გოგონა რომელსაც ასწავლეს სიყვარული

გამარჯობა,მინდა მოგიყვეთ ჩემ პირად ისტორიაზე და თუ ვინმე ჩემი ნაცნობი ქმას წაიკითხავს აუცილებლად მიცნობს ვინც ვარ "მე ვარ გოგო რომელსაც ასწავლეს სიყვარული,ადრე რომ ჩემთვის ვინმეს ეთქვა რომ ვინმე შემიყვარდებოდა ალბათ ჩავბჭირდებოდი იმდენს ვიცინებდი

მორაგბე გოგონა (მესამე თავი)

-კარგი- საუბარს აზრიც აღარ ჰქონდა, ახლა როცა ტასია სასწრაფოს ექიმებს საკაცით მანქანისკენ მიყავდათ,აზრი არარაფერს ქონდა. ეშინოდა ალექსანდრეს თან როგორ, მაგრამ მისი ბრალიც იყო, შედავებოდა?! იქ დარჩენილიყო?! აზრი არ ქონდა, ვერც გაჩერდებოდა.

მორაგბე გოგონა (მეორე თავი)

-არ გეძინა?- ნერვიულად მისმევს სახეზე ხელებს,ხელებს რომლებსაც უკვე ასაკი ეტყობათ, არც ისე დიდია უბრალოდ მე დავაბერე????-ვცადე, მაგრამ ვერ დავიძინე -ვარჯიში, რომ გაქვს დღეს?-არაუშავს ნაი ხომ იცი მე სუპერ ენერგიებს ვფლობ- გავეკრიჭე, ჩემ ყავას ხელი

გოგონა ფრთებით

იქ იდგა როგორც ყოველთვის ბეჭებში ოდნავ მოხრილი, შუა და საჩვენებელ თითებს შორის გარჭობილი სიგარეტით ჯიხურზე გაკრულ „მოწევა აკრძალულია“ აბრასთან.

რაგბისტი გოგონა

-ზუკაააააა- ბოლო ხმაზე ვიღრიალე. -რა გაყვირებს გოგო თავი გამისკდა -მეტის ღირსი ხარ, უკანა სკამზე დათვი გყავს დაბმული და არც გამაფრთხილე

გოგონა ბავშვთა სახლიდან (სრულად)

დაბადების დღიდანვე დამტოვა დედამ, არ ვუნდოდი, არ ვუყვარდი, არადა მე რა დავაშავე?! მე ხომ ისე ველოდებოდი ამ სამყაროში მოვლენას, დედის სითბოს და სიყვარულს, მაგრამ ალბათ არ ვიყავი ამ ყველაფრის ღირსი...

ორშაბათს გოგონა გავიცანი

ორშაბათს გოგონა გავიცანი გოგონა ნახატი კალმისანი, მისი ღიმილი და დალალები სამშაბათს გამიხდა საფიცარი, ოთხშაბათს წერილი გავუგზავნე და თავს მოსაკლავად ვიმეტებდი ჩემი გასაჭირი ავუხსენი ჩემი ეჭვები და იმედები.

გოგონა ნახევარ მილიონად! (სრულად)

ვდგავარ სარკის წინ და უაზროდ, თვალებდაუხამხამებლად მივშტერებივარ ჩემს ანარეკლს... მეზიზღება ჩემი თავი, ერთ დროს ლაღი, მხიარული, ცხოვრებით სავსე გოგონა, რომელიც ხვალინდელი დღის მოლოდინით ცხობრობდა... ეხლა კი! მისი სხეულის

ნაცრისფერი გოგონა

ის ყოველ დღე გაივლიდა ნაცნობ ადგილს, ფეხით, სრულიად მარტო. მნიშვნელობა არ ჰქონდა ეს იყო გაზაფხული, ზაფხული, შემოდგომა თუ ზამთარი, ტრადიციას არასდროს არღვევდა. ქუჩის შესახვევში პატარა, მყუდრო კაფესთან გაჩერდებოდა, ცოტა ხნით დაფიქრდებოდა, შემდეგ კი

წიგნის გოგონა

დილით მზის სხივებმა,როგორც ყოველთვის ჩემს ოთახშიც შემოაღწიეს და მოახერხეს ჩემი გამიღვიძება. თვალები გავახილე და გარემოს მოვავლე თვალი, როგორც ყოველთვის წიგნის კითხვის დროს ჩამძინებია. ასე ხშირად მემართება, უფროსწორად მაშინ, როდესაც რომელიღაც რომანი