მგლის გული(7-ისუნთქე)

-რა? დაუჯერებელია!! რას ქვია თავისუფალია? ვინ გამოუშვა...არა..შენ სად ხარ? -სასახლეში ვარ ...მეშინია,რადგან აქ ვინც დატოვეთ აღარ არიან ცოცხლები ისინი- ვეღარ დავასრულე გული რომ გამიჩერდა მის დანახვაზე ! კარებში შემოდგა ფეხი და ისეთი თვალებით

მგლის გული(6-გულიდან დევნა)

-რა თქმა უნდა..სხვა გზა არ ჰქონდა,არც მე არ მქონდა სხვა გზა. აღარ დავაცადე და პირდაპირ ანერვიულებულმა ვკითხე. -გოგონას რა მოუვიდა დანიელ? -მოკვდა. ეს რომ გავიგე უეცრად თვალზე ცრემლები მომაწვა. -ფეხმძიმედ იყო. დაასრულა წინადადება და ისევ თავი ჩახარა.

მგლის გული (5-ბინდისფერი)

-წადი. -რა სასაცილოები ხართ…ფიქრობთ რომ დანიელი ასე უბრალოდ გაუშვებს? მართლა გგონიათ თქვენ ორს რომ დანიელი იმ ქალს გაუშვებს, რომელიც მუცლით მის შვილს ატარებს?! სულელებო გინდათ ხოცვა-ჟლეტვა ატეხოთ?!

მგლის გული(4-მთვარის შვილები)

მეზიზღები! შენი შვილი არ გაჩნდება,მოვკვდები და არ გაავაჩენ! ვუთხარი ბოღმით და მრისხანებით დააბრმავებულმა,რაზეც ძაალიან სახიფათო გამოხედვით მიპასუხა. -შენ არ მოკვდები სანამ ამას მეთვითონ არ მოვინდომებ..საფლავიდანაც კი ამოგთხრი თუ ოდნავადაც მაწყენინებ

ნაჩუქარი გული (თავი IV)

უბრალოდ ვერ ავეწყეთ,უცნაური მეგობრები გაიჩინა ,ყურადღებას აღარ მაქცევდა,მე კი ვეღარ ვუძლებდი დარდებს ეულად.

მგლის გული(3-არჩევანის გარეშე)

-მინდა რომ გაავიღვიძო. ვთქვი ტირილით ძაალიან სუსტად,რაზეც ბიჭი ჩემსკენ გაადმოიწია ,ისე რომ ყურთად გააჩერდა ბოლოს. -ვერ გააიღვიძებ...მიჩურჩულა ჩუმად და ცოტახანი პაუზის შემდეგ მიამატა! -რადგან ეს სიზმარი არაა.

მგლის გული(2-აკრძალული გრძნობების სახლი)

-ეს რო-გორ ქენი? ვიკითხე დაბნეულმა ხმის კანკალით. განა არ მქონდა ცოდნის უფლება!! ესეთი რაღაც ვის გაუგია?? უზარმაზარ მგელს მისი შეეშინდა,როდესაც მას არაფერი არ გაუკეთებია! -ზედმეტ კითხვებს ნუ სვავ და ეგ ლამაზი პირი გააკონტროლე,სანამ მე არ

მგლის გული (1-მიძინებული მზე)

ჰეი! გოგონა! გღვიძავთ!? უკაცრავად! სასწრაფოდ გავახილე თვალი და მივხვდი ,რომ ერთ-ერთი კომპანის შენობის კართან მეძინა,წინ კი სავარაუდოდ დაცვა მედგა ,რომელიც ალბათ ჩემს გააღვიძებას დიდხანს ცდილობდა. -მ-ააპატიეთ...მხოლოდ ესღა ვთქვი და სახეზე ხელი

ნაჩუქარი გული (თავი III)

ალბათ ,ის სიჩუმე ყველაფრის მთქმელი იქნებოდა ,ის დუმილი ოქროს ფასი იყო.როგორც კი ავედი,ბებიაჩემს მივეხუტე ,ჩვევად მქონდა მასთან ჩახუტება სახლშიასვლისთანავე.ნაირამ ცბიერად გამომხედა,ისე როგორც კი ხვდებოდა,რომ რაღაცას ვუმალავდი.რაც დედა წავიდა ,მას

ნაჩუქარი გული (თავი II)

ახლა ამას თქვენ ,რომ გიყვებით თითქოს ლოდს ვებრძვი ,რომ გადავაგდო და ნელ-ნელა ადგილს ვუცვლი.ეს ლოდი ჩემს გულს მძიმედ აწევს...