დასაწყისი

-ნინაა შეე უხეირო ქალოო თავი დამანებეე- კარების გაღებამდე იცოდა ვინც იქნებოდა, ან ვინ უნდა ყოფილიყო? მხოლოდ ნინა თუ ესტუმრებოდა ნერვებს მოუშლიდა და წავიდოდა, მაგრამ მაინც ძალიან უყვარდა.

აგაპე (დასაწყისი)

ისტორია გოგოზე, რომელიც ცდილობს სამყაროში თავის დამკვიდრებას, საკუთარი თავის პოვნას, ოჯახურ, ფსიქოლოგიურ, პრობლემებთან გამკლავებას. ცდილობს ყველასთან მეგობრული იყოს, მხიარული და კეთილი, მაგრამ ეს ნიღაბია, როდესაც მარტოა თავის ოთახში შინაგან დემონებს

დასაწყისი ( 13 ) დასასრული

- ზუსტად ასე მიყურებდი მაშინ, ელავდა და ისე საოცრად ჩანდა შენი სახე, შენი შეშინებული თვალები, სწორედ მაშინ მივხვდი რომ ვერასდროს შევძლებდი შენს გაშვებას, იცი რა დავარქვი? დასაწყისი...

დასაწყისი ( 12 )

- პატარა ცუღლუტო, რამე განსაკუთრებული გეგმა გაქვს? -თვალებში ღიმილით ჩახედა და პროვოკაციულად გამობურცულ ტუჩებზე თითები გადაუსვა, მძიმედ გადაყლაპა ნერწყვი, ახლა მასთან ერთად განმარტოება ყველაფერს ერჩივნა...

დასაწყისი ( 11 )

- გული სხვანაირად უცემდა, ტუჩებს თავს ვერ უყრიდა, იღიმოდა, მის შიგნით დაგროვილი ბედნიერება იმდენი იყო რომ სადაცაა გარეთ გამოხეთქავდა და ყველასა და ყველაფერს მოიცავდა...

დასაწყისი ( 10 )

- რას აკეთებ, -ძლივს ამოილუღლუღა ელენემ, - შენს გაუპატიურებას არ ვაპირებ თუ ეს გაინტერესებს, -სრულიად უემოციოდ მიუგო ვინჩენცომ, უკან დაიხია, ტელეფონი ამოიღო და სხვადასხვა რაკურსით რამდენიმე ფოტო გადაუღო...

დასაწყისი ( 9 )

- მანქანაშივე დააპირა ჩემი გაუპატიურება, რაღაც სასწაულით კარის გაღება მოვახერხე, გადმოვხტი და გავიქეცი, ტყიანი ადგილი იყო, რამდენიმე წუთს მდია მაგრამ მერე შემეშვა, მაშინ ძალიან შემეშინდა ელე...

დასაწყისი ( 8 )

- არაფერი განსაკუთრებული არ მოხდება, გარდა იმისა რომ დღეიდან აქ იცხოვრებ ჩემთან ერთად, ჩვეულებრივად ივლი სამსახურში, ისწავლი და არავის მისცემ უფლებას რომ ჩვენს ცხოვრებაში ჩაერიოს...

დასაწყისი ( 7 )

- გასაგებია, ყველაფერი გასაგებია, ანუ დღეიდან შენ შენთვის, მე ჩემთვის? დარწმუნებული ხარ რომ ეს გინდა? -ელენეს გასაკვირად ალექსს სახიდან ღიმილი არ შორდებოდა...

დასაწყისი ( 6 )

- ჩვენს სახლში? -ელენემ წარბები შეჭმუხნა მაგრამ მალევე გაიღიმა, -ისე მართალი ხარ, სანამ ერთად ვცხოვრობთ ჩვენი სახლი ჰქვია. - სანამ ერთად ვცხოვრობთ? ვნახოთ, ვნახოთ... -ღიმილით ჩაილაპარაკა და სწრაფი ნაბიჯით მიმავალ ელენეს უკან მიყვა.