ზღვა ვერ გასცდება ნაპირებს..! (ნაწილი II )
ასე ვისხედით დიდ ხანს.იმდენად დიდ ხანს,რომ დროის შეგრძნება დავკარგეთ.ორივემ.ასე უაზროდ გადავხედავდით დრო და დრო ერთმანეთს და მერე გვეღიმებოდა.ბოლოს ვაჩე წამოდგა და მითხრა უნდა წავიდეო.არ შევეწინააღმდეგე,მიუხედავად იმისა, რომ მინდოდა დარჩენილიყო.ზღვა ვერ გასცდება ნაპირებს..! (ნაწილი I სრულად)
გავცქეროდი ჩაშავებულ,ნაცრისფერ და ტალღებადიდებულ ზღვას.ხოდა ჩავალაგე ტანსაცმელი,ვიყიდე მატარებლის ბილეთები და ყველას ხვეწნის თუ მუდარის მიუხედავად მანც წავედი.რა მინდოდა?!რას ვერჩოდი ჩემს თავს?! ალბათ შინაგანად ვეძებდი.შინაგანად მინდოდა და ამიტომმე, შენ და ზღვა . . .
ზღვას გავცქეროდით ჩვენ ორნი - თოვდა, მაგრამ ფიფქები არ ჩანდა არსად. იმ დღეს თითქოს და ბუნებაც გრძნობდა, შენი შემცვლელი სხვა, რომ არ მყავდა. ზღვის სურნელს ვგრძნობდით თან სიო ქროდა, აფერადებდა შრიალით ტალღას. თოლიაც თითქოს თბილ გრძნობებს გრძნობდა,წითელი ზღვა -4- {დასასრული}
''ზღვა ეხატა... განა ლურჯი? არა, არა! ეს წითელი ზღვა იყო! თამთიკესავით წითელი, მიუხედავად იმისა, რომ არ იცოდა ეს სიწითლე რას ნიშნავდა და რაში გამოიხატებოდა...''წითელი ზღვა -3-
''შენ ისედაც წითელი ხარ, ლიქოკელო! წითელი ზღვა! ამიტომაც ჩაგაგდე იმ დღეს ზღვაში... მინდოდა მენახა, როგორ გააწითლებდი მას... სხვა ვერაფერი მოვიფიქრე. მაპატიე.''წითელი ზღვა -2-
''ძალიან უნდოდა ეს რეაქცია უკურეაქციით შეეცვალა მაგრამ თითქოს ასე იყო დადგენილი და თედოს დანახვით გამოწვეული გრძნობებისთვის საერთოდ ხაზის გადასმა ან რამით შეცვლა თამთიკემ აგერ უკვე ერთი თვის განმავლობაში ვერ შეძლო.''წითელი ზღვა -1-
''მესამე წამს აბობოქრებული ტალღა დაინახა, რომელმაც მზერა დაუბინდა... მეოთხე წამს ხელ–ფეხი შემოეყინა და ფართხალი შეწყვიტა... მეხუთე წამს უკვე ფსკერისკენ მიცურავდა... თვალები ეხილა, მაგრამ ვერაფერს ხედავდა...''მე უბრალოდ გადავცურე ზღვა
სიყვარულის მორევში ვარ ისევ არ გეგონოს შემიყვარდა სხვა მე უბრალოდ მომერია სევდა მე უბრალოდ გადავცურე ზღვა არ მინდა რომ გაიფიქრო წამით იქნებ ვინნმე შეუყვარდა სხვა ეს არ არის განშორება ძვირფაოსო მე უბრალოდ გადავცურე ზღვა მოვა დრო და მიმიხვდები კარგოზღვა
ზღვა უკიდეგანო, ტალღებს რომ მიაქნევს, ტალღები ჩქარ-ჩქარა ხმაურით მოჰქრიან, ტალღები ჰორიზონტს იმედებს უქარწ....ბს, ახსენებს იმ ქარებს, საღამოს რომ ჰქრიან. მერედა რად უღირს ქარს ერთი დაქროლვა, დაქროლვა ელვასა და ძალას ხლებული, ანდა მზეს რადზღვა
ყოველთვის მეგონა რომ მე, ქარი და წვიმა ერთმანეთისთვის ვიყავით შექმნილნი.ახლა ქარია,ცივა და წვიმს კიდეც ოდნავ. თბილ საბანში გახვეულს მესმოდა,როგორ ღრიალებდა ქარი,კივილით როგორ აწყდებოდა ჩემს ფანჯრებს,მესმოდა ,როგორ რიტმულად უკრავდა წვიმა სახურავზეტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.