ნოემბრის წვიმა (დასასრული)

ნიკოს სახლიდან სასოწარკვეთილი გამოქცეული პირდაპირ მამაჩემის სახლისკენ გავეშურე. ის იყო ერთადერთი, ვისაც ვადანაშაულებდი ამ სიტუაციაში.

პაციენტი [დასასრული]

_ გრძნობა არა, ნუკა. შენ მე გიყვარვარ _ უთხრა, ფრთხილად აკოცა თვალებში, მერე ლოყაზე, მერე ცრემლის გამო დასველებულ ადგილებზე დაუტოვა კოცნები და როცა გოგომ ყელზე ხელები მოხვია, მიხვდა რომ თვითონაც უყვარდა.

დედაჩემი წინააღმდეგია! დასასრული

-აუ, რა საყვარელი ხარ, - გაიცინა ტასომ და მოეხვია, - რა თქმა უნდა გაპატიებთ, ოღონდ ერთი პირობით. შენი ხაჭაპურები მომენტრა და უნდა გამიკეთო.. - სიცილით უთხრა და ჩაეხუტა. -ჩვენც მოვდვართ მოიცა.. - გამოვადნენ პატარები და მოეხვნენ. -გაბო, მოდი შენც. -

წერილები სიკვდილისგან – დასასრული

შავთმიანს ისევ გაეღიმა. ისეთი რაღაცეები უნდა გაეკეთებინა, რაც უკვე უხერხულში აგდებდა. ერთხანს კი გაიფიქრა, არაფერსაც არ გავაკეთებო, მაგრამ მალევე მიხვდა, რომ ეს უსამართლობა იქნებოდა, უსამართლობა კი ეზიზღებოდა. საბოლოოდ, იქვე გადაწყვიტა, რომ სეითს

დაუმორჩილებელი მეძავი (დასასრული)

ამ დროს ნუცა და ლუკაც შევიდნენ და მათი ბედნიერი სახეების დანახვისას ველაფერს მიხვდა ნუცა.სანდრო ისეთი ბედნერი იყო,ირგვლივ ვერაფერს ამჩნევდა საყვარელი ქალის გარდა.ახლა შეეძლო ეთქვა,რომ სრულყოფილი ოჯახი ჰყავდა ნინას

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (დასასრული)

...... სამუშაო საათები მალე გავიდა.. ნიკამ ბელას ხელი ჩაავლო და გასასვლელისკენ გააქანა.. - კარგი რა, არ გვეჩქარება - გაუღიმა ბელამ.. - გვეჩქარება, ნინას გამოყვანის დროც მალე მოვა, თანაც გასეირნებაზე დამთანხმდი.. - ღიმილით უთხრა და მანქანის კარი

ჭაობის ქალღმერთი -4- (დასასრული)

''უხაროდა მთვარე, უხაროდა აისი, უხაროდა დაისი, უხაროდა მერცხლის ჭიკჭიკი... ის უხაროდა, რაც ადრე მასში სიძულვილს იწვევდა! ამ ცხოვრებისეულმა ლაბირინთმა ასწავლა, რომ სიყვარულს სასწაულების მოხდენა და ჯადოქრობების ჩადენა შეეძლო!''

ყველაფერს აქვს დასასრული 7 თავი

 <<<<  ჰანა- ვიყვირე  რა მოხდა- შეშლილი სახით წამოვარდა საწოლიდან  ნოუთბუქი მომაწოდე  ამისთვის გამაღვიძე მეორედ ეს არ გააკეთო-მიბრაძანა მან - მაშინვე მაილი გავხსენ და ვნახე ვიდეო, ვიდეო კი ასე იწყებოდა ვირაც კაცი ამბობდა

კარამელივით ტკბილი –2– (დასასრული)

''–...ახლა შემიძლია ბრმადაც კი მოვძებნო უცნობის ყოველი ნაკვთი, დავინახო შენი ფიქრები, ვიგრძნო ის, რასაც განიცდი... –მაშინ რა საჭიროა სინათლე, კარამელო, როცა ჩვენ ვანათებთ!''

წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ (დასასრული)

-ამაღამ გამოვისყიდი ,მაინც ჩემი ბრალი იყო. რა ვქნა წარმოუდგენელია რომ მე და შენ არ ვიჩხუბოთ .მაგრამ ისიც წარმოუდგენელია რომ არ მიყვარდე -ყურში ჩასჩურჩულა და იქვე აკოცა . სიყვარულისთვის არაფერია წარმოუდგენელი ,რადგან მას ყველაფრის მოგვარება შეუძლიაა