გამყრელიძე (თავი მეოთხე)

დაჩი ნუცას ძმაა რომელიც მშობლებთან ცხოვრობს ბათუმში. სამი წელია მამამისი ცუდადაა და იქ არის დედამის ეხმარება. ნუცა გამოვარდა და თავის ძმას მოეხვია დაჩიმ ხელები მაგრად მოხვია და ყურში რაღაც ჩაჩურჩულა. ნუცა უცბად ჩაიკეცა დაჩმ დაიჭირა და ტახტზე დასვა_

შემიყვარდი სულელო(მეცამეტე თავი)

მანქანაში ჩავჯექი ვაკოც მალე ჩაჯდა და თათიას სახლისკენ დავიძარით. -თათია კარს არ აღებს.დემემ მოდით და თუ არ გააღო შევამტვრევო(ვაკო) -კაი.ვუთხარი სლუკუნის პირას მისულმა -ნუ გეშინია(ვაკო)პასუხად მხოლოდ თავი დავუქნიე. 5წუთშI თათიას სახლთან

შეიძულე და გიყვარდეს (თავი I)

ემა დირექტორის კაბინეტთან იდგა და დედამისის გამოსვლას ელოდა.5 წუთის შემდეგ დედამისი კაბინეტიდან გამოვიდა. -ამიხსენი რომელი მოსწავლე ეძახის *ოზს თავის კლასელს ! -რისი ღირსიც იყო ის დაიმსახურა! -ხმას ნუ იღებ ! -უთხრა ემას დედამ და მანქანისკენ

ის შემიყვარდა ვინც არუნდა შემყვარებოდა თავი 1

დილით პირველმა ლუკამ გაიღვიძა, ადგა და ნუკას ჩაი მოუმზადა ლოგინთან მიუტანა და ნუკაც ტკბილი სიტყვებით გააღვიძა. ლუკა-ადექი ჩემო სიცოცხლე ნუკამაც ნელნელა გაახილა თვალები და ლოგინზე წამოჯდა, ცხელი ჩაი გამოართვა ლუკას და თუცჰებში აკოცა. ლუკა-დღეს

მიზანი არსებობისთვის ! (3 თავი)

გააფთრებული ყრიდა სამუშაო მაგიდიდან ყველაფერს და არაადამიანურად ღრიალებდა, კანზე თითოეული უჯრედი მტკივნეულად ეწვოდა, ტვინში თითქოს სათითაოდ არჭობდნენ წვრილ ნემსებს. თომა და რეზი უძრავად იდგნენ და გამიზნულად არ აჩერებდნენ სიგიჟის ზღვარზე მისულ

შემიყვარდი სულელო(მეთორემეტე თავი)

ხო კაი მიდი .გაგვაგებინე რას იზავ(ვაკო) -ხო ხო.ღთქვა დემემ და სახლიდან გავიდა -აუ სად უდა იყოს ძლივს ამოვილაპარაკე და სატირლად დავბრიცე ტუჩები -მოდი მოდი არ იტირო.ხელით მიმწია ვაკომ თავისკენ და ძლიერად მიმიხუტა გულზე.-აი ნახავ სახში იქნებ და ტყუილად

დარჩი ჩემთან... (თავი მეცხრე)

ავარიის მერე აღარაფერი მახსოვს, მხოლოდ ის მახსოვს როგორ დავტოვე სხეული, და ზევიდან როგორ დავყურებდი ყველაფერს.... თითქოს ჩემი სხეული საავადმყოფოში იწვა, გარს ექიმები ეხვივნენ, დედაჩემი და ელენე დერეფანში ტიროდნენ, გიგაც ჩანდა ანერვიულებული და ნუცა

რეალობას შერწყმული ფანტაზია! (თავი 4)

ტკიოდა გიორგის წასვლა, საოცრად ტკიოდა,გული წყდებოდა, უნდოდა კივილი,ყვირილი, ტირილი... მაგრამ მშვიდად იდგა და ელოდედბოდა მრევლის შეცოტავებას რომ მამაოსთან ელაპარაკა, იცოდა იცოდა რომ აუცილებლლად დამშვიდებული გამოოვიდოდა, იცოდა რომ მამა დავითი მისცემდა

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 3-4)

“მაშ ასე! ანა, ანა, ანა. რას იტყვი ბატონ ავალიანზე?”_ მეკითხება ჩემი ქვეცნობიერიც და მეც გულმოდგინედ ვუფიქრდები ამ კითხვას. მაგრამ მალევე ვააანალიზებ რომ სრულიად უაზროდ ვუღიმი ჩემს თავს იქვე ჩამოკიდებულ დიდ სარკეში. ბრრრ! შემცივდა. ჯობია წვიმაში

ქვეყანა საქართველო (სექსის თაობა) თავი მეექვსე !

მშვენიერი ღამე გავატარეთ ერთად. როცა მეხებოდა კი სულ ვკანკალებდი თუმცა მეგობრის სიყვარული და შურისძიება ნიკაზე და ლუკაზე სულ სხვა იყო და უფროდა უფრო ღვივდებოდა. ამდენი ხანი ასე ვერ გავჩერდებოდი. ნიკას სარჩელი გამოვატაინე. მერე კი დედას დავურეკე.