ბოლო დღის დასასრული და პირველი დღის დასაწყისი

ჩემი ცხოვრება ძაფზე ეკიდა და ვიცოდი, რომ ადრე თუ გვიან ეს ძაფი გაწყდებოდა... ვგრძნობდი დღეს ჩემი სიცოცხლე სადღაც მიიპარებოდა, ემორჩილებოდა ჩემში ჩასახლებულ ტკივილს, დაავადებას რომელიც ჩემი სიცოცხლით იკვებებოდა..

ქალის სხეულში ჩასახლებული ანგელოზი (დასასრული)

-ჩამეხუტე..-ხელები სუსტად მომხვია კისერზე. -მიყვარხარ და მეყვარები... -ჩემს მერე სხვა უნდა შეუყვარო..უნდა გამიშვა..-ტუჩები ლოყაზე მომადო და თვალები დახუჭა. -ჩუმად..უბრალოდ დავტკბეთ ერთად ყოფნით..

გზა,რომელიც შენკენ მოდის (დასასრული)

-მიყვარხარ,გუგა.. -მეც მიყვარხარ,თიკო.. -დამპირდი,რომ ამ სიტყვებს მუდამ მეტყვი. -მეორე აზრი არ არსებობს..მუდამ,მუდამ გეტყვი.. -მაშინაც,როცა დავბერდები? -ჰო,მაშინაც..ყოველთვის გეტყვი..

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები (ნაწილი 2) -5- "დასასრული"

სუფთა ჰაერს ღრმად ვსუნთქავ და ხელებს გამობურცულ მუცელზე ვიწყობ.მეორე კვირა იწურება მას შემდეგ რაც ამ სასახლეში დავიდეთ ბინა. აქ ყველაფერი ისეთი სასიამოვნოა,ისეთი სუფთა რომ სიამოვნებით დავრჩებოდი კიდევ რომ არა სინდისის ძაფი...

როცა რაღაცას მარადიულს ხდი ! 2 (დასასრული)

თითქმის ყოველ დღე ვხვდებოდით ერთმანეთს მაგრამ მასთან ლაპარაკი ძალიან მიჭირდა , მრცხვენოდა ჩემი საქციელია და ნერვები მეშლებოდა ჩემს თაავზე , რატომ გავუშვი ?? რატომ ვთქვი უარი სიყვარულზზე ? თუნდაც ბავშურზე ? ხომ გავიზრდებოდი ? ერთ დილით კუს ტბაზე

ცხოვრება გრძელდება (თავი 5-6) დასასრული

შენ იცი რომ ბაბუაშენი და ბებიაშენი შენი ბედნიერებისთვის ყველაფერს გააკეთებენ არავის მოუსმენენ მათთვის მთავარი შენი ბედნიერება, ამის ნათელი მაგალითი ის იყო რომ შვილის ბედნიერებისთვის სხვა მამაკაცზე დანიშნული თეო მამიდა ცოლად დათო ბიძიას გააყოლეს

ჩემი სიყვარული აკრძალულია! /თავი VIII/ /დასასრული/

_რა მოხდა ასეთი?!_გაკვირვებულმა ჰკითხა ვერონიკას, როდესაც ტელეფონი გათიშა. _არ დაიჯერებ!_შესძახა ვერონიკამ და ფეხზე წამოხტა._სამსახურს ვიწყებთ… მე და სალო-ბალო სამსახურს ვიწყებთ! საზაფხულო სკოლაში. _გილოცავ!

გაყიდული სხეული “19“(დასასრული)

ქუჩაში გასულმა იგრძნო,როგორ გამოეცალა ფეხქვეშ ყველაფერი და ცახცახმა აიტანა,მტევნები მკლავებზე შემოიჭირა და ტროტუარს გაუყვა.შეჩერების და უკან დაბრუნების სურვილი აღეძრა და ვერაფრით ჩაახშო,წამით შეჩერდა, მიიხედა კიდეც,მზერა კორპუსს ააყოლა და მათ

მეხსიერების მუდმივობა [დასასრული]

ესეც ბოლო თავი სარას ისტორიისა. შემდეგში მის სხვა ისტორიასაც ავტვირთავ. ძალიან დიდი მადლობა რომ ვკითხულობდით.როგორ უნდოდა ეწვიმა, როგორ უნდოდა წამოსული, ვერ გაჩერებული ცრემლები წვიმას დაეფარა. როგორ უნდოდა მისი ხმის გაგონება, ერთხელ მაინც დაეძახა,

როზასა და ზურას სიყვარულის ისტორია (დასასრული)

- კი.როგორც წესი ასეთი სიტყვების შემდეგ არავინ ბრუნდება.ალბათ ამიტ მათ თავმოყვარეობას ვაყენებ ზიანის ქვეშ._მთელი დღე ლაპარაკში გაატარეს ყველაფერზე საუბრობდნენ ნახატზეც ილაპარაკეს.რამდენიმე