გადარჩენა (II თავი)

სამასწავლებლოში იატაკზე ვზივარ, მუხლები მკერდთან მაქვს მიტანილი და სიცივეს ვცდილობ ვებრძოლო. თებერვლის პირველი რიცხვებია, სანამ დათბება იქამდე კიდე დიდი დროა და თუ ასე ვეყოლებით გამოკეტილები ყველაფრის

ახვლედიანი და ჯაში (თავი 3 )

ოთახში ავედი თუარა აბაზანისკენ ავიღე გეზი, დაახლოებით ერთი საათი ვნებივრობდი.ხალათი არმქონდა შეტანილი, ამიტომ პირსახოცი მოვიხვიე ტანზედა ოთახში ისე გავედი,ოთახში კი ლაზარე დაამხვდა რომელიც ფანჯარაშ იხედებოდა.-აქ რასაკეთებ?

ერთადერთი? ( V თავი )

- კიბეებზე მჯდომი გძნობდა სხეული როგორ უმსუბუქდებოდა. თვალები ეხუჭებოდა და სამყაროს ეთიშებოდა. მხოლოდ თვალებს ხედავდა, იმ თვალებს ყველაზე მეტად რომ ეძვირფასებებოდა.

ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი (4 თავი)

ჩვენი თავი წარუდგინა.. მე რომ შემომხედა სახე შეეცვალა! ჯანდაბა! სერიოზულად?! ეს არის? ეს ხომ.. აი თურმე რაუნდოდა აქ.. თურმე,მართალი ყოფილა დეა.. ნამდვილად ჩემი მეზობელია და.. ასევე უდავოდ სიმპატიური!

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეხუთე თავი)

დამიანე სუნთქვაშეკრული და გაშეშებული იყო,არ იცოდა რა გაეკეთებინა,გაოგნებული და დაბნეული იდგა,მხოლოდ ის მოახერხა,რომ ნელი ნაბიჯებით გასულიყო სტუდიის შესასვლელში,სადაც ანა და ლუკა ისხდნენ.

ორი სხვადასხვა თვალი [თავი 2]

ხმაური... ვგრძნობ ვიღაც თავზე მადგება და მეძახის. თავის წამოწევა არ შემიძლია. თვალებს ძალა არ ეყოთ, რომ ის სახე შემეცნო, რომელიც თავს დამტრიალებდა. "გონი დაკარგა" - გავიგონე და მეტი აღარაფერი მახსოვს.

სამიზნე || (თავი 8)

-ჩაფიქრებულმა აწია ანდრიამ თავი და ქალს სახეზე დააკვირდა, მიხვდა ლიზას მოუთმენლობის მიზეზს. -არა ლიზა, მადლობა, გემრიელად მიირთვი_ღიმილით დაუქნია თავი ქალს და მოსულ იდეაზე წინასწარ გაეცინა.

ტანჯვისთვის დაბადებული (მეოთხე თავი)

სააბაზანოში შევედი,კბილები გამოვიხეხე,ხელ-პირი დავიბანე და შენდეგ გამოვიცვალე.გამოვედი თუარა,დედა შემეფეთა კინაღამ შევეჯახე. -ოჰ საყვარელო,როგორ გეძინა?მკითხა დედამ.კიდევ გამახსენდა გუშინდელი ამბავი,დამბურძგლა.დედას კი თვალები უნათებდა,თითქოს რაღაც

ერთადერთი? ( IV თავი )

ვერ გაუძლო ცდუნებას. სავარძლებს შორის მალულად გაიხედა. თავი სავარძელზე ჰქონდა მიყრდნობილი გასვიანს, თვალები დაეხუჭა და ისე ყვებოდა მელოდიას. უცბათ გაჩერდა თავი წამოსწია და ანნას შეხედა თვალებში. ნახევრად ჩაბნელებულ სალონშიც

ჭკუას მაკარგვინებს თავი 2

-მართალ გავოცდიი, და თვისს მომნუსხველი ღიმლით დამიქნიაა დაა დავიწყეე ყევლაფერიი მოუყევი დღევანდელიც კი და გაიცინაა და თქვაა -კარგია წინასწარ შეჩვევიოო.. რაა კითხვისნიშნიის თავლები მივაპყარი მხოლოდ