სამიზნე || (თავი 8)

-ჩაფიქრებულმა აწია ანდრიამ თავი და ქალს სახეზე დააკვირდა, მიხვდა ლიზას მოუთმენლობის მიზეზს. -არა ლიზა, მადლობა, გემრიელად მიირთვი_ღიმილით დაუქნია თავი ქალს და მოსულ იდეაზე წინასწარ გაეცინა.

ტანჯვისთვის დაბადებული (მეოთხე თავი)

სააბაზანოში შევედი,კბილები გამოვიხეხე,ხელ-პირი დავიბანე და შენდეგ გამოვიცვალე.გამოვედი თუარა,დედა შემეფეთა კინაღამ შევეჯახე. -ოჰ საყვარელო,როგორ გეძინა?მკითხა დედამ.კიდევ გამახსენდა გუშინდელი ამბავი,დამბურძგლა.დედას კი თვალები უნათებდა,თითქოს რაღაც

ერთადერთი? ( IV თავი )

ვერ გაუძლო ცდუნებას. სავარძლებს შორის მალულად გაიხედა. თავი სავარძელზე ჰქონდა მიყრდნობილი გასვიანს, თვალები დაეხუჭა და ისე ყვებოდა მელოდიას. უცბათ გაჩერდა თავი წამოსწია და ანნას შეხედა თვალებში. ნახევრად ჩაბნელებულ სალონშიც

ჭკუას მაკარგვინებს თავი 2

-მართალ გავოცდიი, და თვისს მომნუსხველი ღიმლით დამიქნიაა დაა დავიწყეე ყევლაფერიი მოუყევი დღევანდელიც კი და გაიცინაა და თქვაა -კარგია წინასწარ შეჩვევიოო.. რაა კითხვისნიშნიის თავლები მივაპყარი მხოლოდ

90-იანების ბავშვები (6 თავი)

-თავხედიი!-ჩუმად გამოსცრა მარიამმა და უკან აედევნა მამაკაცას-მე უფლება არ მომიცია,რომ შენობით მესაუბრო!-გაკაპასებული შესცქეროდა და ცოტა აკლდა,რომ რამე არ ესროლა მისთვის.-მე კიდევ არც მითხოვია ამის უფლება!

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 11)

ამასობაში ქვევით ჩავედი,გზად დენიელის ჟაკეტს ვიცმევდი.გონებაში კი ლეიას ვლანძღავდი.ღმერთმა იცის კიდევ რას დამიშავებს!იქნებ რომ მოვლენ ცოცხალი საერთოდაც არ დავხვდე!-აბა?-მომესმა უკნიდან-რას ვაკეთებთ?

სითამამე თუ მოქმედება?(მეცხრე თავი)

ალექსა შეუთანხმდა დემეტრეს და დავგეგმეთ რომ ხვალ ჩამოვიდოდა, ვგეგმავდი როგორ გამემწარებინა ტატო, არ ვიცოდი რატომ მინდოდა ეს, უფრო სწორად ვიცოდი, რადგან მომწონდა და როცა ნინუცასთან იყო ვეჭვიანობდი,

გადარჩენა (I თავი)

-ყველანი გარეთ გაიქეცით- ყვირის სკოლის დარაჯი და კარებს აღებს.-სიწყნარე შეინარჩუნეთ, რიგში ჩადექით და ისე გადით - ნაძალადევი ღიმილით ეუბნება მათ ერთ-ერთი მასწავლებელი.ეს ხმა მესამე სართულზე არ აღწევს.

ერთადერთი? (III თავი )

ძალიანაც კარგი. ისედაც დეზიმფექციის ჩატარება მომიწია შენს ნადღლორზნზე. კოცნაც ამაზრზენი გაქვს. ნუ ეგ თუ კოცნა იყო საერთოდ- ეცადა მწარედ ეთქვა მაგრამ თვალებში მოაწვა ის სიმწარეც და ცოტაც და ხმამაღლა ატირდებოდა.

ჭკუას მაკარგვინებს თავი 1

როგრო ბედავს კიდევ ვაპირებდი რაღცის თქმა სანმ ლიკა არდავინახე და ჩემკენ არ გამოქანდა ბოდიში რათქმანუნდა მანც მოხიდა და იმან მხოლოდა არუშავს უთხრაა მე მივაძახე იცოდეთ არ დაგვიმთვრებიაა...