Bad Boys. (თავი 23)

მინდა ერთი მნიშვნელოვანი რამის შესახებ გესაუბროთ, ეს არის სიყვარული... მართალია ამ სცენაზე სიყვარულზე საუბარი ცოტათი უცნაურიც კია, მაგრამ იმედია გამიგებთ, ერთი გოგო შემიყვარდა, რომელიც ამ დარბაზშია. მისი სიყვარული მარტო არასდროს მტოვებს. ყოველთვის

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი მეოთხე

- ტუჩი მოვიკვნიტე და ვიგრძენი როგორ დამეცა წვიმის წვეთი მაჯაზე-წვიმას იწყებს წავიდეთ - მითხრა თუმცა ვიჯექი ფეხები მოკეცილი მქონდა ნახევრად და თავი მუხლებზე მედო-წასვლას არ ვაპირებ მიყვარს წვიმა შენ თუ გინდა წადი - ვუთხარი და თმები წელზე გადავიყარე

სიყვარული ყველაზე ამაყსაც მოადრეკინებს ქედს!(მეოთხე თავი)

ხანდახან გვიბყრობს შიში.შიში ძვირფასი ადამიანის დაკარგვისა,ტკივილი და შიში ერთდროულად გვეუფლება და გულს უფრო გვიმძიმებს.ხანდახან ჩვენმა გაუაზრებელმა სიტყვებმა შეიძლება ისე ატკინოს ვინმეს გული რომ ამ სიტყვებმა რამე სისულელე ჩადენინოს,როგორც ევას

ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 2)

უკან მივყვებოდი ჩემს მეგობრებს, მაგრამ ისეთი ამბავი იყო ჩამოვრჩი და გვიან შევაღწიე სასადილომდე, შევამჩნიე საითაც იჯდნენ და მეც იქეთ დავიძარი, მთელი სიძლიერით შევასკდი ვიღაცას და მთელი საჭმელი გადამესხა თავზე -იდიოტო ვერ იყურები?-ვქოთქოთებდი, თავი

მუხის ძირას ( ნაწილი მეორე / თავი 2-4 )

გიორგი ნანამ გამაცნო დღეს დილით,ახალი ჩამოსულია და არც არავის არ იცნობს აქ,ნუ ნანას გარდა. დილით მე და ნანა მარკეტში ვიყავით და იქ შეგვხვდა გიორგი. ნანამ გაგვაცნო ერთმანეთი. - იქნებ დღეს საღამოს გიორგისაც დაუძახო გარეთ რომ გახვალ? - მითხრა ნანამ

Bad Boys. (თავი 22)

თითქოს ‘დიახ, თანახმა ვარ’ს თქმა ყველაზე ადვილი იყო, მაგრამ არა, ნამდვილად არა.. შევცდი, ამ წამს ყველაფერი თვალწინ დამიდგა, თითქოს გეშინია კიდეც და შენი გონება ჭიდილშია, საკუთარ თავს ეკითხები ხარ თუ არა მზად და საბოლოო პასუხი კი მაინც ერთია, რაც

სიყვარული ყველაზე ამაყსაც მოადრეკინებს ქედს!(მესამე თავი)

ხანდახან გრძნობების კორიანტელში ისე ღრმად ვცურავთ რომ ვერც კი ვჩნევთ ჩვენში მალულად შემოპარულ სიყვარულს.გაურკვევლობის ზენიტში იყო ევა.ვერ გაეგო რითი დაიმსახურა ადამიანების წყრომა და ბრაზი.თავს ცუდად დრძნობდა ევა,წყალი მოუნდა ბარბაცით წამოდგა

ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 1)

-რა?-დენდარტყმულივით წამოვვარდი-ჩქარა გოგო, ჩქარა-ვეძახდი მომღიმარ ტასოს, ის კი გაღიმებული უყურებდა თითოეულ ჩემ ქცევას. როგორც კი მოვემზადე, მაშინვე ჩავირბინე ქვემოთ, მამას ვაკოცე და ვუთხარი -მა დღესაა მიღება და წავედი მე, უნდა ჩავეწერო -კარგი

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი მესამე

დილით ავდექი და ვიბანავე ჩავიცვი მოკლე მალინისფერი შორტი იმავე ფერის მოკლემკლავიანი მაისური თმა კოსად შევიკარი და ფეხზე შავი კეტები ჩავიცვი. ვცადე ლაშას (დაცვას) გავქცეოდი თუმცა დივანზე იჯდა -შენ რა რობოტი ხარ? ასე ადრე რატომ იღვიძებ? - ვკითხე და

შეთავსებით ძიძა (თავი 10)

-უფ, გადავრჩი!-ამოვიქშინე ხმის კანკალით და შუბლზე მიწებებული თმა გადავიწიე. არეული ნაბიჯით ჩსვუყევი კიბეებს და ის იყო სადარბაზოდან გავედი, თავში ნათქვამი რომ გადავხარშე და ყურები ისე დამიგუბდა, ვეღარაფერს ვეღარ აღვიქვამდი. -რაო-ო?! რა