მე და სიკვდილი(თავი 10)

დღეს ჩვეულებისამებრ წყნარ, მშვიდ და სევდიან მუსიკებს ვუსმენდი, როდესაც გადავაწყდი სიმღერას "ხელოვნური სიყვარული". ძალიან მომეწონა და გადავწყვიტე მეფიქრა იმაზე თუ რა იყო ეს, რა იყო ამის არსი და საერთოდ არსებობდა თუ არა. გავიხსენე ჩემი ძველი

სექსი და აღზევებული 18+ (4)

მოსაღამოვდა, მაგრამ მზე მაინც ანათებს ქუჩებს.ტაქსი გზა ჯვარედინთან გავაჩერე და ფეხით გავუყევი პირდაპირ მიმავალ გზას.ამ ადგილას ხეების,ბუჩქების, ქვების,ყვავილევის და გზის მეტს ვერაფერს ნახავთ. გზის ორივე მხარეს დიდი ტყეა. ფეხით მივაბიჯებ უსასრულო

სექსი და აღზევებული 18+ (3)

სიბნელეში გახვეულ ტყეში შევაბიჯეთ და იმ ბილიკს გავყევით, რომლითაც მოვედით -მეგონა რამე განსაკუთრებული ნიჭი გექნებოდა-ხუთწუთიანი სიარულის შემდეგ დავიწუწუნე. ის გაჩერდა და ჩემსკენ მობრუნდა.

სექსი და აღზევებული +18 (2)

რაზეც პასუხი ვერ მივიღე, ალბათ აზრი არც ჰქონდა ხელმეორედ კითხვას და გავჩუმდი. ამის მიუხედავად ხშირად ვჭამდი თვალებით ამ ზე სიმპათიურ არსებას რომელიც ჩემს წინ იჯდა . არც ის მაკლებდა, ერთხელ ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეჰხვდნენ. მაშინ დავაკვირდი, როგორი

სექსი და აღზევებული +18

წარმოშობით პატარა მაგრამ ყველაზე ზებუნებრივი ქვეყნიდან საქართველოდან გახლავართ. თბილისის ცენტრში მცხოვრებმა დემონმა, გადავწყვიტე ეს არცთუისე დიდი დედამიწა თავისი ბნელი და ნათელი წერტილებით თავიდან ბოლომდე დამეთვალიერებინა. სინამდვილეში დათვალიერება

მე და სიკვდილი(თავი 9)

ამ დილით რაღაც მეამბოხეობის სურვილი გამიჩნდა. არა, სურვილი არა, უფრო მოთხოვნილება და გრძნობა შეიძლება დავარქვა ამას. მოკლედ რომ გითხრათ მინდოდა ყველაზე და ყველაფერზე უარი მეთქვა და გავქცეულიყავი, გავქცეულიყავი ადგილიდან რომელსაც დედამიწა ჰქვია

მე და სიკვდილი(თავები 7, 8)

წინა თავში ვახსენე ასეთი ფრაზა, პარალელური სამყარო. არ ვიცი ვინ რა იფიქრა, მაგრამ პირდაპირ გეტყვით რომ არ ვგულისხმობდი იმ სამყაროს, სასაც სიკვდილის შემდეგ შეიძლება აღმოვჩნდეთ. ოღონდ არ ვიცით ასე აუცილებლად მოხდება თუ არა.

მე და სიკვდილი (თავები 5, 6)

როგორც მოგეხსენებათ მორალურად ძალიან ცუდად ვგრძნობ თავს. ჰოდა სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე რომ დღეს არ წავსულიყავი იმ სკოლაში სადაც ახლა ვსწავლობ და წავედი ჩემი ძმაკაცის სკოლაში სადაც 5 წელია აღარ ვყოფილვარ. იქამდე შეიძლება ითქვას თვალდახუჭული მივედი

მე და სიკვდილი(თავები 3, 4)

ალბათ გახსოვთ მედეაზე რომ გეუბნებოდით ჩემი ნამდვილი სიყვარულიათქო. არც ვაპირებ ამის უარყოფას, რადგან ის ერთადერთი და განუმეორებელია. ახლა ის რომ ამას კითხულობდეს დიდად არ ესიამოვნებოდა, მაგრამ ვალდებული ვარ ყველაფერი ვუთხრა ჩემს მკითხველს.

დადიანი და გვირგვლიანი?!

ანიტას შევუვარდი ნომერში. ოპაა იქ ანახაობა დამხვდააა. მათეს აკრული ყავდა კედელზე ანიტა და კოცნიდა. ამაზე სიცილის ბგერები აღმომხდა. მათემ მამის მკვლელი მზერით გამომხედა და ამაზე უფრო გამეცინა. -ბოდიში, ბოდიში გვრიტებო მე გავალ უბრალოდ ცოტა მალე ქენით