გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (თავი 2)

სასწრაფოდ ავირბინე ჩემს ოთახში და კარები ჩავკეტე... გავიგე ქვევიდან როგორ ამორბოდა დედაჩემი...-ტასოოოო , გააღე კარი სასწრაფოდ.-მიყვიროდა დედა სიცილშეპარული ხმით...-არააააა- დავიკივლე...

ცეკვა, სიყვარული და ჩემი გიჟი მეგობრები(მესამე თავი)

მივედი სტუდიასთან და ჩანთაში გასაღების ძებნა დავიწყე. ჯანდაბა. რა უბედურებაა!კიდევ დამრჩა გასაღები. ჩააგდე რა ჩანთაში და აღარ ამოიღო მაშო ხო აღარ დაგრჩებოდა.-ახლა რა მიბრუნდება სახლში-ვწუწუნებ თან სახელურს

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (თავი პირველი)

-ტასო... დედიი... გაიღვიძეე... მამაშენი ქვემოთ გელოდება საქმე მქვსო...-ნაზად მაღვიძებს დედა(ნანა)-აუუუ... დედაა მამას უთხრი, რომ ცოტა ძაან ეძინებათქო...(სანამ "ძაან"-ის გამო გმაკრიტიკებდეთ მინდა გითხრათ, რომ

ცეკვა, სიყვარული და ჩემი გიჟი მეგობრები(საცდელი თავი)

-ერთი არ მეჩქარებოდეს მე თქვენ გაჩვენებდით ეჭვიანობას.ვამბობ და თაან სააბაზანოსკენ გავრბივარ. ძლივს ვიშორებ ფქვილს. სპორტულებს, ჩემი სტუდიის მაისურს და ნიუბალანსებს ვიცმევ, სპორტულ ჩანთას ვიღებ მანქანის

პაპასკირი და ბაბუციძე 27

განყოფილებაში რა მოხდა და ჩვენება როგორ მისცა დამნაშავემ ან გამოძიება როგორ მიდიოდა , მეც არ ვიცი , სიმართლე გითხრათ აღარც მიკითხავს , არც ჩავძიებივარ , ის უფრო მაინტერესებდა ბაბუციძე როგორ იყო ან როსტოვსკი სად იყო , რას იზამდა. ის კი ვიცი რომკ

ფიქტიური ქორწინება თავი 13

სააბაზანოდან აფთიქის ყუთი გამოვიტანე. დივანზე ჩამოვჯექი. აბელმა კალთაში ჩამიდო თავი. სახე სველი ბინტით მოვუწმინდე და დამუშავებაზე გადავედი. წარბი და ტუჩი ჰქონდა გახეთქილი, თითის ფალანგები დაზიანებული.

ცოლ-ქმარი (1)

-გაკვეთილები რომელზე უმთავრდება?-ორზე .. შემოდი - უკვე ყოფილ ქმარს სევდიანმა ახედა.-არა იყოს,აქ დავუცდი - კაცის ხმა ახლაც ისე მოქმედებდა მასზე,როგორც მანამდე,სანამ ცოლ-ქმარი იყვნენ.

წამის მეასედში შემიყვარდი... (თავი მეორე)

"ლიზიკო'არასდროს არავის ვაძლევდი უფლებას ამ სახელით მოემართა ჩემთვის მთელი 16 წლის მანძილზე პირველად ვიღაცამ დაამიძახა "ლიზიკო" და არ ვეჩხუბე პირიქით გავუღიმე...

სტუმრობა სიქიოს თავი I (დასასრულის დასაწყისი)

ქოლგაზე მოთქაშუნე წვეთების ხმა ჩემი სიკვდილის მელოდიას ჰგავს, ის დარდია რომელიც გავრიყე და მივატოვე, ვარჩიე მარტოობა და სიმშვიდე. დარდს სტკივა და მოიწყინა, აღარ იღიმის, მან წასვლა არჩია და მიმატოვა...

იასამნისფერი შარფი (სრულად)

-ხომ არ დათვერი შენ?-არა!.. ღადაობ, რა დამათრობდა! კაკი სულ თვალებში მიყურებდა, ორი ჭიქა ძლივს დავლიე წესივრად.-აბა, რა გვინდა ახლა მთაწმინდაზე, შუაღამეა!-ისე პროსტა. თბილისს მინდა გადმოვხედო