ფშაური კაფია [თავი 3]

მეორე დღეს უთენია დაადგნენ გზას და თან თეკლეს ცრემლიანი ლოცვა-კურთხევა, გემრიელი ქადები გაიყოლეს. ლექსო საჭეს მთელი ძალით ჩაფრენოდა, გული აღარ ედგა საგულეს. თეთრად გამოათენა. მგელების ყმუილსა და ძაღლების წკავწაკვს მიყურადებული ნინოს ნისლიან,

ჩემზე უნდა დაგელაპარაკო... (თავი5) დასასრული

"ჯობდა, წერილები თანმიმდევრულად გამოგეგზავნა. იმდენმა ემოციამ მოიყარა ერთად თავი, რომ ცოტათი არაკომფორტულია. მიუხედავად იმისა, რომ ხუთი წელია ერთად აღარ ვართ, მიჭირს მოგისმინო, როგორ საუბრობ სხვაზე. ამაზე არასოდეს დავფიქრებულვარ და არც მინდა ამის

მემკვიდრეობითი ცოდვა (თავი 7)

- მე არ მინდა, რომ არაგვს ვგავდე. - ამღვრეულ წყალს დავხედე. - თავისი გზით მოდის, მერე მტკვარს ხვდება და სახელი ეკარგება. არაგვი მაშინ მთავრდება, როცა მტკვარს ერთვის. არ მინდა, რომ დავიკარგო და ჩვენი ერთობისგან მხოლოდ შენ დარჩე. მინდა, რომ მეც ვიყო.

ახალი სიცოცხლე IV თავი (დასასრული)

თუ შექმნი ნამდვილ ისტორიას,მაშინ გჯეროდეს იმის , რომ ერთ მშვენიერ დღეს მოვა ვიღაც და შენი ცხოვრების რაღაც ნაწილს ფურცელზე გადაიტანს...

შემიყვარებ! 6 თავი

თორნიკე მოღუშული სახით მიაჩერდა მარიამს და როგორც კი მის ყელზე ჭრილობა შენიშნა ინსტიქტურად Ხელი მისი ყელისკენ გაექცა

Him and I ( თავი 17)

-თქვენზე საჩივარი შემოვიდა განყოფილებაში უნდა გამოგვყვეთ -რა საჩივარი?-ჩაერია ანა,ანერვიულდა -დეტალებზე იქ ვისაუბრებთ-თქვა პოლიციელმა -დამშვიდდი ჰარის ნამოქმედარი იქნება,  მალე დავბრუნდებით-უთხრა ირაკლიმ და შუბლზე აკოცა -გთხოვთ-კარისკენ ანიშნა

ფშაური კაფია [თავი 2]

სიმღერა სიმღერას ცვლიდა, სადღეგრძელო სადღეგრძელოს, ლექსო სუნთქვაშეკრული იჯდა. არც კი უცდია მზერა მოეცილებინა მისი შავი, სქელი, გრძელი თმებისათვის, მაღალ მკერდსა და თეთრს ყელს რომ შემოხვეოდა. გოგო ორ დიდრონ, შავ თვალს სასაცილოდ აბრიალებდა, სიცივისგან

შეჯახება ზევსთან (თავი 17)

-ჯანდაბა_ამჯერად წინაზე ორჯერ დიდი ნერწყვი გადაცდა ბიჭს და წამებში აორთქლდა ადგილიდან. -დალი დეიდა, ნახვამდის_კარებიდან დაუძახა ქალს და მხოლოდ სადარბაზოში შეძლო ამოსუნთქვა.

შემიყვარებ! 5 თავი

გაცოფებული თორნიკე საავადმყოფოში დაბრუნდა და მაშინვე კამერის ჩანაწერების ნახვა მოითხოვა, თან ტაქსის მოძებნა დაავალა საპატრულო ეკიპაჟებს

მემკვიდრეობითი ცოდვა (თავი 6)

ვგრძნობდი, რომ ვიპოვე ჩემი ადამიანი. ის, ვისაც ჩემი შიშები უბრალოდ გულს კი არ სწყვეტდა, არამედ მის გაქრობაზე აფიქრებდა. ის, ვისაც უნდა რომ გავძლიერდე. მჯეროდა, რომ ნელა და უმტკივნეულოდ გავარღვევდით იმ თხელ მემბრანას, ჩვენს შორის რომ დალივლივებდა.