ფოტოგრაფი (თავი 2)

-გოგოო ეგ რა კომპანიის მმართველიაა?-მკითხა ანიმ. -ტურისტული, მაგრამ მე რაში ვჭირდები? -იქნებ დაევასე და გიტყუებს-ერთი გემრიელად გადაიხარხარ. -ოო გაააადი რა- ერთი შევუბღვირე.

ძმები (თავი 23)

მაინც წამოუვიდა მოღალატე ერთი ცრემლი და სანამ ბიჭიც დაინახავდა მანამდე გაქრა ტერიტორიიდან. რამდენიმე წუთი იდგა იოანე და ისევ იმ ადგილს უყურებდა სადაც სულ ცოტა ხნის წინ აცრემლებული ნენე იდგა.

ჯაშუში. (თავი 4)

-კობაზე საიდან იცი? -ნერვიულად გავხედე და თვალები დავაწვრილე.-ესეიგი მართლა მეტრეველის შვილი ხარ.-ჩაიცინა და ისე ამათვალიერა თითქოს რენტგენში მატარებდა. -კობა და მამაჩემი ახლო მეგობრები იყვნენ. მერე მათი გზები გაიყო. ბაჩომ გადაწყვიტა

ფოტოგრაფი (თავი 1)

ჩემი გრძნობებიც უკუღმართია, მიყვარს ყვავილი, მაგრამ ადამიანი არა, ჩემთვის წარმოუდგენელია იცხოვრო იმ ადამიანთან ერთად მთელი ცხოვრება ვისაც ცოლად გაყვები, ალბათ მე ქმარი არ მეყოლება, საწყალს ვერ დავტანჯავ, ალბათ ვერ ამიტანს.

ძმები (თავი 22)

რამდენიმე წუთი ფიქრობდა სანდრო, იდეაში უკვე ისედაც მკვდარი იყო, ეს მაშინაც იცოდა აქეთ რომ მოდიოდა, თუმცა მიზნის მისაღწევად მაინც გარისკა, ახლა კი მისი და შანს აძლევდა უკან დასაბრუნებელი გზა ეპოვა. ამ შანსის ხელიდან გაშვება არ შეიძლებოდა.

განთიადის მოყვარული ბიჭი [თავი მეოთხე]

- მოითმინე, მალე გაგივლის. - მეუბნება ღიმილით. - თავი დამანებე, მომშორდი! - ვეუბნები გაღიზიანებული. როგორ შეუძლია თავისი საქციელის მერე, ღიმილით მელაპარაკოს?! და თუ მართლა ღადაობს, იკას ასე რატომ ეჩხუბა? სიარულში რატომ მეხმარება? რატომ ცდილობს

ზოი. მესამე ნაწილი. თავი 1

ფრთხილად ჩამოსწია კარის სახელური. ნელა შეაღო ჟანგიან საკიდებზე ჭრაჭუნით მოძრავი კარი. საძინებელში შევიდა სულგანაბული და სუნთქვაშეკრული. კვლავ დახურა ყურთა სმენის წამღები ჭრიალის აკომპალიმენტზე მოჭახჭახე და მოწკარუნე ზღუდე — ორ ოთახს შორის

ბნელი სამეფოს ლორდი ( თავი 2)

-როგორც ჩანს შენთან სიმშვიდე არ გამოვა ამიტომ შეგახსენებ აქ უფროსი ვინააა -რას აპირებბბ? -დამშვიდდი - ისევ გაიღიმა და უცებ წამოდგა და მხარზე შემომიგდო -გასწავლიიი პატარა დემონო რომ ტირანს მოთინება აქ და მას აღარასდროს შეეხო -დამსვი -იოცნებე

ცხოვრების მეგობარი თავი 3.(დასასრული)

-როგორ უზომოდ მომენატრე,დილა შენით იწყება და ყველგან შენ დამყვები.შენ დამიბრუნდი და მეც დაღლას ვეღარ ვგრძნობ,მენატრები მაგრამ ახლა უნდა ვიჩქაროთ,რადგან საათის ისრები თავბრუდამხვევი სისწრაფით ბრუნავენ და ჩვენი გრაფიკი მკაცრადაა განსაზღვრული,მივდივართ.

აბლაბუდა (მეთექვსმეტე თავი)

ხომ ვიცოდი, რომ შაკო დაოჯახებული იყო, მისი მეუღლისა და ქალიშვილის ფოტოც არაერთხელ მქონდა ნანახი, ისიც კარგად მქონდა გააზრებული, რომ ერთ ქალაქში მცხოვრებნი შეიძლება ოდესმე ერთმანეთსაც შევხვედროდით, ფიქრებში ხშირად წარმომედგინა როგორი შეიძლება