გამოიდარებს (თავი 1)

დედა და მამა 20 წლის ასაკში დავკარგე ამან უდიდესი დარტყმა მომაყენა აღარ ვიცოდი ცხოვრება როგორ გამეგრძელებინა,სუიციდურმა ფიქრებმა შემომიტიეს,თავს ვეღარ ვერეოდი ფიქრები მჭამდნენ...შინაგანად და ფიზიკურად გავნადგურდი აღარავინ დამრჩა,

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მესამე ნაწილი 10 თავი.

-საუკეთესო მომსახურეობა უცხო სტუმრებს,სცენაზე იხილავთ ცეცხლოვან ქალს.ისიამოვნეთ მეგობრებო, საოცრებებით სავსე ღამე ჯერ კიდევ წინ არის.გაისმა ხმა და სცენაზე გამოვიდა გრძელი თმებით ქერა გოგონა და ნიღბით ანასტასია.

რელიგია და სიყვარული (თავი 3)

კვირას უკან დაბრუნდა სახლში მისულს სტუმარი დახვდა რამაც ძალიან გაკვირვა. ხო მართლა გვანცას მოატყუა რო ორშაბათ საღამოს დაბრუნდებოდა. კარი რო შეაღო და შევიდა დაიყვირა.

ძმები (თავი 16)

-მაგ დიდი არაფერიდან ჯერ კიდევ თქრიალით გდის სისხლი_წარბშეკრულმა გადახედა გაბრიელმა ძმას და მოხსნილი ქამარი მთელი სიმწრით გადაუჭირა ბიჭს, მოყვა კიდეც ამ საქციელს მისი ზმუილი.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მესამე ნაწილი 9 თავი.

-ზოგი თვლის რომ ბედნიერებისათვის უამრავი ფულია საჭირო,მაგრამ ამ სახლში სწორედ ამ მოხუცების ბუზღუნი მაბედნიერებს.მათი სიყვარული ხომ წლებს ითვლის და ისე უყვართ დღემდე ერთმანეთი თითქწოს არასოდეს ტკენიათ,არასოდეს უტირიათ.ერთმანეთის წინ გაუთეთრდათ

ცხოვრებავ, მეხუმრები ხო? (თავი 5)

დავსახე გეგმა რომ უცბად გავქცეულიყავი. მუტანტს ხელზე ვუკბენდი, ის გამიშვებდა, მე კი გავიქცეოდი და ჰოი თავისუფლებავ, მე მოვდივარ. მოქმედება როდესაც დავიწყე და მუტანტს ვუკმინე, მოსალოდნელმა ხელის გაშვებამაც არ დააყოვნა, თუმცა...

მთვარეული (თავი 2)

დილას ჩეხეთის რესპუბლიკაში გავიღვიძე. ვერ ვიჯერებდი, რომ ჩემი ოცნების ქალაქში - პრაღაში ვიყავი და ცხოვრების ნულიდან დაწყებას, სწორედ რომ აქ ვაპირებდი. სასტუმრო, რომელშიც დავბინავდი ქალაქის ცენტრში მდებარეობს,

ჰერი, ჰერი ბედნიერებისკენ (თავი 1)

რა არის ცხოვრება? ან საერთოდ რისთვის, ვისთვის ვცხოვრობთ? ალბათ ყველა ადამიანს განსხვავებული პასუხი ექნება ამ კითხვაზე. ინდივიდუალურია , მაგრამ აი რას გეტყვით! სულაც არ ვფიქრობ,

ძმები (თავი 15)

-გისმენთ?-გაბრიელ, შვილო, ნაზი ვარ ქვედა სართულიდან. -დიახ, გისმენთ ნაზი დეიდა. -შვილო ხომ კარგად ხართ? ხომ მშვიდობაა ჩვენ თავს? ისეთი ხმაური იყო შემეშინდა.

მთვარეული (თავი 1)

თავს ვეღარ ვერევი, თვალებიდან ცრემლები მცვივა. გონებაში ერთად გატარებული თითოეული დღე ფილმის კადრებივით მიტრიალებს. ვხვდები, რომ ესმას გარეშე გამიჭირდება, მაგრამ ვცდილობ არ შევიმჩნიო.