ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 16)

-თამუნა კარგად ხარ?!-კოკას ხმამ გამომიყვანა ფიქრებიდა და მას გავხედე. -რა ხდება?!-უემოციოდ ვკითხე და ორივეს რიგრიგობით გადავხედე. -რას გულისხმობ?-დემეტრემ თვალებში ჩამაშტერდა და მსუბუქად გაიღიმა. -დებილი გგონივარ? რა ხდება თქო !!!-ხმას საგრძნობლად

ნაყიდი სილამაზე [20 თავი]

სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა. ვგრძნობდი როგორ მემატებოდა ტემპერატურა მთელ სხეულში. როცა ტუჩებმა სიცივე იგრძნო თვალები მაშინღა გავახილე. მთელი სხეული მითრთოდა. გარკვევით მესმოდა საკუთარიც და ალექსანდრეს

დრო არ კურნავს ტკივილებს! ყველას პასუხი მოეთხოვება! (თავი 2)

თვითმფრინავი დაეშვა, დავეშვი მეც, გადმოვედი და ვიგრძენი რაღაც განსაკუთრებული თითქოს ეს ჩემი ქალაქი იყო..მართალია მკაცრი ხალხია გერმანელები მაგრამ სასტუმროში ყველა თბილად დამხვდა, როგორც იქნა მოვეწყე ნუ ცოტა მაინც, საღამოს ვახშმის შემდეგ გარეთ

ცამეტი (პირველი თავი)

2013 წელი იყო.... ზამთარი.... საშინლად ციოდა.... 13 იანვარს დილით თვალები რომ გავახილე და ფანჯრიდან გავიხედე მთელი არემარე გადათეთრებული იყო.... ბარდნიდა..... მეც მეტი რა მინდოდა ? დილიდან კარგ ხასიათზე დავდექი და მთელი დღე თვალებ გაბრწყინებული

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეთექვსმეტე თავი)

ცოტახანი გაჩუმდა ჩემი მოუსვენარი მაგრამ ხუთ წუთში ისევ სავარძელზე ცქმუტვა დაიწყო.მე მხოლოდ გავიღიმე მაგრამ მისგან შეუმჩნევლად და ისევ გზას გავხედე.ხო რაც შეეხება სად მიმყავდა ეს მოუსვენარი დაუკცე ჩემი გოგო,ამას ჯერ თქვენ გეტყვით მერე თათიას.ესეგი ეს

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 15)

ბიჭების შემოსვლის მერე კოკას ხასიათი შეეცვალა, დაძაბული იჯდა, ხან ტელეფონს ხან კიდე სიგარეტის კოლოფს ათამაშებდა ხელში, ასე ვიყავით თითქმის 1 საათი, ვსაუბრობდით ყველაფერზე, კოკა ძალიან კარგი ადამიანი ჩანდა და იყო კიდეც. საუბარშიც ეტყობოდა დაძაბულობა.

როგორ მოვარჯულოთ ჭირვეული ანუ შენ ჩემი გახდები!! (13 თავი)

გათიშა. არადა როგორ მინდოდა მისთვის მიმეხარებინა, პატარა არსების შესახებ. მაგრამ არა მინდა ეს სიხარული ჩემთან ერთად განიცადოს. მერე გავედი და სამზარეულოს მივადექი, ისე მოგვშივდა მე და პატარას რო რავი. თეფშზე სალათი, კატლეტი, და კიდევ ბევრი რამ

დრო არ კურნავს ტკივილებს! ყველას პასუხი მოეთხოვება! (თავი 1)

გოგონას ისტორია რომელსაც რთული ბავშვობა ქონდა. მე ალექსანდრა ვარ 18 წლის, ამ დროს მანძილზე ბევრიი რამ გამოვიარე, მშობლები 10 წლის უკან გარდამეცვალნენ, სულ მარტო ვიზრდებოდი ხანდახან მათხოვრობაც კი მიწევდა, 15-16 წლიდან კი ბევრი არასწორი საქციელი

ომგამოვლილები (თავი 13)

დასაძინებლად მიდიოდა კატო, როცა სანდრომ პატარა თეთრი კოლოფი გაუწოდა, შეფუთვაზე წეროებს ჩვილი ბავშვები მიჰყავდათ, ერთიანად დაუარა მას და ხელები აუკანკალდა. მოლოდინს აჭარდბებდა ერისთავის ყველა ნაბიჯი. ერთ სიბრტყეში ვერ აქცევდა, ემოციას

ზეცაში დაწერილი ბედი (თავი 5)

მთელი დღე თორნიკეზე ვფიქრობდი, ვერ ვხვდებოდი რა უნდოდა, თვითონ დამშორდა აღარ მიყვარხარო, ეხლა ყვავილებს მიგზავნის და თან მეუბნება მიყვარხარო თან ამავე დროს სხვა გოგოებთან ერთობა. აქამდეც ვიცოდი, რომ მთლად კარგი ბიჭიც არ იყო, მაგრამ მაინც მიყვარდა...