ეძღვნება დედებს

"სადღაც მიდიან შენი თვალები მოგონებებიც ქრებიან სევდით ჩემო ლამაზო ნუ გაფრინდები ჩუმად ვტირივარ დედიკო, დედი

ეძღვნება სიყვარულს

მკითხველს -- -- წერილი მისთვის არ გამიგზავნია რადგან ვერ შევძელი.

ბიჭი ყვავილების თაიგულით 4 (ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს)

სიმამაცე სადღაც ბნელი კუნჭულიდან გამოვარდა და მთელი სხეული წამებში დაიარა. ვგრძნობდი ამ მუხტის გადაადგილებას და ყოველი მცირე ძალის მომატებასაც კი. გული უფრო გამბედავად და ძლიერად ურყამდა და მახსენებდა, რომ ცოცხალი ვარ, რომ ღირს ბრძოლა, ბრძოლა

ბიჭი ყვავილების თაიგულით 3 (ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს)

-რაღაც ცუდს მიგრძნობს გული, თითქოს სადღაც მიწისძვრა მოხდება, თუმცა რა სახის ძვრა, ეს ნამდვილად არ ვიცი - ასფალტს დავხედე და ვიგრძენი კიდეც როგორ შეტოკდა მიწა.-ეცადე არ იფიქრო, აიძულე შენი თავი რამე კარგზე იფიქრო, თუ არ გამოგივა დღეს

ბიჭი ყვავილების თაიგულით 2 (ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს)

ახლა დროა მთელ ქალაქს გაექცე. ქალაქს, სადაც მთავარი გამზირი სიკვდილის გამზირად იქცა, სადაც 1989 წლის 9 აპრილიდან დღემდე 2019 წლამდე დამოუკიდებლობისთვის იბრძვიან თანამედროვენი.

ბიჭი ყვავილების თაიგულით (1) ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს

მე იქ ვერ დავინახე შეშინებული სახეები, მე ყველას თვალებში ცეცხლს ვხედავდი, რომელიც მალე ამოიფრქვეოდა, მე ვხედავდი გამწარებულ თვალებს, ახალგაზრდებს, რომლებიც იბრძოდნენ საქართველოსთვის და ამ თვალებში მე კიდევ

ეძღვნება არჩილ ტატუნაშვილს

ქვეყნის ღირსების დაცვისთვის ტატუნაშვილი მოკვდაო, მისი გმირობის ამბავი თვითონ, მტრის ჯარმა მოყვაო, სამშობლოს რად ეწირები, დაწვი ეგ ქართლის ჩოხაო, ფეხი დაადგი, გათელე, ეგ შენი ქვეყნის დროშაო.

პელუზა (ეძღვნება შორენას) მე-2 თავი

დილის მზის სხივები უშველებელი, თუთის ხის ფოთლებში გამძვრალიყვნენ და ჩრდილში მდგარ, სარწეველა საწოლში ბუთხუზა შვიდი თვის ბიჭუნას სახეზე ელაციცებოდნენ, მის კრიალა, ბრიალა შავ თვალებში ირეკლებოდნენ

პელუზა (ეძღვნება შორენას)

მისი დილა ნამდვილად არ იწყება აღმოსავლეთ კედელში დატანებული ფანჯრიდან შემომავალი მზის სხივების თვალებში მინათებით, პატარა, უფანჯრო ოთახში ცხოვრობს აგერ უკვე წლებია ოთახს ერთობ პოეტური რომანტიულობით ამშვენებს ერთი ზამბარებიანი საწოლი, უხეირო

ეძღვნება ყველა უტაქტოდ მივიწყებულ მეგობარს

როგორ მინდა მჯეროდეს, ის რაც ერთად ვაშენეთ, არ გამქრალა უკვალოდ, და კვლავ შენს თავს მახსენებს..