ფიქრები მათთვის,ვინც ვერ წერს

ყურთასმენას მატარებლის ზუზუნის ხმა სწვდება.მას თან ერთვის იქიდან გამოსული ხალხის ყაყანი და კარების ჩხაკუნი.მერე ვაგონების ლიანდაგზე გასრიალება და ცოტა ხანში ეს ხმაც მიწყდება...მივეჩვიე ამ ყველაფერს.

ერთადერთს ორჯერ ვერ შეხვდები 4

მადობა, დიდი მადობა იმისთვის,რომ მიპოვე და ჩემში არ ჩაკალი ერთადერდი რაც ამ დროს დამრჩენოდა, იმედი.. ემოციებში ვიყავი და თავს ვერ ვაკონტროლებდი, ვლაპარკობდი და არ ვჩერდებოდი. მოზღვავებულ ენერგიას და ბედნიერებას ვგრძნობდი და ჩემ მხსნელს ვებღაუჭებოდი.

წარსულის ვერ დავიწყება (თავი 1)

საკმაოდ გვიანი იყო, მაგრამ უეცრად გარეთ გასეირნება მომინდა. რათქმა უნდა ბებოსაც გაუკვირდა, მაგრამ წინააღმდეგი მაინც არ ყოფილა. მე და ბებო თბილისში ვცხოვრობდით, ჩემი მშობლები და ჩემი ძმა კი იტალიაში იყვნენ. დედა დიდიხანი მეხვეწებოდა მეც წავსულიყავი,

ვერ მოგიტევებ . . .

ვერ მოგიტევებ ჩემო კარგო გრძნობებს გამხელილს, ვერც შენს სურვილებს ვერ შეუკრავ საზღვრების ღობეს. თუ ჩემზე ფიქრობ და ამ ფიქრებს შეცდომებს აწერ, რაღატომ მიწერ გრძნობა სავსე ლექსების სტროფებს.

ჩემო ვერ ვსწავლობ უშენოდ ცხოვრებას

28აგვისტოს 3 წელი გახდება რაც შენ აღარ ხარ და მე ისევ შენით ვცხოვრობ,ჩვენი ტკბილი მოგონებებით.... საფულე შენ რომ მაჩუქე დამეხა,მაგრამ ახალს არ ვყიდულობ,ჩანთებიც სულ გადაიქუცა მაგრამ ხშირად მაინც ვხმარობ,ყვავილები დაჭკნა,მაგრამ ისევ ჩემს

ჩვენ ვერ "ვძღებით" მუდამ მეტი გვინდა ...

მთვარის საბნად იკრიბება ვარსკვლავები, ლოთმა მთვარემ სიცივე არ ნახოს. დაღლილი და მთელი ღამე განათევი, შეციებულს ვარსკვლავები ათბობს.

ყველაფერს ვერ დაივიწყებ!{სრულად}

მისი მეგობრის,არა საუკეთესო მეგობრის დაჟინებით მიდიოდა სადღაც წვეულებაზე,ძალით მიათრევდა ქალბატონი ნუცა,ქალბატონ მარიამს... მარიამი ფილფანი სკოლის მოსწავლე არის,17წლის,მაღალი,ყავისფერი თმებით და მწვანე თვალებით,უნდა ვაღიარო ძალიან ლამაზი სახის

ყველაფერს ვერ დაივიწყებ!{დასასრული}

ალექსანდრე კი პალატაში იჯდა მარიამის გვერდით და მისი ხელები იჭირა კარი რომ ვიღაცამ შემოამტვრია....ეს ვიღაცა რათქმაუნდა სუპერმენი მიშო იყო....ალექსანდრემ გააზრებაც ვერ მოახერხა ისე წვდა კისერში მიშო და კედელზე მიანარცხა.

ყველაფერს ვერ დაივიწყებ!{თავი7}

ალექსანდრემ ვერ გაიგო რახდებოდა რატომ ითხოვდა მარიამი დახმარებას... -შემოდი...სახლში შემოიყვანა და მდივანზე დასვა,წყალიც მიაწოდა.. -კარგად ხარ? -არა...შენი დახმარება მჭირდება... -ჩემი?რაში? -შვილი უნდა გადამირჩინო.. -რა ჭირს დამიანეს?!იმ წუთას აენთო

ყველაფერს ვერ დაივიწყებ!{თავი6}

უფროსი ზურგით იჯდა,მაგრამ კარების ხმა როგორც გაიგონა შემოტრიალდა აი აქ კი მარიამი ადგილზე გაშეშდა..ისევ ცისფერ თვალებში ჩაიკარგა უგონოდ....ჩახველების ხმა გაიგონა,ალექსანდრეს ირონიულ მზერას წააწყდა,ისევ ამდენი წლის შემდეგ,რაღა მანდამაინც აქ