ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (დასასრული)

_ ნიკუშა, მოვედი... დავაგვიანე, ხომ? მე ყველგან ვაგვიანებდი _ გამეღიმა და ყელში მეტასტაზებად მომაწვა მონატრება _ ბოდიში, აქამდე აქ რომ არ მოვსულვარ. ბოდიში, ძლიერი რომ არ ვიყავი შენს გამო. ასეთი რომ დაგენახე ალბათ როგორ არ მოგეწონებოდი... მაგრამ რა

ყველაფერს აქვს დასასრული.(დასასრული.)

რურუა იმ დღის შემდეგ არავის უნახავს..თითქოს მიწამ ჩაყლაპაო.სანდროს,ვერაფრის კითხვას ვუბედავდი.ელენე.. მახსოვს ერთხელ შუაღამის 3საათზე დამირეკა. ტირილს ვერ წყვეტდა და სულ იმას იმეორებდა,რომ ენატრებოდა..არაფერი უნდოდა საბას გარდა.მარიამის ვერ ბედავდა

მესაკუთრე ჭოფლიანი! [11]–[დასასრული]

– როგორც ყოველთვის სიმღერაც ეგოისტური გქონდა არჩეული, ისევ მესაკუთრეობას ამჟღავნებდი.– იგრძნო რომ მიუახლოვდა, მიხედვა არც უცდია, იცოდა ვინც იყო.

შეაბიჯე პარალერულ სამყაროში დასასრული

- რა იყო, რა მოხდა? - ვკითხე შეშფოთებული ხმით. - 2 რამ მაქვს შენთვის სათქმელი: ერთი - კარგი, მეორე - ცუდი... - ცუდით დაიწყე... - ვუთხარი გულდამშვიდებულმა, რადგან მისი ხმის ინტონაციით მივხვდი, რომ კატასტროფა არ გველოდა. - ხომ გახსოვს, რომ შეგპირდი,

დასასრული შენშია

არ უყვარდა ასე რომ მივდიოდი კლუბში,მაგრამ ამ ჯერად დამითო ჩემი წაშლილი სახე რომ დაინახა.ჩავჯექით სალოს მანქანაში და წავედით. მოდი დროებით მოვწყდეთ სალოს და ანის.მოგიყვებით ანის ცხოვრებაზე.ანის არის 24 წლის.მთელი

დასასრული შენშია

სამსახურიდან,დილით ადრე გამოვედი.ღამის ცვლაში ვიყავი.გუშინ ბევრი დაშავებული შემოიყვანეს საავადმყოფოში.ყველა საჭირო პროცედურა ჩავატარე და დაღლილი სახლისკენ გავემართე.ცივი ჰაერი მესიამოვნა,ქურთუკი შევიკარი და

ყველაფერს აქვს დასასრული.(5თავი.)

გაზაფხულის მშვიდი და ცხელი საღამო იყო.ელენესთან აივანზე ვისხედით გოგოები.ელენე მისი და საბას ამბებს ყვებოდა.სალომე რჩევებს აძლევდა,ლიკა უკვე უჩევდა პირველ პაემანზე რას ჩაიცვამდა მე და მარიამი კი მშვიდად

ველური ჩხვლეტა -7- (დასასრული)

''დაარწმუნა, რომ მართლა არსებობს ასეთი ამაღელვებელი გრძნობები, უცნაური ალერგია და ციებ-ცხელება და კიდევ რა არ... მსგავს უაზრობებზე ადრე არასდროს უფიქრია, მაგრამ რა იყო ის, რასაც გუშინ გრძნობდა? ის ქარბორბალა, რაც მის გარშემო ტრიალებდა?''

უცნობი სარკეში //13//. (დასასრული)

მადლობაა ჩემო ერთგულო მკითხველო. მალე დავბრუნდები ახალი ისტორიითსამი წლის შემდეგ ყველა ერთად სვანეთში სიყვარულის კოშკზე იყვნენ და სიყვარულით უყურებდნენ ერთმანეთს, ლინდა და ტატო პატარა მარიამთან და ანდრონიკესთან ერთად. ლონდა და ნიკა ლილესთან და

ყველაფერს აქვს დასასრული (სრულად)

„ბოლოჯერ შევხედავ“-ისევ უაზრო ილუზია და ბავშვური პირველი სიყვარული მახსენდება,თუმცა უკან აღარ ვიხედები.. მივდივარ მწვანე სევდიან მზერასთან,ვეხვევი,მაგრამ ვერაფერს ვეუბნები,არ შემიძლია..ვერ ვეტყვი,გაუძლე,ყველაფერი კარგად იქნება-მეთქი,რადგან ამის