ჩვენ (თავი 14)

- ეს რაარის? - თვალები გავაფართოვე და შევეცადე მათი სახეები გამერჩია - ეგრეც ვიცოდი ანი , მაგარ საქმეებზე არიან კი - ცრემლები მოიწმინდა და ტელეფონი მიაგდო - ყველა ერთნაირი როგორ უნდა იყოს! რამდენჯერ უნდა გამიცრუვდეს იმედები? - ხელი მაგიდას მივარტყი

შენსკენ სავალი გზები თავი 11

ათასი საფიქრალი დაუგროვდა ნინას. არ იცოდა რა უნდა ექნა. ან რას უმზადებდა მომავალი. ცხოვრების ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდა . ნატა გვერდში ედგა მიდმივად.ჯერ უნივერსიტეტი შემდეგ სამსახური .ილია ამჩნევდა მეგობრის უგუნებობას, უნდოდა დახმარებოდა.

ჩვენ (თავი 13)

ბიჭები გავაცილეთ და ყველამ ჩვენს საქმეებს დავუბრუნდით, აკადემიაში გავიარე , საბუთები მქონდა მოსაწესრიგებელი და გეზი ავიღე სახელოსნოში , ხატვას შევუდექი და ისე მალე გავიდა დრო,საათს დავხედე ცხრა საათი იყო დაწყებული, ტელეფონი ამოვიღე და დადიანის

სიყვარული თუ შეჩვევა ? (2 თავი)

თბილისში ცხოვრება სულ სხვანაირი იყო, შეიძლება რთული იყო მთელი კვირა იატაკზე ძილი, რადგან ვერ ვახერხებდით საწოლის აწყობას და მთელითვე სარეცხის შავი ნაგვის ცელოფნით სხვა უბანში ტარება, რომ ჩემი დის დაქალთან გაგვერეცხა, მაგრამ იმას მაინც სჯობდა სადაც

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 5)

-აქა ხარ ექიმო? - წინ გამოვიდა ერთი კოჭლი კაცუნა ხელჯოხით და საუბარი დაიწყო. უემოციო, ამავდროულად გაცოფებული, განრისხებული განგებ გაბოხებული, თუმცა ჩახლეჩილი ხმა ჰქონდა. - მინდა ერთი ამბავი მოგიყვეთ... - აშკარა იყო, რომ ახლა თავად ბელადი სწვეოდა

ჩვენ (თავი 12)

დაიწყო ახალი დღე, ახალი ემოცებით სავსე.. ავალიანმა პირობა შეასრულა, თამთა ანისთან დატოვა და ბიჭები უნდა ენახა.. - რა ხდება ახალი შენკენ? სიგარეტს მოუკიდა ბენდუქიძემ და ფანჯარა გამოღო - რავი თამთ არაფერი როგორც ხედავ ისეა ყველაფერი - ყავა ჩამოვისხი

დრო! თავი 37 (დასასრული)

იმიტომ რომ მინდოდა კმაყოფილმა გასცა პასუხი თეოდორეს კითხვას ისე ააქნია ფეხები ბავშვივით - ყველაფერს აკეთებ რაც გინდა? - არა - აბა მაინდამაინც ეგ რატო გააკეთე? - იმიტომ რომ გამეკეთებინა ის რაც მინდა, - და რა გინდა?

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (თავი 9)

- მამა მშვიდობაა? რა სახე გაქვს -მამი არ მინდოდა რო დღევანდელი დღე ჩამეშხამებინა ,მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს უნდა გითხრა რა -მშვიდობაა სიმამრო ? - მშვიდი ტონით მიმართა ანდრონიკემ -კაროჩე დედაშენს ველაპარაკე,გაგიჟდა გადაირია.მაგრად ვიჩხუბეთ და

დაცემული ანგელოზები თავი2 (ნაწილიI)

-რამდენი წლის იქნებოდა - მეკითხება ხმადაბლა -ათი წლის - ვპასუხობ ძლივს გასაგონად -შენ როგორ ფიქრობ რატომ? - მეკითხება და სანთებელას ხელში ათამაშებს. -ამბობენ ანგელოზები ღმერთს თავისთან მიჰყავსო.. ზედმეტად კარგი იყო იმისთვის, რომ ასეთ სამყაროში

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (თავი 8)

-ჩემო სიმპატიურო , ვისიხარო შენო - პატარა ბავშივით წაეკეკლუცა კატო სანდროს -ოჰ ჩემი უფრო სიმპატიურია - მიეხუტა ნატალია გიორგის -ღმერთო ჩემო თავი ბანკეტზე მგონია , ჩემს მამაკაცზე ტრაბახიც არ მჭირდება - ამაყად განაცხადა ტაისიამ და მისი სილამაზით