7 წლის შემდეგ! (თავი 6)

-მე არა შენ დაივიწყე რომ ვარსებობ.-მე შენ ყველაზს მეტად მიყვარდი.-დღეს მართლა დამთავრდი ნუკა ჩემს ცხოვრებაში..-დემეტრესგან შვილი გყავს.მეორედ მომიგო ომი.-აი ის ანგელოზი ოთახში რომ წევს რას არ მივცემდი რომ ჩემი შვილი იყოს.

ბიჭი ფანჯრიდან (15 თავი)

- ცოლად კი არა მეგობრადაც არ ივარგე კატო. - იმედგაცრუებულმა ბიჭმა ცივად მოიშორე მისი ხელი და სააბაზანოში გავიდა. ცოტახანში მსხვრევის ხმა მისწვდა განადგურებული გოგოს სმენას.

7 წლის შემდეგ! (თავი 5)

დუდა აქ მოსასმენი არაფერია..მე იმისთვის მოვედი რომ მეთქვა გაპატიე.-ხო დუდა გაპატიე ამის წინა ღამე..-შეგიძლია სინდისი დაიმშვიდო მე გაპატიე..აი აქ დამთავრდა დუდა და ნუკა..-.განქორწინების საბუთებს ადვოკატს გამოვატან..

ბიჭი ფანჯრიდან (14 თავი)

მაინც გადავამოწმოთ. ბოლობოლო მამიდაა და ღმერთმა დაგვიფაროს მაგრამ რამე ცუდი რომ მოხდეს ჯობია აქედანვე იცოდეს. - რა ცუდი ბიჭო. შენ შ*გ ხომ არა გაქვს. - წარმოდგენაზეც კი სუნთქვა შეეკრა ბიჭს.

ყველა'ფერი (თავი 1)

ყველა დღე ერთი და იგივეს გავს... დილით ადგომა სკოლაში წასვლა გაკვეთილები... დილით 7:50 ოთახის კარები დედაჩემმა შემოაღო -მალე მოწესრიგდი დადაგვიანედება, მე გავდივარ. მე წამოვჯექი და დედაჩემი უფრო კარგად დავინახე და ნახევრადმძინარემ ვკითხე: -სად

7 წლის შემდეგ! (თავი 4)

-დუდა მე შენი ნამდვილი ცოლი არ ვარ ხომ არ დაგავიწყდა?-გაიხსენე რომ დემეტრეს გასამწარებლად გჭირდები. -ესეიგი ეგრე ქალბატონო ნუკა?-კარგი მერე არ ინანო ეგ სიტყვები..-მე გაგაფრთხილე..-იცოდე თავად თვქი რომ ჩემი ნამდვილი ცოლი არ ხარ..

ცარიელი ფურცელი (თავი 8)

არაფერი მახსოვს ამ დღეებში რა მოხდა ჩემს ცხოვრებაში რადგან, ავარიაში მოვყევი, მეუბნებაინ რომ არაფერი არ არის საშიში, მაგრამ არაფერი მახსოვს ვინ ვიყავი, რას ვაკეთებდი ხშირად და რა უნდა მექნა ყოველ დღე. დაბნეული ვარ. ყოველ დღე ვიღაც ჩემთვის უცნობ

საქორწილო კაბა (12 თავი)

მანქანაში ჩავსხედით მე და სანდრო, მე ძალიან დაძაბული და აღელვებული ვიყავი, როცა მანქანა დაიძრა ადგილიდან

ბიჭი ფანჯრიდან (13 თავი)

7 თვეა რაც გათხოვილი ვარ და შენს ნაღებ საზოგადოებას წარმოდგენს არა აქვს ჩემს ქმარზე. რაიყო შეგრცხვა? ტატო წავიდეთ. - წამოდგა კატო. - აქ არც უნდა მოვსულიყავით.

ნიღაბი თავი 2

ვფიქრობ დამთავრდა ის დრო როდესაც დილიდან საღამომდე დროს ლოგინში ვატარებდი ყავის ჭიქასთან ერთად და ფანჯრიდან ვუყურებდი სამყაროს,ახლა ვთვლი მზად ვარ შევეჩეხო ახალ დაბრკოლებას და მოვემზადო ცვლილებებისთვის.ყველაფერი თითქოს გამოსწორებისკენ წავიდა თითქოს