ირონიის მეფე და ცინიკოსი დედოფალი^^(საცდელი თავი)

-ნასწია მოკალი ეგ ნაძირალა-ვსკდები სიცილით და სანამ თავს შევიკავებ უკვე ასფალტზე ვარ გართხმული. -აეეეეეე, აცეეეე ვიროოოო-ღმუის ნასწია და უკვე სუნთქვა ისე მეკვრება ეჭვი მაქვს მალე აბადონს ვნახავ. -ნასწია, შემიბრალე რააა-მთელი გულით ეხვეწება მისტერ

CELEBRATION OF LOVE (პირველი და მეორე თავები )

ზღვა რა ლამაზი და უკიდეგანოა, არა? მაგრამ ამავდროულად საშიში. მაგნიტივითაა, მისკენ გიზიდავს, გექაჩება და ცდილობს ჩაგითრიოს. ვისაც ცურვა შეუძლია ფსკერამდე ჩასვლას შეძლებს და მის უკიდეგანო სილამაზეს ბოლომდე იხილავს. ის კი, ვინც ცურვა არ იცის მხოლოდ

და აფრიალდა შავი მანტია...

ისევ შემოდგომა მიმაცილებს. შავი მანტიის წინაშე რომ წარვსდგები, ვიტყვი, რომ უბრალო ვარ. სიჩუმე იყვირებს, ეს ყვირილი ამაცილებს ეშაფოტისკენ მიმავალ კიბეებზე. მერე ალბათ თოვლიც წამოვა...

ვწევარ და ვფიქრობ

ვწევარ და ვფიქრობ, იქნებ ზედმეტად მხატვრულად ვუყურებ სამყაროს და სინამდვილეში ყველაფერი ძალიან უხეში და მარტივია-მეთქი. იქნებ ადამიანები შემთხვევით ხვდებიან ერთმანეთს, იმიტომ გიმეგობრდებიან, რომ უკეთესი ვარიანტი არ აქვთ. ფოთლები ხმება და იმიტომ

იყო და არა იყო რა...

იყო და არა იყო რა... იყო გოგონა, რომელსაც არ სჭირდებოდა ფრთები. მჭიდროდ ჩაეჭიდა თლილი თითები მსხვილი თოკებისთვის. ერთი, ორი, სამი... უთვალავჯერ აპობდა ჰაერის ჯიუტ ტალღებს, იჭრებოდა ცაში თვალდახუჭული. თავს დასტრიალებდნენ ღრუბლები ნაფლეთებად, გზას

ბურდული და სხვა კატასტროფები (4)

-ზღარბო არ გაბედო-გამაფრთხილებლად მიქნევს საჩვენებელ თითს და ადგილს სწყდება. სერიოზულად? ახლა მეორე კლასელივით უნდა მსდიოს ავტოსადგიომზე? კიდევ ერთხელ ვავლებ თვალს,ჰო აშკარად ამას აპირებს. მოწყვეტით ვბრუნდები და მთელი ძალით გავრბივარ ჩემი

ბურდული და სხვა კატასტროფები (3)

-თხოვნა დამაკლდა შენს ნათქვამში-თითებს ლოყაზე იკაკუნებს და თვალებმოჭუტული იღიმება. ეგღა მაკლია ვიღაც რეგვენს ვეხვეწო,ტონა ნახევარი ტონალური რომ არ მქონდეს წასმული ალბათ ჭარხლის ფერი მედებოდა ახლა სახეზე. თურმე რა ბედნიერი ვყოფილვარ ლოთი გურამას

დავიწყებული სიყვარული და მოულოდნელი შეხვედრა დასასრული

გთხოვ, ახლა ნუ წამაქცევ ნურავის თვალში. ახლა უშენოდ, გამოჭირდება წამოვდგე ჩემო სალომე.თემო ფიქრებში ჩაძირული იჯდა კაბინეტში და სალომეზე ფიქრობდა. ---დილა მშვიდობის ექიმო.კაბინეტში წკრიალა ხმით შემოვიდა ნაზი და ლამაზი სახის გოგონა. ---დილა მშვიდობის

მომინდა და ასე

მომინდა და ასე, ლექსებსა ვწერ სავსეს; სიძულვილის, ბლანჟეს ,უშენობა ავსებს გეფიცები გავცემ ,გამორიყულ აზრებს; უშენობა დავთმე ,ცრემლს გავყევი კვალზე; მარტო ერთხელ მოუსმინე, ალინზე

მე, ჯარედ ლეტო და მალდივები

გონს რომ მოვედი ვიღაც ხელოვნურ სუნთქვას მიკეთებდა, თვალი გავახილე კარგად და თვალებს არ დავუჯერე - ჯარედ ლეტო. გინდ დაიჯერეთ, გინდ არა, მაგრამ ჯარედ ლეტო მიკეთებდა ხელოვნურ სუნთქვას. როცა გონს მოვედი, გამიღიმა და ქართულად მითხრა „რა ლამაზი ხარო.“