დასასრული

ინდა ვინმეს ველაპარაკო, უბრალოდ ვილაპარაკო და ვიტირო. განადგურებს შენზე ნათქვამი სიცრუე, რომელიც რეალობა ჰგონიათ. მნიშვნელოვან ადამიანებს, არ ჯერა შენი.

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 18 (დასასრული)

რა გითხრა ანა,აქამდე მეც არ ვიცოდი როგორი გრძნობაა სიყვარული თურმე .. ალბათ იმიტომ გამიჭირდა მიხვედრა.. შენ კიდე შენთვის გიჟობდი და .. -მე ეხლაც ვიგიჟებ თუ ხვალ რამეს შეცვლი და ისევ ისეთი გახდები .. -მოდი შენ აღარ იგიჟო და მეც არაფერს შევცლი

მეგობრის ხათრით (დასასრული)

გაბრაზებულმა იმ დღესვე ჩავალაგე ბარგი, როგორც ჩემი, ისევე ბავშვების. დედაჩემი ეთო ამდენი ხნის შემდეგ ძლივს ვნახე გულიანად გაღიმებული. უხაროდა ჩვენი ‘შერიგების’ ამბავი. ბავშვებისთვის მართლა ასე აჯობებდა, მგონი. ცალ-ცალკე ცხოვრება ყოველთვის ცუდად

ბურდული და სხვა კატასტროფები ( დასასრული )

-ათ წელში შევხვდებით ზღარბო-დუმილს არღვევს სმენამდე მისული ხმა -ათ წელში შევხვდებით სანდრო-ჩურჩულით ვაბრუნებ პასუხს -ზღარბო -რა? -ბავშვებს ციალა და კუკური არ დაარქვა გაღიმებამდე წყდება კავშირი და მაინც ვერ ვიმეტებ ასე უბრალოდ გასაშვებად. ჯიუტად

გარდასახვა (XII თავი) დასასრული

კარისკენ ნელი ნაბიჯით გაემართა და დაეჭვებულმა გააღო, როდესაც კაკვირვებული და შეძრწუნებული ერთ ადგილას გაშეშდა. თვალებს არ უჯერებდა. ნუთუ ეს ყველაფერი ნამდვილად ხდებოდა და კართან მისი ორეული იდგა? მხოლოდ ახლა გაუელვა შავში აზრმა სოფოს

გიჟი ექიმი მატარებელში (18 თავი და დასასრული)

დილით ადრე ავდექი და ბარგი ისევ მოვამზადე. მე შავი მაღალწელიანი შორტი, თეთრი ბრეტელიანი მაიკა და თეთრი ქონვერსები ჩავიცვი. თმა ამჯერად გავიშალე.(თმა მის მერე აღარ გამიზრდია რაც საქართველო დავტოვე). ტუჩზე ჩემი განუყრელი მაკის 229 წავისვი და თვალზე

მორჩილება 33 (დასასრული)

ლექსომ ძალ-ღონე მოიკრიბა და მარიამის მშობლებს.მალე ყველა ადგილზე იყო.თავიდან არ ჰქონდა მომხდარის შესახებ ნათქვამი მშობლებისთვის და ამის სათქმელადაც დიდი ძალისხმევა დასჭირდა.დედამისი ცუდად გახდა და გონება დაკარგა,ამიტომ ექიმებს მისი პალატაში

მონსტრი თავი (13-14-15) (დასასრული)

"მე მოვიგე,ნაილ! ეს შენი დასასრულია!"-ჩაიღიმა ჯეიმსმა,ნაილმა თავი ასწია და მას შეხედა. "შენ... ვერასდროს... გაიმარჯვებ!"-ნაწყვეტ-ნაწყვეტ წარმოსთქვა ნაილმა-შენ ჩემი ნაწილი ხარ! ჩემი შიშისგან დაიბადე! მე შეგქმენი და მევე გაგანადგურებ" რამდენიმე ძლიერი

საუბარი EX-თან (დასასრული)

მოკლედ რა გითხრა? არ მინდა გადაგღალო და არც მკითველი მინდა დაიღალოს ალბათ წერილის დასასრული ერქმევა ამას, ბოლოს უბრალოდ გეტყვი იმას მე ვინ ვარ, მე ვარ ის ვისაც სამყარო მხოლოდ შენთვის უნდა და ვერავის ვერც „მას„ და ვერც სხვას ასე ვერასდროს ეყვარები,

სველი იასამანი [5 დასასრული]

არ ველოდი, შენგან არ ველოდი და ესეც იკადრე, აქამდეც მიხვედი - საშინელ ტკივილს ვგრძნობ სადღაც, შიგნით - აქამდე მაინც გაფასებდი, როგორც პიროვნებას, ჩვენი ურთიერთობის ვერ ჩამოყალიბებას ამაში ხელი არ შეუშლია, შენ მაინც ძალიან, ძალიან კარგ ადამიანად