ENJoY LiFe თავი 1

-ბრავვო...ბრავო-სიცილი ვეგარ შეიკავა დაქალის ანამოსწრებულობით გაქვირვებულმა ლულუმ -მეტის გირსი იყო დავაწიწკნი იმ თმებს ერთხელ იქნება-არ ჩერდებოდა გაცოფებული ტასო -ვაიმე შენ არ აიჩემე მივიდეთ მივიდეთო მე სულ არ ვარ ამ დებილი ჩხუბების მოყვარული შენთან

მეტრო (თავი 12)

უფსკრულის კედლები ჯერ მიწის პირობაზე საგრძნობლად გაწითლდა და მისგან სიმხურვალის წვეთები გადმოდინდებოდა, შემდეგ გადამდნარ ლავად ქცეულა და ბოლოს მყარ მასად, რომელიც ლითონის მადანზე უფრო მუქი შეფერილობის და მკვეთრი, მძაფრი სურნელის მქონედ იქცა. თვალები

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 6

-ზიზღისა და შურის ჩანჩქერი არ გადმოვუშვი ჩემ სულში და დიდი ღრმული არ გავაკეთებინე იქიდან დაშვებულ საზიზღრობას. წარმომიდგენია, როგორ დაგიჭაობდა ეგ ყველაფერი. ახლა, ალბათ, პატიებაც გიჭირს.

მეფური სიყვარული (თავი 1)

არმინდოდა მეფის შვილის ხარჭა ვყოფილიყავი. ჩემი ოცნებები, ჩემი ბავშვები ყველაფერი უნდა დამეთმო, ჩემი თავისუფლება კითხვის ნიშნის ქვეშ დგებოდა.

აბლაბუდა (მეხუთე თავი)

არაფრისმთქმელი გვერდი ჰქონდა, იმის დადგენაც კი გაგიჭირდებოდათ გვერდის მფლობელი ქალი იყო თუ მამაკაცი. აშკარად ახალი დარეგისტრირებული. სულ ორიოდე კომენტარი და ისიც ჩემ რომანზე. მიქებდა წერის სტილს, გადმოცემის მანერას, იწონებდა სიუჟეტს და აღნიშნავდა,

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი6)

მარიამი მუშაობას შეუდგა, ისეთი გახარებული იყო რომ სულ დაავიწყდა ალექსანდრე და მისი დამცინავი გამოხედვა რომელიც მუდამ იმას აგრძნობინებდა რამხელა სხვაობაა მათ შორის

მეტრო (თავი 11)

დონის ოთახიდან გამოსულებმა ელიოსს დასამშვიდებლად წამალი დაალევინეს. დონი სამზარეულოში გავიდა, ვერასდროს იტანდა მამაკაცის ქვითინს, ყოველთვის მიაჩნდა ძლიერ მამაკაცს ტირილი არ შეშვენისო და მის სახეზე ცრემლი მშობელ დედასაც კი არ უნახავს. მარაზმი იყო და

ერკე მიდასი - მეტრო (თავი 10)

რასტი უყურებდა როგორ საუზმობდნენ მამამისი და მისი რძალი, როგორ ტკბილად შესციცინებდნენ ერთმანეთს თვალებში და გულში ლახვარშესობილი, მარტო იჯდა სავარძელზე, მარტო ივანებდა საკუთარ ფიქრებში და მარტო გრძნობდა სივრცის უმოქმედობას, დროის განუზომლობას და

რაე (თავი 2)

"მალევე ჩაიცვა გოგონამ. მერე კი, სარკეს მიუახლოვდა. თავზე ნაჭრის შავი ნიღაბი ჩამოიცვა. მხოლოდ თვალები და ნესტოები ჰქონდა ამოჭრილი. ერთხანს ასე უყურა საკუთარ გამოსახულებას სარკეში, შემდეგ კი გადაიძრო. ხელი დასტაცა ზურგჩანთას და სწრაფად დაიძრა

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 5

ჩვენი სული უმოწყალოდ და დაუნდობლად შიშვლდება წარსულის სამარადისო და ამოუშლელ ნახატებში, რომლის ფონზე აწმყოში შენიღბულები ვდგავართ და საიდანღაც ფოტოს გვიღებენ, ზუსტად აფიქსირებენ სიშიშვლესა და ნიღაბს შორის არსებულ კონტარსტს.