მივედი, ვნახე, შევიყვარე (დასასრული)

დიახ ცხოვრებაში საუკეთესო რაღაცები სულ შემთხვევით ხდება! შემთხვევითი იყო მათი შეხვედრაც. ყველას ჰყავს მეორე ნახევარი, შეიძლება გვერდით შეიძლება შორს. ზოგჯერ ვერ ვამჩნევთ და გვიან შემთხვევით გავიგებთ ხოლმე, მაგრამ მთავარია დროულად ვიმოქმედოთ. გვიანი

უცხო ქალის ცრემლი 1 ნაწილის დასასრული

ერთ დღეს ზამთრია უსხიანი დღე იყო.ელისო იქვე ჩაჯდა ბებოსთან ახლოს დაღლილი,ამ დროს მამაკაცმა გამოიარა და შეჩერდა ელისოს დააკვირდა,ჯიბეში ხელი ჩაიყო და ქაღალდის ფული ამოიღო და ელისოს ხელში ჩაუდო.ელისომ ფულს დახედა და შემდეგ მიმავალ მამაკაცს

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი25) დასასრული.

-(ამ სიტყვებმა თმის ღერიდან ფეხის ფრჩხილებამდე დამიარა და მივხვდი რომ შოთიკოს მათლა ვუყვარდი და ის მართალი იყო. მე ყოველთვის სიამაყეს ვავლენდი და ამას ვერ ვხვდებოდი.) მიყვარხარ.

ბაბუაწვერა 8 (დასასრული)

-ასე რატომ მიყურებ? -მიყვარხარ,-მკლავებში მომიცქია და ღრმად ჩაისუნთქა -მერე ამას მიმალავდი?-ვიკითხე ოდნავი წყენით -სხვა გზა არ მქონდა ლილა

ასაკი ყველაფერს ცვლის (17დასასრული)

დაბადებისთანავე დედის მკერდს ინსტიქტურად მიაგნო... სულ ტყუილად ააცმაცუნა პაწია ტუჩები რძე აღარ ჰქონდა დედას. ცოტა იტირა. მერე გაიტრუნა დედის გამხდარი სხეულიდან გადმოსული სითბო საბნად გადაეფარა და ჩაეძინა.

ბიჭი კაფედან (დასასრული)

აკვიატებად მექცა.გოგო რომელიც საოცრად სვამდა ყავას. ყურადღება ამით მიიქცია .ერთგვარი რიტუალი ქონდა.რამდენიმე თვე ვაკვირდებოდი. ამოჩემებული ადგილი ,ყურსასმენებით ან წიგნით ხელში შემოვიდოდა ყავას მოითხოვდა.ყავას ისე არ დალევდა ჯერ მის სასიამოვნო

ჭირვეული 12 (დასასრული)

ტონიო ხედავდა როგორ უახლოვდებოდა შავ საცურაო კოსტიუმში გამოწყობილი ბამბასავით თეთრი გოგონა. გოგონა მომაჯადოვებლად უღიმოდა ქერა თმას ზურგს უკან იწევდა და სათვალეს ცხვირზე ისწორებდა -კარგი წყალია?

1+1=1 (დასასრული)

-დამიანე, ლიკა ისეთ მდგომარეობაში იყო, ვერ ხვდებოდა რას ამბობდა. - ამ დღეების განმავლობაში პირველად ამოიღო ხმა. -სიმართლეს ასეთ მდგომარეობაშიც ამბობენ. - ნერვიულად ჩაიცინა დამიანემ. -ეს სიმართლე არ არის, შენ არ შეგეძლო... -არ მინდა ამაზე ლაპარაკი,

ბოლო იმედი (თავი 3) დასასრული

მეგონა ჩემი ბედისწერა იყავი, ერთმანეთისთვის ვიყავით დაბადებულები, მეგონა დრო მხოლოდ სიყვარულს გააძლიერებდა არადა პირიქით მოხდა...მეგონა ვიპოვე შენი სახით ცხოვრების თანამეგზური მაგრამ აქაც შევცდი! მე შენში შევცდი! მე იმდენად გენდე, რომ მთელი საკუთარი

როიალები (დასასრული)

ხმაურით ეხეთქებოდნენ წვიმის წვეთები ფანჯრებს. ბზარგაჩენილი შენობები იშლებოდა, შემზარავი კივილითა და გოდებით ეცემოდა ყოველი ნაწილი სველ მიწას. ქარი უმოწყალოდ დაჰქროდა და ჰაერში იტაცებდა ყველაფერს.