ვარდისფერი სათვალე (5 თავი)

დილით ერთ დასკვნამდე მივედი. არასოდეს აღარ უნდა ვიტირო! უფროსწორად ხშირად არ უნდა ვიტირო (რაც მახასიათებს). და მართლაც, გუშინ ღამით არ მიტირია. არც დღეს არ ვიტირებ და არც ხვალ. გაიღიმე დღეს იტირე ხვალ (წაიკითხე ეს ყოველდღე) თუ ხშირად ვიტირებ, ისეთ

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეთვრამეტე თავი)

ვაკომ მაისური გადაიძრო და იატაკზე ქაოსურად დააგდო.ყელში ვაკოცე და უფრო მაგრად ავეკარი. -მაგიჟებ(ვაკო)ვნებიანი ხმით ჩამჩურჩულა -ვსო გაჩერდი(ვაკო)გამირიმა და კიდე ერთხელ მაკოცა ყელში -ჩემი ცელქი(ვაკო)გაეღიმა -ჩემი გარყყვნილი(მე)მეც გავიღიმე ოდნავ

ნაყიდი სილამაზე [22 თავი]

სწრაფადგადმოვიდამანქანიდან, ერთი სული ქონდა როდის ნახავდა ევას. უნდოდა სიურპრიზი გაეკეთებინა და მაგიტომაც მოატყუა, რომ ხვალ აპირებდა ჩამოსვლას. როგორც კი ლიფტის კარი გაიღო, სწრაფად მოიმარჯვა გასაღები.

ვუყვარდი?არ ვიყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 2

"თვალებს გავახელდი ალექსანდრეს მესიჯი მხვდებოდა , დასაძინებლად მივდიოდი ისევ ალექსანდრე მემშვიდობებოდა. ყველაფერი ძალიან კარგად იყო სანამ მეგობრობაზე მეტი არ ვიგრძენი. საშინლად დაბნეული ვიყავი და მიჭირდა იმ ბიჭთან "ძმობა" ვინც აშკარად მიყვარდა..."

ბედნიერი 13 (თავი 3)

მეორე დღეს ყველა ბიჭი თავზე მევლებოდა, რამე ხომ არ გინდაო, თუ რამე დაგჭირდეს აქ ვართო. ვერაფერს მივხვდი.იმ დღესაც მომაკითხა ციხისთავმა და ყველა ჩემი ჯგუფელი მეგობრულად გადაკოცნა.მერე მივხვდი რატომ მოინდომეს გაცნობის მეორე დღეს ჯგუფელებმა ჩემი დაცვის

სიყვარულის თავგადასავალი (თავი 2)

ეს ხომ,ეს ხომ ლევანია, ლევან ბანძელაძე ის ჩემი ძალიან კარგი მეგობარი იყო, ყოველთვის ერთად დავდიოდით ყველგან რჩევებს მეკითხებოდა გოგოებზე და ბევრი თვგადასავალი მაქ მასთნ ერთდ გადატანილი.ამდენი წელი გავიდა და აქ რა უნდა?ბოლოს რომ ვნახე ძალიან მებაზრე

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 19)

სრულ შოკში მყოფმა საუბრის და განძრევის უნარი დავკარგე, აღარ ვიცოდი რა მექნა, ანდა რა მეთქვა, ერთ ადგილს მიჯაჭვული ვიყავი და ათასი ფიქრი მიტრიალებდა თავში.

ფულზე ღირებული 17 თავი (დასასრული)

დიდი წითელი წამწამები ლამაზად ახლართულან ერთმანეთში.აუთამაშდა ეკოს ქუთუთოები. სუნთქვა შეეკრა ყველას... -კარგი ეკო ახლა ძალიან ფრთხილად გაახილე თვალები-გიორგი. მთელ ტანში გააჟრიალა ეკოს,ღრმად ჩაისუნთქა და ძალიან ნელა დაიწყო თვალების

ღმერთმა შენი თავი მაჩუქა (თავი 5)

ავტორი(ანუ მე) : გავიდა ორი კვირა, რუსა კი არ იღვიძებდა. მისი მდგომარეობა უიმედო იყო. გეგა კი წამით არ ტოვებდა საავდმყოფოს იმის იმედით რომ რუსა გაიღვიძებდა. რამდენჯერ უნატრია კიდევ ერთხელ დაენახა მისი ღიმილი, რომელიც გულს უთბობდა, რამდენჯერ

ომგამოვლილები (თავი 15 )

"სანდრი, ოქროს ფეხა ეხლა თუ კი ამ წერილს კითხულობ, მინდა იცოდე რომ მომენატრე. არვიცი რა მჭირს ეს დღეებია უცნაურმა შეგრძნებბებმა შემიპყრეს. გუშინ ისევ იჩხუბეს ჩემმა მშობლებმა, სამსახური ისევ მიგვიანებს ხელფასს, ჩემი ლეიკოციტების დონეც ვერ არის რიგზე,