მუხის ძირას (მეორე ნაწილის დასასრული/თავი 5-7)

სანდრო ანის ზარის შემდეგ ძალიან დაიძაბა და შეეშინდა,არ იცოდა მართლა სად უნდა წავსულიყავი,მისი აზრით ან სახლში უნდა მივსულიყავი ან გიორგისთან,მაგრამ ამ ორიდან არცერთგან არ ვიყავი,ამიტომ კი თქვა მაგრად ო,მაგრამ მაინც წამოვიდა ჩემს მოსაძებნად...სანდრო

მამაკაცი მეტროდან (დასასრული)

–შენ არ ხარ დამნაშავე! –ცივი, უხეში ხმა მოხვდა ჩმს ყურთასმენას მთელ სხეულში სისხლთან ერთად დაიწყო დენა თითოეულმა ბგერამ. ამდენი ხნის შემდეგ ის ჩემს უკან იდგა და ჩვეული გამომეტყველებით ზურგს მიწვავდა. ნელა ავდექი და მისკენ მივტრიალდი. თავჩაღუნული

Bad Boys. (თავი 24- დასასრული)

ჩემი ქორწილის დღე, დაუჯერებელი რამეა, ერთი წლის წინ ამის გაფიქრებაზეც ვიცინებდი, ახლა კი რამოდენიმე საათში ჩემი საოცნებო მამაკაცის ცოლი ვხდები, ამაღელვებელი მომენტია, თითქოს მთელ დარჩენილ სიცოცხლეს ვინმეს უნაწილებ, უსასყიდლოდ, ხოლო სანაცვლოდ უზომოდ

ქორწინება ანდერძით 10 (დასასრული)

დათამ ლექსოსთან დარჩენა აღარ მოინდომა, მე ყველაფერი მოკლედ ავუხსენი ნანის და წამოვედით. დათა საჭეს ნერვიულად ატარებდა და თან მალიმალ გადმომხედავდა ხოლმე ღიმილით.-დათა ასე სწრაფად რატომ გამომაქციე?-ჩუ, სურპრიზია-გამიღიმა მან და როცა კი ლაპარაკს

მოულოდნელი დასასრული , დასასრული! ! !

ქეთი ლაგებას შეუდგა, ნიკამ გადაწყვიტა ამ სანახაობით დამტკბარიყო, ლუდი მოიმარჯვა და დივანზე ჩამოჯდა. უწმაწური რეპლიკბი აქაც არ დავიწყებია, ქეთის ნერვები ეშლებოდა, თუმცა ყველანაირად ცდილობდა არ შეემჩნია. მალე ეშველა გოგონას, სახლში ნიკას და

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - დასასრული

დაახლოებით ერთი წელი გავიდა რაც ნიკას ვიცნობდი და დრო და დრო ვრწმუნდებოდი რომ ეს ადამიანი მიყვარდებოდა მიყვარდებოდა ისე ძლიერად რომ ვერ წარმომედგინა მის გარეშე როგორ უნდა მეცხოვრა და ალბათ არაფერი იქნებოდა ჩემი ცხოვრება რომ არა ის ბავშვებსაც

შენ ცხოვრობ, მე კი ვეღარ ვძლებ (დასასრული)

გეტყვი ოღონდ არ ინერვიულო -დედა, მითხარი ჩქარა! -გუშინ ვიღაც ბიჭი დაუჭრია და დაიჭირეს -მოიცა, რაა?! -ხო დედამისმა მითხრა -მთავარია ცოცხალია -ცოცხალი კია, მაგრამ ვაი ასეთ სიცოცხლეს -დავურეკავ -როგორ? ციხეშია, ტელეფონი ჩამორთმეული აქვს -მაშინ

რეალური საფრთხე (XI, დასასრული)

იმდენად სწრაფად მიაქროლებდა მანქანას დემეტრე, რომ ელენე თვალის გასწორებას ვერაფერზე ასწრებდა. ასე სწრაფად არასდროს ევლო და ცოტა ეშინოდა კიდეც. რა გარანტია უნდა ჰქონოდა, რომ სადმე არ გადაიჩეხებოდნენ, თუმცაღა რამდენჯერ თქმა დააპირა, დემეტრეს

მე, ლექტორი (დასასრული)

საავადმყიფოს ფოიეში ვიჯექი და თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებდი. არ მესმოდა რას ლაპარაკობდნენ ვატოს ახლობლები. მხოლოდ მაშინ წამოვხტი ფეხზე, საიპერაციოდან თეთრ ხალათში გამოწყობილი ექიმი რომ გამოვიდა ორ წამში მის წინ გავჩნდი

დაბრუნება(25 დასასრული)

-მეეც-ტელეფონი გავუთიშე და სახლში შევედი.ყვავილები მართლაც მომეწონა სულ ვარდები იყო წითელი სისხლის ფერი ვარდები.ყვეაფერი თავის ადგილას მოათავსეს მოსამსახურეებმა. ნატაც მალე მოვიდა ისეთი ლამაზი იყო რომ ვერ ავღწერ.ძალიან უხდებოდა კრემისფერი მუხლს ცოტა