სიყვარული გრძნობების გარეშე 5 თავი

მარიანამ რა თქმა უნდა მაშინვე იცნო თორნიკეს მანქანა და მკვლელი მზერა ესროლა მომღიმარ ბიჭს, რომელიც წამით თვალს არ აშორედბდა

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (თავი 5)

- მე პიცა მინდა, „მარგარიტა“. - აბა ისე, ქალი შენ არ გეკარება და პიცა მაინც ჭამე „მარგარიტა“. - ენა გადმოვუტიტე. - უფროსოო, - შევარდა მამაჩემთან, - მე ვერ ავიტან ასეთ დამცირებას, მორჩა, მე ვწერ განცხადებას და სამსახურიდან უნდა გაუშვათ, ნინე.

შავი ქორწინება (თავი 2)

იქვე სკამზე ჩამოვჯექი და ტირილი დავიწყე ასეთ მდგომარეობაში არასდროს ვყოფილვარ არჩევანს ვერ ვაკეთებდი. ტელეფონი ისევ აბზუილდა ამჯერად საბა იყო.

ნაკრების გული (თავი 3)

- დინამო სხვა სამყაროა... ის ფერები, რომელიც იქაა, სხვაგან არსად არ არის. სხვანაირად ხედავ და მერე, სხვანაირად გრძნობ.

შავი ქორწინება (თავი 2)

საბას დავურეკე მინდოდა ამ სტრესულ გარემოს ცოტა გავცლოდი მალევე შევხვდით. - მუშაობა დავიწყე. მითხრა გახარებულმა.

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (თავი 4)

ცხოვრება ზოგჯერ მკაცრი და ზოგჯერ დაუნდობელია, ორი სიმართლიდან ვერ არჩევ ტყუილი რომელია... ან იქნებ ორი ტყუილია და ვერ არჩევ, რომელი უფრო ნაკლებად გატკენს გულს... იქნებ სიმართლესა და ტყუილს შორის დგახარ, იქნებ ერთი ტყუილია და მეორე სიმართლე? მაგრამ

სასრულეთი (თავი 43) +18

ერაყის დედაქალაქ ბაღდადში ისევ დაძაბულობაა. მომიტინგეები აშშ-ის საელჩოს დაესხნენ თავს. მათ ცეცხლი წაუკიდეს დაცვის ერთ-ერთ კოშკს და კომპლექსის გარე გალავანში შეღწევა შეძლეს.სანამ დაბნეულობის, შესაძლო ნაბიჯების შიშისა თუ მრისხანებისგან ინდური სერიალის

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (თავი 3)

- ასე იცის სიყვარულმა... - ჩაეღიმა მართას. - ფიქრების ქარიშხალში გაგხვევს, ხან ზეცად აგიტაცებს, ხან კი მიწაზე დაგახეთქებს მტკივნეულად... და თუ დანარცხების შემდეგ, ისევ შეძლებს შენს ზეცად ატაცებას და მის მორევში სამუდამოდ ჩათრევას, მაშინ უნდა აჰყვე,

ნაკრების გული (თავი 2)

ტაბას ვენდობი, მაგრამ ეს ის ტაბა არაა, რომელმაც პირველი გოლი გაიტანა. სახე იმდენად წაშლილი აქვს, ზუსტად ვიცი, გონებაშიც სრული ქაოსი აქვს ახლა.

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (თავი 2)

ის მომიახლოვდა, მის სუნთქვას ვგრძნობდი, მისი მწველი მზერა თითქოს მილიმეტრებში ზომავდა ჩემს სახეს, ისევ ჩაეღიმა. მე კი ვგრძნობდი, თუ კიდევ იქნებოდა ჩემს გვერდით, სუნთქვა შემეკვრებოდა, ვერ გავუძლებდი „რკინის ლედობის“ თამაშს. - ხომ, იცი თვალები