ფიქრი, ოცნება და რეალობა...

მხოლოდ ერთი წუთით დახუჭა თვალები და ამ ერთი წუთის მანძილზე იმდენი რამ გაიხსენა... ფიქრები ოცნებებში აერია. ოცნებები - რეალობაში. რეალობა - ფიქრებში და ასე განუწყვეტლივ. ნელა ჩამოუვარდა ჯერ ერთი ცრემლი, შემდეგ - მეორე და ასე ნელ-ნელა იწყეს ცრემლებმა

სიყვრული და ტკივილი (2თავი)

-სანდრო სად არიან შენები? სულ როგორ აგვიანდებათ? (ალეკო) -აი ჩამოვიდნენ წავიდეთ მალე რა (სანდრო) -პრივეტ ალე, პრივეტ თამთა როგორ ხართ? -კარგად დათო შენ როგორ ხარ? -მეც რავი არამიშავს. აპა წავედით თორე გაცივდა ხინკალი.

და დღეს...

დამტვრეულ სახლის ფიცრებს ვადარებ გრძნობას, გრძნობას, რომელსაც სულ, ყველა დღე ფიცარს აკლებდი. "სიყვარულისთვის" იგონებდი ათას სიცრუეს და ფუჭ ოცნებებს რეალობის სახელს არქმევდი...

სიყვრული და ტკივილი (1თავი)

-სანდრო არ მოდიხარ? -კარგი რა თიკო ერთი წამი მაცადე და წამოვალ. -პირველივე დღეს გინდა სკოლაში დავიგვიანოთ? თან პირველ კლასში, პირველი დღე. მალე ჩამოდი რა გთხოოოვ. -აჰა მეც ჩამოვედი. დაისვენე?-კი დავისვენე. როგორ ხარ? სიმპატიურად გამოიყურები.

ჩამეღიმება და...

წყვდიადის ბურუსში იძინებს ნისლები, მე კი.. მე სულეთში ჩამხედა ბნელეთმა, ფერდში ყრუ ტკივილი.. კვლავ დამესიზმრები.. ძველმა მინახულა კვლავ ელეთ-მელეთმა. შენზე ილუზიის სიზმრებში ვიხრჩვები, არავის აღარ სურს ბორკილი ამყაროს, შენი თვალებივით მომწვანო

მოვა ცხოვრებას აგირევს და წავა (8)

-მოიცა რაა??? ტანში გამცრა ამ სიტვების გაგონებაზე. როგორ ნუთუ უბრალოდ ადგა და წავიდა. არც გამომემშვიდობა? მემეგონა...... მე.. მეგონარომ თითქოს დავმეგობრდით. გულში სიცარიელეს ვგძნობდი და ვხვდებოდი რომ ძალიან გაბრაზებული ვიყავი. შეიძლებოდა დამელეწა

ისევ ვიხსენებ წარსულს და სევდიანი გელი.

ისევ გავიდა დრო,ისევ გავიდა წლები ისევ ვიხსენებ წარსულს და სევდიანი გელი კვლავ მახსენდება ჩვენი მე სიყვარულის დღენი კვლავ მახსენდება ცრემლი და სევდიანი გელი ზღვის ნაპირს ისევ ვუცქერ ისევ გიხსენებ შენ კი ალბათ მეგობრის სახლში მაგრათ ერთობი მეტიც

მოვა ცხოვრებას აგირევს და წავა (7)

-რაშვები ნინუცი? თბილად გამიღიმა და მერხწე დასკუპდა. -არაფერს გიო შენ? -მეცეგრევარ -ნინუცი ახალია? -მოფერებით გეძახი არშეიძლება? მოფერებითო? ვაიმე რასაყვარელია შევჭამ -რავი როგორც გინდა

ტკივილი წავა და ბედნიერება მოვა (თავი 6)

მიჭირს იმის დაჯერება რომ ჩემს გვერდით აღარ ხარ, აღარ მეფერები თმებზე და აღარ მსაყვედურობ.ყველაფერი შეიცვალა, არაფერია ისევ ისე. მინდა რომ ყველაფერი რაც გადავიტანე დავივიწყო. თუმცა შენაც გესმის რომ ეს შეუძლებელია. ღამე, მშვიდად ძილიც კი არ შემიძლია

და ესე დაუკითხავად დაიბადა "ჩვენ" (1)

-არ ინერვიულო ეგენიც ბევრია... პირგამოტენილმა ვუპასუხე და ფორთოხლის წვენი მოვსვი... -რა ქვია?! -ვის? -ვინც შენი დაცვის ქვეშაა რა გჭირს... -მგონი ნიკოლოზ მაისურაძე, რა იყო?! -მეხუმრები? - ენის ბორძიკით ამოილაპარაკა და თითები მაგიდაზე ნეულად