სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (9) დასასრული

ჩიტების ნარნარმა ჟრიამულმა, ყვავილთა სურნელმა და მზის პაწაწინა სხივებმა, რომლებიც თვალში უჭყიტინებდნენ, ამ სასიამოვნო გარემოში, სიმშვიდეში ნინო ბედნიერებით სავსე გააღვიძეს და ფაქიზ გრძნობების შემოტევისგან სიყვარულის ხასიათზე დამდგარიყო. უხაროდა

ვაკანსია სიყვარულით (10) დასასრული

მივხვდი რომ ასე უმოქმედოდ შეუძლებელი იყო ჯდომა,სულაც არ შემეძლო გულ-ხელ დაკრეფილი დავლოდებოდი მშვიდად ჩემს ნიშნობას. ამიტომ გადავწყვიტე ერეკლესთვის მიმეწერა.ტექსტი რამდენჯერმე წავშალე, უბრალოდ არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა, მაგრამ

საშიში გრძნობა ''სიყვარული'' (დასასრული)

საწოლი ისე თბილი იყო ნებივრობდა შიგნით. ალბათ მტელი ცხოვრება არ გამეღვიძებაო ასე ფიქრობდა სანამ სიფხიზლე გააჩნდა. შუაღამის სამი საათი იქნებოდა კახამ ფრთხილად ,რომ შემოაღო კარი. ტუმბოზე სანათი ენთო. გოგონას დახედა და ჩუმად დაუძახა, მაგრამ არ

ისევ შემიყვარე 17 (დასასრული)

როდესაც გავაცნობიერე მომხდარი სიხარულისგან გამეღიმა,ამდენი ხნის შემდეგ,ამდენი უბედურების და წამების შემდეგ ბედნიერებამ მომიღიტინა გულში.ბედნიერებისგან სახეზე ფართე ღიმილი მომედო -ხომ გეუბნებოდი ნია? ვაიმე როგორ მიხარია!-დახტოდა სალომე -ვიცოდი,რომ

ცხოვრების თეორია 6 (დასასრული)

-მიყვარხარ! ძალიან მიყვარხარ...-ხელები უღონოდ მოხვია ავალიანს და მისი გულისცემა ლამაზ მელოდიად მოეფინა გულზე. ''სადაც სიყვარულია, იქ შეუძლებელი არაფერია...''-გაიფიქრა ექიმმა და ფეხაკრეფით გავიდა გარეთ.

ისევ შემიყვარე (15) დასასრული

ამ ისტორიით მინდოდა ყველა იმ გოგოსთვის მეთქვა ვისაც მსგავსი სიტუაცია აქვს,რომ დააფასეთ სანამ გყავთ და არასოდეს არავის და არაფრის არ შეგეშინდეთ,სიყვარული იმაზე ძლიერია რასაც შიში ჰქვია,თუ მართლა ნამდვილად გიყვართ არ დაკარგოთ და გაუფრთხილდით,ცხოვრება

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (დასასრული)

მივეპარე ჩუმად ზურგიდან, მოზღვავებული ემოციები დავაკავე, სამი ნაბიჯის დაშორებით გავჩერდი და მისთვის სრულიად მოულოდნელად დავიწყე საუბარი, რადგან მინდოდა ამ გაუგებრობისთვის ბოლოს და ბოლოს მომეღო ბოლო და ჩემი გრძნობები, რომლებიც მტანჯავდა

გზა რომელიც შენამდე მოდის (დასასრული)

გონდ რომ მოვედი პაალატაში ვიწექი. ძალიან მოთენთილი ვიყავი და ისევ ჩამეძინა. -დედაა...დე...დედიკო-ამ ხმამ მომიყვანა გონს. თვალი გავახილე. ჩემი შვილი მეძახდა.უზომოდ ბედნიერი იდგა ჩემს წინ. მე კი უდიდესი ბედნიერება ვიგრძენი, რომ ისევ დედა გავხდი. -დე..

მტრობა (ნაწილი 9 დასასრული)

მარიმ ღიმილიანმა დატოვა ანდროს სახლი და სასტუმროსკენ გაეშურა, ერთი სული ქონდა როდის წამოიყვანდა რევის და თავის მამიკოს გააცნობდა. სასტუმროში მისულს ელენას და რევის ისევ ეძინათ, არ უნდოდა მათი გაღვიძება და დაელოდა სანამ გაიღვიძებდნენ. მაგრამ ლოდინმა

სკოლა ბავშვების წესებით(I ნაწილის დასასრული)

ელენეს სიხარულის ღიმილმა გადაურბინა სახეზე. ელოდა კიდევაც ,რომ ჩააბარებდა ,მაგრამ როგორც ხდება ხოლმე გულში მაინც რეჩხად ჰქონდა ეჭვი. საწოლიდან გადმოხტა და მშობლების ოთახისკენ გაქანდა .