თმენის ვალდებულება - VIII

გქონიათ ისეთი შეგრძნება დილით რომ იღვიძებთ, არსად გეჩქარებათ, სუფთა ჰაერს გრძნობთ, საბანს მჭიდროდ იკრავთ სხეულზე, ცოტა გული გიჩქარდებათ, ბედნიერების შეგრძნება გიპყრობთ, საზრუნავიც თითქოს არაფერია და გგონია რომ ცხოვრება მართლა ისეთი საოცარია როგორც

თმენის ვალდებულება - VII

მე და ძროხა ორივე ერთმანეთს ვუყურებთ, ორივეს ნაღვლიანი თვალები გვაქვს, ორივე ვფიქრობთ კეკეზე, ორივეს გვინდა მისი წარმატება, ოღონ კეკეს ქალაქში წასვლა ალბათ გულს დაწყვეტს ამ მიმზიდველ ქალბატონს, მეცინება, ძროხას იატაკზე დგომა უჭირს და თვალებდაქაჩული

თმენის ვალდებულება - VI

დილა სამყაროს ყველაზე ლამაზი სანახაობა, ვუყურებ როგორ მოგორავს მზე მთის წვერზე და მეღიმება, უნებურად ვიღიმი, არ ვიცი რატომ. ჩემი ეს მდგომარეობა მომწონს, სახლის მეორე სართულზე ვარ, სოფლის ცნობისმოყვარე თვალები ვერ შემამჩნევენ, მარტო ცა მე ხილის ჩაი.

თმენის ვალდებულება - V

ისეთი გრძნობა მეუფლება თითქოს, რაც ვილოცე ყველაფერი გაბათილდა, ახლა ისევ ტაძარში ვარ და ხატებს ვუყურებ. ვერც ვთხოვ ღმერთს პატიებას, ასე ვგავარ სასულიერი პირს თუ ის გოგიო იყო სასოწარკვეთილი, დაიჟექა, ცა განათდა და ისე დაბნელდა თითქოს დაღამდაო

თმენის ვალდებულება - IV

როდესაც შენ ცხოვრებაში მოდის განსაცდელი, განსაცელი არის გზა უფლისკენ. მიუხედავად იმისა, რომ ეკლესიასთან კავშირი სულ მაქვს, ქალაქების ტაძრების სიმშვიდე მაინც განსხვავდება მთებში მოქცეული ტაძრებისაგან. ღმერთი ყველგანაა, ადამიანები არიან

თმენის ვალდებულება - III

-ამდენს ნუ მელაპარაკები, ჩამაგდებინე მეც სიტყვა, გესმის?- თითს მიტკაცუნებს სახესთან -მესმის და ვხედავ. -ახლა ეს ჩანთები ამოალაგე და მიხვდები სადაც რა უნდა შედო, ცოტა აზრზე მოსხვალ, მართლა გაგიტკბა შენ ჩემი პატივისცემა, მე შეშას ვნახავ თუ დამრჩა. -ამ

თმენის ვალდებულება - II

-ეს იყოს?- მეკითხება ღიმილით გოგო და ხელთათმანებიანი ხელით, დიდი უზარმაზარი მახინჯი ბეჭედი აქმოაქვს. -დიდია, მაგრამ მახინჯი.- ვანდობ ჩემ ფიქრებს- ნუ ცდილობთ ძვირადღირებული ნივთი შემომტენოთ თქვენი ბონუსების გამო. მომყიდეთ თუნდაც ძვირადღირებული,

თმენის ვალდებულება

ვამჩნევ რომ მატყუებენ, მაგრამ არ ვიმჩნევ, თითებს უაზროდ, უხმოდ ვაკაკუნებ მაგიდაზე და თვალებში ურცხვად ვუყურებ. -ბევრს ითხოვენ ფართში, მაგრამ ისეთი ადგილია, რომ ღირს. -თუ კარგი იქნება რესტორანი ვფიქრობ რომ ადგილს მნიშვნელობა არ აქვს,- საუბარში

იყალთოელი ბიჭები ,,ვალდებულება,, (ნაწილი 16)

ტყის პირას მდგარ საბძელში მიმავალ მრელაშვილს დააგვიანდა, რადგან რაზმის ყოფილ ხელმძღვანელს გადაეყარა. ნიკომ დაინახა თუ არა მისკენ მიმავალი ბიჭი, გზა გადაუღობა და, ვიდრე სნაიპერი რამეს მოიფიქრებდა, უკვე ჩაბღუჭული ჰყავდა. -ხომ მოგიგდე ხელში, ლუკას