გიჟის გიჟური სიყვარული - VII +18

-უნდა წავიდე- ვამბობ ჩურჩულით და ნიტას გახევებულ სახეს ვაწყდები -არა- მპასუხობს ცივად და თითებს თმებში იცურებს- საკმარისია, დავიღალე, რატომ არ გესმის ჩემი, ცხენზე შემოჯდები და კილომეტრების მოშორებით წახვალ იქ, სადაც არ იცი რა გელოდება?

გიჟის გიჟური სიყვარული - VI +18

ტკივილს ვგრძნობ, მაგრამ რა მტივა არ ვიცი, უზადო სახე დამყურებს, მიუხედავად იმისა რომ კაცია, ლაპარაკიც რომ შემეძლოს ალბათ ვერ ვილაპარაკებდი, მოწყვეტით ვეცემი იატაკზე და ფეხს ისე მაბიჯებს რომ ვერაფერს ვხვდები

გიჟის გიჟური სიყვარული - V +18

შენობაში შესვლისთანავე ნიტა ისე უყურებს გარემოს თითქოს დროში სამოგზაუროდ წამოვიყვანე, მაგრამ აქ დრო მართლა გაჩრებულია. -რას იტყვი?- ვეკითხები როდესაც მის სახეს ვაკვირდები -სერიოზულად?- ჩურჩულებს ნიტა- აქ გაჩერება როგორ შეიძლება ადამიანების, ესენი

გიჟის გიჟური სიყვარული - IV +18

გაშტერებული ვზივარ სახლში და ცეცხლის დანთებაც კი მეზარება, ბუნებრივია, ექიმები წასვლას მოინდომებენ და მე კიდევ ამ საავადმყოფოში მომიწევს დარჩენა, ვთვლი რომ ჩემთვისაც ეს ყველაფერი მეტისმეტია და თავი უნდა დავაღწიო, ისევ წვიმს

გიჟის გიჟური სიყვარული - III +18

ხაჭაპურს ვღლოღნი და ხელში ჯვარი მიჭირავს, აშკარაა რომ ეს აქ არ იყო და ლიზას რომ ეპოვნა აუცილებლად წაიღებდა. ჩემი ბუნებრივია არ არის, შუაღამით ვერაფრით ვერ მოვისვენე, ვფიქრობდი ცისფერთვალება მხატვარზე და საწოლიდან წამოვდექი

გიჟის გიჟური სიყვარული - II +18

ისე დავიძაბე რომ ჩაის ჭიქას გაშტერებული ვუყურებდი და სულ გადამავიწყდა ის რომ უნდა მეჭამა, ვერ ვიტყვი რომ მშია, მაგრამ რაღაც მინდოდა გამეკეთებინა. უბრალო დამთხვევაა, შეიძლება ასეც იყო, კარაქს ვაგდებ და ჩაისაც ნიჟარაში ვღვრი

გიჟის გიჟური სიყვარული +18

რომ არა ჩემი საქმის სიყვარული და კარგი ანაზღაურება აქ ფეხსაც არ ჩამოვადგამდი, მიყურებულ სოფელში, კიდევ უფრო შორს განსაკუთრებულ დაწესებულებაში მივდივარ, ფსიქიკური პრობლემების მქონე ადამიანებით სასვე შენობაში, რომლებიც საზოგადოებისთვის განსაკუთრებულ

ფიქრობ რომ გიჟის ვარ არა? ვარ!

ყოველთვის მიჭირდა საკუთარი ადგილი მეპოვნა ამ სამყაროში...ახლაც მიჭირს... თითქოს ზედმეტად უცხოც კი ვარ აქაურობისთვის, და ეს რეალობაც ზედმეტად პრიმიტიულია ჩემთვის,მართლაც... ალბად უკვე ფიქრობ

სტაჟიანი გიჟის სიყვარული (თავი 1) ანუ გიჟებიც უყვარდებათ

დილით თავი ძლივს ავწიე თუმცა რა თავის აწევაზეა ლაპარაკი ქუთუთოები ისე მქონდა დამძიმებული მეგონა ძველი საბრძოლო იარაღები მეკიდა და ძირს მექაჩებოდნენ. მობილური ხელის ცეცებით მოვძებნე და ისე ცუდად ვიყავი ლამის ჩემს ქვემოდ მცხოვრები 90ს მიკაკუნებული

იმათზე მეტად ვაფრენ,ვისაც აცვია გიჟის ხალათი (Part 2)

ყურსასმენები გავიკეთე და გავიხსენე ის დღე... 31 დეკემბერი,ჯერ კიდევ 2012 წელი იდგა.მაშინ ჯერ კიდევ დედასთან ერთად ვცხოვრობდი და უნივერსიტეტში ვსწავლობდი.ყველაფერი არაჩვეულებრივად მიდიოდა,თან ისე არაჩვეულებრივად რომ უკვე საშიშიც იყო.მაგრამ