როგორ მოვარჯულოთ ჭირვეული ანუ შენ ჩემი გახდები!!(5 თავი)

ალექსანდრე უკვე კარგად იყო. სკოლაში კი ბანკეტი ახლოვდებოდა და გოგოები ვემზადებოდით, კაბები, ფეხსაცმელები ნუ როგორც მოგეხსენებათ ყველაფერზე ვზრუნავდით, მაგრამ ჯერ არ ვიცოდი ვინ იყო ჩემი მეწყვილე რადგანაც ჩემდა გასაკვირად არავინ არ მოდიოდა ჩემთან

დააფასე საკუთარი თავი (3)

საშინელ გაორებას ვგრძნობ.არ ვიცი უნდა გამიხარდეს თუ მეწყინოს მისი დანახვა.აქამდე როგორც არ უნდა შემშინებოდა იმისი,რომ რაღაც ისე ვერ იქნებოდა,მისი ხმა მაინც მამშვუდებდა და რაღაცნაირად დადებითქდ მმუხტავდა,მაგრამ ახლა?! ახლა ცხადად ვხედავ ჩემ წინ

ომგამოვლილები (თავი 4)

სამი კვირის შემდეგ ჩამოვიდა სანდრო და იმ საღამოს უნდა მენახა, რომ ცუდად გავხდი. გონება დავკარგე. -ჩქარა თამარ ერეკლეს დაურეკე!-ყვიროდა მამიდაჩემი, დედა მამას ურეკავდა მე კიდევ მდივანზე ვიყავი მისვენებული და ნიშადურს ვყნოსავსი. მამა, როცა მოვიდა უკვე

მე + შენ = ჩვენ ( თავი 18 )

"არ ვიცი რას წერენ პირველ სიტყვას ან რა წინადადებით იწყებენ დღიურის წერას ... არ ვიცი ,რადგან არასდროს მქონია სურვილი ჩემი ფიქრები და გრძნობები ფურცელზე გადამეტანა ...ერთ-ერთ tvshow- ში ნანახი მაქვს როგორ ამბობენ 'dear diary ', ქართულად კი ცოტა

შემიყვარდი სულელო(მეოცე თავი)

ვაკო დაბლა ჩავიდა დემე ოთახში შემოვიდა და კარი მიხურა.-რა ხდება?(მე)ვუთხარი თავდახრილმა და კედელს მივეყუდე -არაფერი გაქ სათქმელი?(დემე)-რავი მგონი არა(მე)-ტას შენ და ვაკოს შორის რა ხდება?(დემე)მითხრა სერიოზულად-ჩემსა და ვაკოს შრიის?გავიკვირვე ვითომ

გაურკვეველი ქორწინება (1 თავი)

_გაიღვიძებ, ელენა! გაიღვიძებ და ყველაფერი ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდება, შენ შენს ოთახში გაიღვიძებ, ისევ ივლი უნივერსიტეტში თამთასთან ერთად, ისევ ისეირნებ დადასთან კუს ტბაზე. მორჩა, ყველაფერი, მორჩა.-თვალდახუჭული იმშვიდებდა თავს გაურკვევლობაში მყოფელი.

ნაყიდი სილამაზე [9 თავი]

ბეჭებზე მხურვალე ტუჩების შეხებას ვგრძნობდი. ნელა გავახილე თვალები. როგორც კი ჩემმა ტვინმა გააანალიაზა, თუ სად ვიყავი და რა მდგომარეობაში მაშინვე დენდარტყმულივით წამოვხტი საწოლიდან... უფრო სწორად დავაპირე

მიზანი არსებობისთვის ! ( 8 თავი)

ემოციურად უკვე მისთვისაც კი აუტანელი გახდა ის საშინელება, რომელშიც ამდენი წლის განმავლობაში უწევდა ცხოვრება. თითქოს ბედის არანორმალური ირონია იყო, რომ ზუსტად იმ ადგილას, სადაც ერთ დროს მისთვის ყველაზე საყვარელი ადამიანები დაკარგა, ახლა მუხლებზე იდგა

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 10)

"რა მოხდა და გუშინ ჩემივე საკუთარი ხელით მოვისპე ბედნიერება!"_ყვირილით ვამბობ გულში. ფიზიკურად ალბათ სულ არაფერი დამეტყობოდა გოგოების მოწყენილი სახეები რომ არა. ბოლს და ბოლოს ჩემმა ქვის გულმაც დათმო პოზიცია და ადამიანური გრძნობებისთვის მომცა

შვიდი ვალენტინობა (თავი 4)

ეს თქვა გასწორდა პიჯაკი შეიკრა და საათს დახედა. ერთ წამში კი ზარის ხმაც გავიგონეთ. ძეგლივით იდგა იმავე ადგილას და გასვლას არ აპირებდა. მეც ვერ მოვიკრიბე ძალა რომ ავმდგარიყავი, ყველა გადიოდა აუდიტორიიდან მეც ლისამ გამომაფხიზმა და კართან მივედი როცა