სამიზნე || (თავი 12) დასასრული

-არ გგონია, რომ ზედმეტად ფილმის სცენარს გავს?_უხეშად გაეცინა ყოფილ მოადგილეს. -არამგონია მაგისთვის გეცალოს, უბრალოდ უთხარი აღარ ისროლონ და აქვე დაგტოვებ. -დავიჯერე როგორ არა_ხელი აუქნია კაცმა.

ზოი. თავი 8 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ძვირფასო მხატვარო, შენ ჩემს სიცოცხლეს განსაკუთრებული და ერთობ დასამახსოვრებელი ცეცხლი შეუნთე. დიდ მადლობას გიხდი ამისათვის. შენთან პირველი შეხვედრის შემდეგ დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე უბედური დღეები, უსიამოვნო ფაქტები

კაფანდრა [26] [დასასრული]

თარაშმა სახლში ასასვლელი სამი ხის კიბე აიარა, ჩემოდანი კართან დადო და ჯიბიდან გასაღები ამოიღო. ლოლამ ცნობისმოყვარე მზერით გადახედა ეზოს, ცდილობდა სადმე მაინც მოეკრა თვალი სხვა სახლებისთვის, მაგრამ გარშემო ერთადერთი სახლი რომელიც ნახა ეს არის. ხის

სიკვდილმისჯილი - დასასრული

ოვალურ, ნაირფერად მოკაშკაშე ელექტრომაგნიტურ პლათფორმაზე მდგარმა რომამ პირველად ის იგრძნო, თუ როგორ შემოეკრა სხეულზე მწებავი, საოცრად სქელი მიკროლეპტონური ველი, შემდეგ ჰიპერპორტატული იმპულსის მკვეთრი დარტყმით, რომელიც სადღაც ქვემოდან წარმოიქმნა,

სათამაშო (დასასრული)

-საღამო მშვიდობის. -ზურგს უკან გავიგე ზვიადის ხმა. ზურგით ვიჯექით მე და დემნა და ვერ გვხედავდა. დამალვას აზრი არ ჰქონდა, უნდა მივსალმებოდი.-მეც ამ მაგიდაზე მოვხვდი.-თქვა და სახეზე წამოვწითლდი. ნამდვილად არ მინდოდა აქ, ჩემს გვერდით ყოფილიყო.

მზარეულის დღიური 14 (დასასრული)

ვატოს მანქანა აღარ იდგა. თვალებში დამიბნელდა, გული სასტიკად ამიჩქარდა და კედელი, რომ არა ალბათ წავიქცეოდი კიდეც. ეზოში მზის ბოლო თბილ სხივებზე თბებოდა ჩემი მეზობელი ნაზი, რომლისთვისაც არ არსებობდა ჭორი, რომელიც მან არ იცოდა. ნაზისთვის არ არსებობდა

მეგობრები (დასასრული)

ისე ვიხუტებ საწყალი ბავშვი ვეღარ სუნთქავს ხოლმე, იმიტომ რომ გიგას ნაწილია, გიგას სუნიაქვს, გიგასნაირი თვალები, ყველა მისი გამოხედვა გიგას მახსენებს და მაგიჟებს. ლოყაც კი გიგასნაირად ეჩხვლიტება, ყველაფერი გიგასი აქვს და ამისგამო უფრო მეტად მიყვარს.

მიენდე გრძნობებს...თავი 15 დასასრული

მუდამ შენთან და მუდამ ერთად, მთავარია გვჯეროდეს ჩვენი გულების,მთავარია ვგრძნობდეთ… -მივენდოთ გრძნობებს? -ყოველთვის და ბოლომდე…. -სიკვდილამდე,-უპასუხა ტატიანამ, სიყვარულით ანთებული თვალები მიანათა ბიჭს,კიდევ ერთხელ დაინახა ნიკოლა ამირეჯიბმა რომ ტატა

შეშლილი ფსიქოლოგი (დასასრული)

ქორწინების 20 წლის თავს ავღნიშნავდით როცა ოთახში 7 სიარული შემოვიდა. სანდრო, დამიანე, კესანე, მაკინე და მაქსიმე და ბოლოს ჩემი გაზაფხულის ყვავილი, ჩემი ნაბოლარა იოანა.

' გრავიტაცია ' (15) დასასრული

მთვრალი თენგო ნენეს ეხუტებოდა,უკვე აღარ ერიდებოდა არავისი.საბა მათ გვერდით იჯდა,ვისკით სავსე ჭიქით ხელში და ცოტ-ცოტას სვამდა. ალექსანდრე რაღაცებს ეჩურჩულებოდა თებეს ყურში და ორივე ისეთ ხმაზე იცინოდა,ხან საბა ხტებოდა დივნიდან ,ხან თენგო.