თვალებმა გაგცეს (14 - დასასრული)

-ჰმმ... ხომ არ ფიქრობ რომ გავსუქდი? - კითხვითვე უპასუხა ვითომ ჩაფიქრებულმა, თუმცა ღიმილი მაინც გაეპარა სახეზე. -არა, ჩემო სულელო - გაეცინა ლიამს - ისევ ისეთი გამხდარი და პაწაწუნა ხარ, როგორიც ადრე იყავი... აი ჯეიც დამეთანხმება, ხო მა? - პატარას

N:9 - (თეთრი ანგელოზი) ნაწილი 2 - თავი 9 - დასასრული

თითქოს ისინიც ცხრანი არიან! თითქოს ყველაფერი , ისევ იმ ცხრა დღესთანაა დაკავშირებული! მეცხრე დღეს ქორწილიც. მეცხრე თვეს ქვეყანას მოვლენილი , პატარა სიყვარული! და ... ყოველ მეცხრე თვეს ... ისევ იქ , ბრაზილიაში გამგზავრება!

ყველაფერს აქვს დასასრული 5 თავი

მისამართს მოგწერ>>-მისამართი მივწერე და სულ რაღაც 10 წუთში ჩემს გვერდით აღმოჩნდა საშინლად წვიმდა ყველაფერი ვუამბე ისიც ინტერესით მისმენდა ნავში ვიჯექით ზემოდან წვიმდა ქვემოთ კი მდინარით დაფარული ქალაქი, ჩემს სახეზედაც იყო წვეთები მაგრამ არა

თურმე სიზმარიც რეალობად იქცევა (თავი 13)დასასრული

ბოლო დროს თითქმის არავის არ ეცალა მარიამი და ალექსანდრე დანიშნულები იყვნენ და ქორწილისთვის ემზადებოდნენ უკვე ორ კვირაში ქოწილი ექნებოდათ, ნიკოლოზი და ნია კი ბავშვისთვის ოთახს ამზადდებდნენ ნიკოლოზი კი ნიამ გააწვალა სულ რაღაცეები

მთვარის ბნელი მხარე (დასასრული)

-<<თუკი დიდხანს იქნები ჩუმად, ხალხი უბრალოდ აღარ შეგიმჩნევს. გაჩუმდები და უჩინმაჩინად იქცევი. გარშემომყოფნი გვამჩნევენ არა ჩვენ, არამედ ჩვენს რეაქციას მათზე. თუკი რეაქცია არ გექნება მათ საქციელზე ან სიტყვებზე, უბრალოდ გაქრები>>.

"ცხოვრების მწვანე თვალება საჩუქარი" (თავი6) დასასრული

თამარის ისტერიკული სიცილი აუტყდა და საწოლზე ჩამოჯდა , ამდროს კარი გაიღო და ბექა შემოვიდა .. -ბექა: ეჰ რა სულელი ცოლი მყავს !! თამარიმ სიცილი შეწყვიტა და სახე დაასერიოზულა ... -თამარი: ხომ გითხარით რომ წასულიყავით , ხომ გითხარით , რომ ვერ გიტანთ ..

როცა სიყვარული აკრძალულია (10 დასასრული)

ზიზღს გვრიდა მეზობელი ოთახიდან მისი მეუღლისა და სხვა გოგონას საუბრის ხმა რომ ესმოდა.ჯიუტად იდგა სამზარეულოში და ოთახიდან გასვლას მაქსიმალურად არიდებდა თავს,მობილურმა რომ დაურეკა ოდნავ აღელვდა,ვინ უნდა ყოფილიყო?!გასვლის სურვილი ნამდვილად არ

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ (დასასრული)

-ცუპიძი ლა ალი? ? უდა წამიკანოთ ? დედიკოთან და მამიტოცთან? -ზუსტადაც... წავალ ახლა მე გასაღებს ავიღებ, თქვენ ნივთები აიღეთ და წავიდეთ....... ნახევარ საათში უკვე ყაზბეგისაკენ მიმავალ გზას ადგნენ და მიიჩქაროდნენ წყვილთან, რომელსაც ჯერ კიდევ ახალი

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი (დასასრული)

ფურცელს ვიღებ და რომ არ დამავიწყდეს დიდი ასობეით ვწერ -სათნოების ორმოცდაათი ელფერი... მერე კი შეკრებილებს ვუკითხავ და ყველა იცინის...მხოლოდ მამაჩემი იმეორებს გათაცებით-სათნოების ორმოცდაათი ელფერი.

რთულია კიდევ ენდო (დასასრული)

-არა პატარავ,ბოდიშს ნუ მიხდი,შენ დამნაშავე არაფერში ხარ.მე არ უნდა მიმეცა ასე ახლოს მოსვლის საშუალება.უბრალოდ მხოლოდ ერთს გთხოვ,მენდე,ჩემში ეჭვი არასდროს შეგეპაროს. ჩემთვის სხვა არავინ არსებობს და ვერც იარსებებს.იცი