ბნელი დღეები V (დასასრული)

-არაააააა.... როდესაც გონზე მოვედი, ჩემსკენ სასწრაფო დახმარების ხალხი მოდიოდნენ ჩემსკენ და მთლიანად სისხლიანი ვიყავი, და გონება ისევ გავითიშე, შემდეგ როცა აზრზე მოვედი, ვხედავ კაშკაშა შუქს მაგრამ ირგვლივ სულ ბნელა, წარმოიდგინეთ დღე რომელიც ბნელია,

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი 6) დასასრული!!

მთელი დღე ელოდა, მაგრამ რა! არა და არ მოვიდა ლუკა სახლში, რამდენჯერ დაურეკა, ზარი გადიოდა, თუმცა არ პასუხობდა, ბოლოს კი საერთოდ გაითიშა ტელეფონი..რამდენჯერმე ავიდა ნინი, მაგრამ ლუკმა ვერ შეაჭამა გოგონას -რა მეგონა ასე თუ ინერვიულებდი

ლეა და კახა (თავი 10) დასასრული

დღეს ჩემი ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანი დღეა მე და ლეა ვქორწინდებით,ლეამ სიტყვაზე დამიჭირა მასწავლა დაისისა და ტანგოს ცეკვა,ეხლა კი ჩემი ჯერია პირობა პირობაა მე უნდა ვუმღერო მისი საყვარელი სიმღერა.

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 10... დასასრული

ყველაფერი გაცილებით უფრო რთულად იყო ვიდრე მე წარმომედგინა. ალბათ უბრალოდ ბევრი დრო გავიდა და იმიტომ. არ ღირს დაჯდე გულხელდაკრეფილი, დახუჭო თვალები და ელოდო ხვალინდელ დღეს. მინდა რომ ლილემ მაპატიოს ყველაფრისთვის.

ნაკვალევი პირველი ნაწილის დასასრული (21-22 თავები)

დიმკას სახლი ციხე-სიმაგრეს უფრო გავდა ვიდრე საცხოვრებელ ბინას. ოჯახი კავკასიურ ოჯახის ტიპთან შედარებით არ იყო მრავალრიცხოვანი, დედა, ცოლი და სამი მცირე წლოვანი შვილი: ორი ვაჟკაცი და ერთი გოგონა. ქალები აღმოსავლური წესით იყვნენ შემოსილნი. თავზე

ერკე მიდასი... გამარჯვება (დასასრული)

ვერავინ ბედავდა მასთან მიახლოვებას. თავად აირაც და მისი ლეაც, რომელიც სინამდვილეში უკვე თავისად აღარ მიაჩნდა. ერთი ამოიქშინა, საწყალობლად აიტაცა ხელში თავისი საყვარელი სხეული და სასახლისაკენ გასწია. თავის ოთახში, სისხლიანი საწოლზე დააწვინა და

ჩემი არ გეშინოდეს! (დასასრული)

სასაფლაოზე მიმიყვანა, მაგრამ ვერ ვხვდებოდი აქ რა მინდოდა. ერთ-ერთი ბიჭის საფლავზე გავჩერდით. ქვაზე გამოსახული იყო ახალგაზრდა ბიჭი, სადაც ეწერა ლექსო ქალდანი. ვერაფერს ვხვდებოდი, აქ რა გვინდოდა, ან ვინ იყო ეს ბიჭი. გეგამ ხელი ჩამკიდა და იქვე მდგარ,

მექალთანე თავი 11 (დასასრული)

მოსაცდელში დავდიოდი გიჟივით, ღმერთს ვთხოვდი ყველაფერი კარგად და მალე დამთავრებულიყო. ნინიმ ყველას დაურეკა და დილის 5 საათზე საავადმყოფო აივსო ხალხით. სადღაც 1 საათში ექიმი გამოვიდა და გვახარა რომ პატარა გოგო

ომგამოვლილები (დასასრული)

-ალექსანდრე მე ბედნიერების უფლება წაგართვი! მხოლოდ მე ვარ დამნაშავე ესე ენთუზიაზმთან მარტო რომ დაგტოვე, ყოველ წამს გაწამებ, იმის მაგიერ რომ ტკივილი შეგიმსუბუქო და ვეცადო ყველაფერი წარსულთან დავტოვოთ! იმ დროს როცა მე მქონდა მძიმე პერიოდი შენ იდექი

ღამის ზმანება (18 ნაწილი - დასასრული)

-უკვე გვიანია - ვუპასუხე მშვიდად - ორსულად ვარ - ვუპასუხე რამდენიმე წამიანი სიჩუმის შემდეგ. ყველა გაოცდა, დემემაც კი გაკვირვებულმა ჩამომხედა, თუმცა შემდეგ ხელი მოვუჭირე და მიხვდა საქმე საითაც მიმყავდა.