ნომერი 10 ( თავი 1)

ვიმეორებ და ჭკუიდან შეშლილი აქა-იქ ვიწყებ ტოკვას,ისე თითქოს შემოდგომის ცივ ამინდში ფოთლებისაგან დაცლილი ხე ვიყო,უსამართლობის შეგრძნება ერწყმის სიძულვილის გრძნობას,გონებაში ახლიდან იწყებს ფილმის კადრივით ტრიალს თვითოეული წამი და ვგრძნობ რომ მეტად

უკანასკნელი კოცნა (17 თავი)

გამთენიისას ხატიას სავარძელში ჩაეძინა, თორნიკემ ისე ფრთხილად აიყვანა ხელში და საძინებელში წაიყვანა რომ ვერაფრი გაიგო ჩვენმა პატარა გოგომ

ანგელოზი (თავი 3)

უკან აღარ მოუხედავს ისე გავიდა და კარიც ცხვირწინ მომიხურა, გონებაში ყველაფერს ერთად მოეყარა თავი, ჯერ კიდევ სიამოვნების განცდაში ვიყავი, ამავდროულად იმედგაცრუებასაც ვგრძნობდი და თანაც ვერ ვხვდებოდი ლილის მხრიდან რას ნიშნავდა ეს ყველაფერი, სახეზე

ანომალია (თავი1)

აქედან თითოეულს თავისი სამყარო აქვს, თავისი სიგიჟეებით, ზოგი პარტნიორის გარეშე ცეკვავს, ზოგი ერთი და იგივე წერტილს თვალს არ აშორებს მთელი დღის განმავლობაში, ზოგიც თავის თავს ესაუბრება გლობალურ თემებზე, ბევრი მათგანი ჩაის სვამს წარმოსახვით

40 საშობაო ანგელოზი (თავი 4)

სანამ დაიწყებდეთ მინდა კვლავ შეგახსენოთ, რომ ძალაშია ჩემი შემოთავაზება თქვენი ისტორიაში მოხვედრისა. შეგიძლიათ დააკომენტაროთ, გამოთქვათ სურვილი და საუკეთესოებს ავარჩევ, რათა მოხვდნენ ჩემს ნაწარმოებში. მეხუთე თავში შეხვდებით ელას, ან ელატრისს... რა

ლაღიძე!მომაჯადოე! (მეოთხე თავი)

მოკლედ 17 წლის ვიყავი როცა გავიცანი მალევე შეგვიყვარდა ერთმანეთი თუ შეიძლება რომ ამას სიყვარული ვუწოდოთ სახლში მარტო ვცხოვრობ დიდიხანია და იცოდა რათქმაუნდა არასდროს ამოსულა ღამე ერთ ღამეს კი ამოვიდა როცა შემოვიდა მაშინ მივხვდი რომ ნასვამ

...და მზე ამოვიდა (მეორე თავი)

გავიხედ-გამოვიხედე და ხალიჩაზე ვიწექი. თავი ნოეს მკერდზე მედო. გაურკვევლობაში აღმოვჩნდი. შემეშინდა, სასწრაფოდ ავდექი. ტელეფონს დავხედე და ოცდათხუთმეტი გამოტოვებული ზარი დამხვდა. შემეშინდა. სასწრაფოდ სააბაზანოში შევედი და მოვწესრიგდი. როდესაც

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (15 თავი)

– რატომ ? – არ ვიცი. თუ მართლა გიყვარს, შეუძლებელია ახსნა, რატომ ! – უბრალოდ, ფეხის თითიდან თმის ღერამდე, დადებითი და უარყოფითი თვისებებებით, მთლიანად, მიზეზებისა და პირობების გარეშე დანახვის წამიდან მიყვარხარ !

უკანასკნელი კოცნა (16თავი)

მკლავში ხელი წამავლო და სახლისკენ ისე წამათრია რომ ჩემი თმისთვის ხელი არ გაუშვია, მე მთელი ძალით ვეწინააღმდეგებოდი მაგრამ ვერაფერს გავხდი,

...და მზე ამოვიდა (პირველი თავი)

და აი ჩვეულებრივი დღე გათენდა, მაგრამ ჩემს გულში მაშინ არ თენდებოდა. ადგომა არ მინდოდა. წვიმდა. ციოდა. იმის იმედით, რომ ჯერ ჩემი ადგომის დრო არ იქნებოდა, საწოლთან მდგარ ტუმბოდან, ჩემი ტელეფონი ავიღე და საათს დავხედე. ათი საათი იყო. ავდექი და