ბედნიერება წვრილმანებშია (თავი 2)

დავტოვე მისი კაბინეტი და კვლავ ჩემს საკუთარ ჯოჯოხეთში გადავინაცვლე, ვერ ვიჯერებდი რომ აქედან, ამ გისოსებიდან რომელიც უკვე ყველში მიჭერდა და სუნთქვის საშვალებას არ მაძლევნდა თავს დავაღწევდი და ყველას პასუხს მოვთხოვდი, მე აღარ ვიყავი ის ოცდაერთი წლის

ნუ ჩამითრევ ჯოჯოხეთში! (თავი მეორე)

ვგრძნობდი რომ ყველა მე მიყურებდა,შემომხედავდნენ და სიცილით სკდებოდნენ,რამდენიმე ბიჭმა უაზროდაც კი მომაძახა"მაგარი ნაშა ხარო" სკოლაში შევედი და საპირფარეშოში გავედი მეგონა რამე არასწორედ მეცვა ან ვიფიქრე შარვალი ხომ არ გამეხა თქო,როდესაც სარკეში

ძმები (თავი 19)

-ამასთან გვაქვს ფოტოსურათები, რამდენიმე ვიდეოც სადაც მკვლელობებია ასახული, რასაკვირველია თავად ნაგაზი არ კლავს, მაგრამ ცოტა განძრევა დაგვჭირდება რომ ერთმანეთთან დავაკავშიროთ_სიტყვა ჩამოართვა ძმას გაბრიელმა.

ნუ ჩამითრევ ჯოჯოხეთში (თავი პირვეი)

სანდრის აღარ მოუწერია მხოლოდ იმ საიტის ლინკი ჩამიგდო.საიტზე გადასვლა არ მიფიქრია სანამ  მივხვდი რომ რაც არ უნდა მეცადა ვერ დავიძინებდი ამიტომ გავხსენი საიტი რაღაც ონლაინ ჩათი იყო,პარამეტრები დავაყენე რაც უმარტივესი იყო ვარ გოგო და ვეძებ ბიჭს სხვა

ბედნიერება წვრილმანებშია (თავი 1)

ბედნიერებას ყველა ადამიანი სხვადასხვა რამეში ხედავს, ყველას თავუსრბური ახსნა აქ ამ ცნების მიმართ, მაგალითად გაჭორვებული რომელიც ქუჩაში ხელ გამოწვდილი დგას და დახმარებას ყველა გამლვლეს სთხოვს მისთვის ბედნიერებას ის მცირედი თანხა წარმოაგდენს რომელიც

ჯაშუში. (თავი 2)

-თორემ რა?-სიტყვა გააწყვეტინა.-ყ*ე არავის მოჭამოთ. ერთხელ უკვე ჩაისვარეთ ჩემი წყალობით საქმეში. მეორედ ასე იოლად ვერ გამოხვალთ,ძამიკო. ბუჩუკურს გადაეცი, რომ მე დავბრუნდი და ჩათვალოს დედა აქვს მოტ*ნული. 

ძმები (თავი 18)

-მე თუ თქვენ? ლამის ნახევარი საათია სახლში დავბოდიალობ და არაფერი გაგიგია, მე კარგად გამიშვი და შენ გძინავს, ნწ ნწ ნწ, ასე მუშაობს პოლიცია?_თავი დამწუხრებულმა გადააქნია და ტუჩები მოკუმა სიცილის შესაკავებლად.

ვაიოლა ვუდი (თავი 1)

ყველა ადამიანს აქვს ოცნებები, ზოგი არ აღიარებს მათ, მაგრამ გულის სიღრმეში არსებობს მიუწვდომელი სურველი, რომელიც ნელ-ნელა უფერულდება და ქრება. მე ადელაიდა ქოქსი ვარ, ეს კი ჩემი ისტორიაა. დედა ყოველთვის მეუბნებოდა, რომ გავყოლოდი იმას რაც

შეშლილი მერი "მეხუთე თავი"

ექიმი დამწუხრებული სახით გამოვიდა პალატიდან. კლინიკური სიკვდილი ჰქონდა და არავინ იცოდა როდის მოვიდოდა გონს. ან გამოვიდოდა თუ არა მდგონარეობიდან. რამდენიმე სიტყვა და სრულიად განადგურდა დუმბაძეების ოჯახი

აბლაბუდა (მეთხუთმეტე თავი)

მახსოვს მიუხედავად ნოემბრის თვისა, ნაადრევად დაზამთრდა თბილისში. ცხელ ყავას მეუღლესთან ერთად სამზარეულოში მივირთმევდი და ფანჯრიდან ვუმზერდი გარეთ მოფარფატე მსხვილ ფანტელებს. - წელს ცივი ზამთარი გველოდება. - იმ წუთას ადუღებული ჩაიდნიდან ქაფქაფა