გოგონა ღამის წყვდიადში (5)

ცხოვრებას ვაგრძელებ როგორი მძიმეც არ უნდა იყოს, ვიცი ბევჯერ დავეცემი. მაგრამ ისიც ვიცი რომ სანამ ღმერთი ჩემთანაა და რწმენას არ დავკარგავ ისევ შევძლებ წამოდგომას და ისევ გავივლი ეკლიან გზას იქამდე სანამ დასახულ მიზანს არ მივახწევ .

გოგონა ღამის წყვდიადში 4

დრო იმდენად სწრაფად გადიოდა რომ ელზა ვერც კი აცნობიერებდა ამას მეგობრებთან ერთად ყოფნის დროსაც კი დაფრინავდა, სიყვარულმა მას ყველაფრის თავიდან დაწყების სურვილი გაუჩინა და ამ სურვილს თავსაც კი შესწირავდა...

გოგონა მთვარისფერი თვალებით

ესეიგი მოვენატრე? არაუშავს ერთ დროს მეც მენატრებოდა.. ვიდექი და ვუყურებდი... საათების, დღეების, წლების განმავლობაში უბრალოდ ვიდექი და მისი თმის სურნელით

გოგონა ისევ იღიმის

საწოლზე ვზივარ, ვგრძნობ როგორი უემოციო სახით ჩავჩერებივარ ტელეფონს, ათობით არაფრის მომცემ სტატიებს ვათვალიერებ, მოულოდნელად ტელეფონის ნათურის შუქზე აპრიალებულ ეკრანზე არსაიდან იაპონურად დაწერილი რამდენიმე სიტყვა ჩნდება, მთელ გონებას ვიკრებ და

პატარა გოგონა ზღვის პირას ( მეჩვიდმეტე თავი) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

გვერდით დაგდებულ, ქვიშაში ამოსვრილ ნახევრად გახსნილ ჩანთას გახედა,რომლიდანაც ვერცხლისფერი რევოლვერის ლულა მოჩანდა. თავში ცუდი აზრები უტრიალებდა,ბოთლში დარჩენილი

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეთექვსმეტე თავი)

-იარაღი დამიანე ,იარაღი_თქვა მან -რა იარაღი? -აქ ანა იარაღს ინახავდა და ახლა აღარაა.

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეთხუთმეტე თავი)

არ მინდა შენი მოსმენა_უთხრა მამაკაცმა-შენ საქციელს გამართლება არ აქვს ანა ,როგორ გგონია იმის მერე როგორც მომექეცი შენთან რამე ურთიერთობა მექნება?

პატარა გოგონა ზღვის პირას მეთოთხმეტე თავი

მაპატიე გთხოვ. _ცრემლმორეულმა თქვა ანამ -ახლა არაფერზე ფიქრი არ შემიძლია_უპასუხა ცივად მამაკაცმა-სად არის ლანა? უნდა მითხრა -გთხოვ მომისმინე...

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეცამეტე თავი)

რა მოხდებოდა?იმაზეც დარდობდა,რომ ახლა დამიანე გვანცასთან იყო და ის ქალი გონებას აურევდა მის ძმას,ყველაზე მეტად კი ის აშინებდა,რომ თუ დამიანე გაიგებდა სიმართლეს სამუდამოდ დაკარგავდა ძმას ამაზე ფიქრებით იტანჯებოდა ანა მაგრამ ახლა თავს აჯერებდა,რომ ასე

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეთორმეტე თავი)

-მამა,შემოდი_თქვა გახარებულმა ანამ და მამა გადაკოცნა,შემდეგ კი კარი დახურა -ბექა,როგორ ხარ?_ფეხზე წამოდგა ლუკა მის დანახვაზე და ბექას მოეხვია -ხომ მშვიდობაა?-ჰკითხა ანამ