სულაც არ ვაპირებდი შენს შეყვარებას! 24 დასასრული

ღიმილით მომხვია მხრებზე ხელი და გასასვლელისკენ ნაზად მიბიძგა. მხრებზე იქვე დაკიდული მანტო მომახვია და ეზოში გამიყვანა. როცა უკვე მანქანაში ჩამსვა, ღვედი გამიკეთა და ჩემს გვერდით მძღოლის ადგილი დაიკავა, შევძელი მუცელში ჩავარდნილი ენის ისევ უკან

დასასრულის დასაწყისი (დასასრული)

დილით გაღვიძებულს,თავის საწოლში გაეღვიძა.სწრაფად წამოხტა საწოლიდან და მისაღებში გავიდა,არავინ დახვდა,იფიქრა დამესიზმრაო და მაისურის ამარა გავიდა.იქვე დადებულმა ყავამ ღიმილი და გაკვირვება მოჰგვარა,ანუ არ დასიზმრებია და მართლა აქ იყო,მართლა მასთან

ივნის'ის'ეული [დასასრული]

იმდენად უცხო იყო ყველა ის განცდილი ბედნიერება,რაც მე და დანიელს გვაკავშირებდა,რომ ყველა ღირებულს ფარავდა.ადამიანები ვერც კი ვიგებთ,როდის ვაღწეთ ბედნიერების პიკს.მიზეზი ერთია-ძალიან უეცრად მოდის და ხშირად ისე მიდის უკან ვერც ვიგებთ.მე იმ მომენტში

მოულოდნელი დასასრული (9)

ახალშეუღლებულთა ოჯახში პირველი დილა გათენდა, ეს დილა წესით სიყვარულით და სითბოთი უნდა ყოფილიყო სავსე, მაგრამ რა ვუყოთ, რომ ნიკა და ქეთი მსოფლიოში ყველაზე უფრო ჯიუტები და ამავე დროს ძალიან, ძალიან ამაყები იყვნენ... მეგობრები ეხუმრებოდნენ ხოლმე ასე

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი... ჰალსტუხით [20] დასასრული

დასასრული ?! ნამდვილ სიყვარულს არ აქვს დასასრული.. ის არამარტო დასასრულის არამედ მუდმივობის საზღვრებსაც სცდება ... სიყვარული მიჰყვება მარადისობას.. მაგრამ მგონი ამ უკანასკნელსაც სჯობნის... ეს იყო თებეას და ტატოს ისტორია.. ბოლო თავი.. მაგრამ არა

"მეორე მე" დასასრული

მოვიდა ეს სანატრელი დაბადების დღეც. მიხედავად იმისა, რომ შეყვარებული ყავს ბიჭებისგან საკმაოდ ბევრი საჩუქარი მიიღო. ჩემი საჩუქარი კი მინდოდა განსხვავებული და ამასთან საინტერესო ყოფილიყო. ნინის არ უყვარს სამკაულები და ძვირფასი საჩუქრები.

ბაკურიანი2015 (დასასრული)

_ესეც ასე,პირველი კოცნა მე მოგპარეო გამიღიმა თვალი ჩამიკრა და ისევ მიმიხუტა! როგორ მიხვდა პირველი რომ იყო? ალბათ იმდენზე უკოცნი ...აიქედან იცის,,,, ამა ფაქტმა მომიწამლა გუნება, ხელი ვკარი და სასტუმროსაკენ გავიქეცი. სიყვარული სიცოცხლის ერთადერთი

მოულოდნელი დასასრული (8)

განუზომელი იყო ქეთის შიში, სრულიად უცხო გარემოში მოხვდა... არადა ეს ყველაფერი რამოდენიმე წლით ადრე რომ მომხდარიყო ალბათ ასე არ შეეშინდებოდა, მაგრამ ახლა? რა უნდა ექნა? მას ხომ არ ჰქონდა უფლება გრძნობები გამოეხატა, ის უბრალოდ სტუმარი იყო ამ სახლში...

უბრალოდ მიყვარხარ (15 დასასრული)

იქ მისულს არა მარტო მე არამედ ყველას შოკი გვქონდა მიღებული... მამაჩემისგან ესეთ რამეს ვერავინ წარმოიდგენდა, რომ ის შეძლებდა ადამიანისთვის მითუმეტეს მისი შვილისთვის ამხელა ტკივილი მიეყენებინა..... დემეტრე ძირს ეგდო და სისხლის გუბეში ცურავდა, იქვე კი

ჯარისკაცის თვალები (დასასრული)

ერთი წელი იყო გასული იმ დღიდან რაც საავადმყოფოში მივედი. ერთი წელი ვიმკურნალე,მაგრამ მარტო მკურნალობით არაფერი მოხდებოდა,რომ არა ის ძალა და მადლი რასაც ღმერთი მაძლევდა და რასაც მამაჩემის ლოცვით ვიღებდი. ამ წლის განმავლობაში იმდენი სიწმინდე