ერთადერთი ხარ (თავი 2)

სარკეში ვუყურებდი ჩემს თავს და მორიგ აბს ვსვავდი.... მე შენს გვერდით ვარ.-მის სიტყვებზე გაოცებულმა შევხედე

ტყუილების ღმერთი (თავი VI)

-დაგინახეთ.-ამბობს გამყინავად ცივი ხმით. გველნაკბენივით ავხედე. -რა დაინახე?!- ვყვირი ბრაზისგან გაცოფებული -დავინახე ლეა! დავინახე ფეხზე როგორ აგისვა ხელი!- ისეთ ხმაზე ყვირის წამით გაოგნებული ვჩერდები და აზრზე მოსვლას ვცდილობ. არჩიმ პირველად მიყვირა.

ზღვარს მიღმა (თავი მეორე)

- უეცრად მხარზე ფრთხილი შეხება იგრძნო და ლოყა ჯეისის ტუჩებმა აუწვა, სულ რამდენიმე წამიანი კოცნა იყო მაგრამ საკმარისი იმისთვის რომ ნორას მთელი არსება აეღელვებინა და აეფორიაქებინა, შემობრუნდა, ჯეისი მის წინ იდგა...

ერთადერთი ხარ (თავი 1)

ცამდე სიხარულით აგიტაცებს,ფრთებს მოგცემს რომ იფრინო,მაღლა აიჭრა და ბოლომდე შეიგრძნო მისგან სიამოვნება .... და მუხლებზე დაგცემს ჰაერის გარეშე რჩები.ჰაერის რომელსაც სწორედ სიყვარული გაძლევდა

ყველაფერი ჩემს შესახებ (თავი მეათე - დასასრული)

- კარგი მაგრამ მანამდე ერთ რამეზე მიპასუხე, როგორ მიპოვე ან ის ხალხი იარაღით, ვინ იყვნენ, შენც შეიარაღებული იყავი, არადა მითხარი რომ ფოტოგრაფი ხარ, - გგონია მხოლოდ შენ გაქვს საიდუმლოებები მის სკოტ? -ითანმა ეშმაკურად ჩაიცინა, ოლივიას მხრებზე ხელი

სიყვარული გრძნობების გარეშე 33 თავი

ირაკლი ნელა მიუახლოვდა მთელი სხეულით აკანკალებულ ცოლს, ნიკაპზე ხელი მოჰკიდა და თავი ააწევინა ქეთიმ ცრემლიანი თვალებით ახედა თავზე წამომდგარ ქმარს

ნაკრების გული (თავი 13)

- ნაკრებიიიი! - თქვენ სულ გაააფრინეთ? ამხელა კაცები ხართ! უტვინოები ესენი, აღუ გუგა! - ნერვებმოშლი კვაშილავა, წამში იხდის სველ მაისურს და თმაზე ისვამს ხელს.

ერთი ნახვით სიყვარული?! IV თავი

-კიდევ ერთხელ არაფრის.-მითხრა და გატრიალდა.მეც მოვტრიალდი როდესაც დამიძახა.-თაია.-მეც მაშინვე შევბრუნდი. ის სწრაფად მოვიდა ჩემთან და ახლოს დადგა.-თუ რამე დაგჭირდეს დამირეკე.-მიჩურჩულა და უფრო ახლოს დამიდგა.

ღმერთის მოწაფე (თავი მერვე)

გასახდელში ვზივარ, ხელებზე ბინტებს მიხვევს სეკუნდანდი... ძალიან ვღელავ თითქოს ეს ჩემი პირველი გამოსვლაა, ჩემი მენეჯერი გაგა გვერდით მიზის და მითითებებს არ იშურებს თუ როგორ უნდა მოვიქცე და როდის უნდა დავეცე ძირს.

სასრულეთი (თავი 46) +18

გონებას ვძაბავდი და მაქსიმალურად ვცდილობდი ყურადღების მოკრებას. ჩემი დაკვირვებით, დაახლოებით 6-7 დღეა რაც ამ ოთახში ვარ გამოკეტილი. ტკივილებმა შესამჩნევად იკლო. სიმწრის სიცილი მივარდება, როცა მახსენდება უცნაური დეჟავიუ, უკვე მესამედ აღმიკვეთეს