როდესაც ალექსმაა ვიღაც კაცი ნახაა ბაღში. ამ

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 41)

-რა მოხდა შენს წარსულში ასეთი?! ჩავთვალე, რომ სიმართლის გაგების ჟამი დადგა ნიკოლოზისთვის. -ბევრი რამ! ამიტომ არ მჭირდება არავინ და არაფერი მომავალში. -არც სიყვარული?! მას თავის ტკივილი აწუხებდა მე კი ჩემი. -ეგ მითუმეტეს. -და თუ არსებობს, უკვე ეს

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 40)

-სად გაქრი?! -ის ბიჭი აღარ მყავს ვინც ორქედეებს მჩუქნიდა და შორს წავედი. გამეღიმა ჩემს ბავშვურობაზე, მწარედ. -სად წავიდა, ამისთანა ანგელოზივით გოგო დაგტოვა? გაბრაზება აესახა სახეზე მოხუცსს. -კი, დამტოვა, თანაც უმოწყალოდ. -არა და არ ჰგავდა ეგეთს!

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 39)

ნიკოლოზ გეგეშიძეს ნერვიც არ უტოკდებოდა შუბლზე, მეტად მშვიდი იყო 30 წლამდე მამაკაცი. ხორბლისფერი კანი და საოცრად მწვანე,არა უფრო ჭაობისფერი თვალები ჰქონდა. ბერძნული მოყვანილობის ცხვირი და მისი უნაკლო სხეული კიდევ უფრო სიმპატიურს თუმცა ამავდროულად