დაკარგული დრო /5/

_უნდა ჩამოხვიდე ... ოფისში შემოვიდნენ და ყველაფერი დაარბიეს..ბიჭები დაჭრილები არიან. ჩამოდი თორემ ყველას დავბრიდავ გეფიცები _ბიჭებს მიხედე რატი ... ხვალ მანდ ვიქნები ისევ წავიდა, აეროპორტში მისვლამდე უყურებდა კლინიკის ეზოში შესულ ლიზას. მანქანის

დაკარგული დრო /4/

თითქოს გრაფიკი ჰქონდა როდის დაურეკავდა, როდის ნახავდა და მერე როდის გაქრებოდა. ისევ ისე გაუჩინარდა. ლიზასთვის უკვე ჩვეულებრივი ამბავი იყო ეს ყველაფერი. დასვენების დრო კარგად გამოიყენა ელენაც კმაყოფილი დარჩა და სასწავლო წელს ამაღლებული განწყობით

დაკარგული დრო /3/

ვარ და შემიძლია უპრობლემოდ გამოგასალმო სიცოცხლეს შენც და ყველა სხვაც _კარგი გეყოფა..არ მეგონა ასე თუ გავიშხლართებოდი უბრალოდ წინ გადმოჭრა და შენი გაჩერება მინდოდა , მაგრამ ისე მიქროდი სხვანაირად გამოვიდა. გრძნობებს რაც შეეხება სამჯერ მნახე მგონი სულ

დაკარგული დრო /2/

_ეცადე მშვიდად დაიძინო ექიმო , ისევ თუ დაგესიზმრები შეგიძლია დამირეკო _მშვიდი ძილს გისურვებდი, მაგრამ მეეჭვება შეძლო _ხელი დაუქნია , ფართოდ გაუღიმა და ამჯერად სწრაფად განაგრძო გზა. პატარა გოგოსავით იყო აჟიტირებული, იცინოდა და ალბათ საკუთარ თავს

დაკარგული დრო /1/

_ექიმო ზედმეტი საუბარი არ გვინდა...აი აქ გააჩერეთ და გადმოდით _თქვენ არაფერი გჭირთ ამიტომ კარგად ბრძანდებოდეთ ... ვწუხვარ _გადმოდით ექიმო _იარაღი რომ დაინახა წინადადება გაუწყდა _კარგით...გადავდი

დრო გაჩერდა...(თავი პირველი)

ალექსანდრა იყო 17 წლის,მაღალი,გამხდარი, ჰქონდა გრძელი ყავისფერი თმა,ყავისფერი თვალები და სწორი ცხვირი. ნია კარგად სწავლობდა სკოლაში და ოქროს მედალზე გადიოდა,ძალიან უყვარდა ბიოლოგია და ძალიან უნდოდა სამედიცინოზე ჩაბარება. მას ჰყავდა დედა (მაია)და

სადღაც მიჰქრის დრო...

მისრიალებს დრო ჩუმად მიჰქრის ღრუბლებს შორის,შენც მიდიხარ შორს ან იქნებ სულ არ არის შორი,ავედევნე ჭორს გულით წრფელი სულით სუფთა,გაიშლება შორს დემონთათვის სისხლის სუფრა..იცი, იყო დრო, ერთ დროს

დრო თავისას ითხოვს

გული გწყდება თითქოს ზაფხულს ეცლებოდე ფერისცვალებას ხომ ფოთოლცვენა მოდევს. მხოლოდ სამს ეჩვენა გაიბრწყინა მთაზე მიგვითითა ყველას სასუფეველის გზაზე ფერი სიკეთისკენ სული ნათლის ფერი

დრო...

მე არ ვიცოდი რომ დრო არ მქონდა,და როცა მივხვდი შენ უკვე გაქრი,შენ გაიყოლე ის ყველა სხივი მე რომ მათბობდა,მე რომ მიყვარდა...მომენატრება შენი ღიმილი,ჩემი ღიმილიც,

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 10.

-თქვენ კარგად იცით რა გამოვიარე მთელი ეს წლები,ისიც კარგად იცით თუ რა ჯოჯოხეთი იყო მთელი ეს დრო ჩემთვის,მაგრამ მოგონებებს და ჩემს გრძნობებს გონებაში ვანადგურებდი და არა გულში.