90-იანების ბავშვები (2 თავი)

რია ონიანი ბოლო ერთი თვის განმავლობაში გამუდმებით გრძნობა მასზე ადევნებული ძაღლების სუნს,მაგრამ თითქოს ამით ერთობოდა.როცა საჭიროდ თვლიდა მათ ცხვირწინ აკეთებდა ყველაფერს,თამაში რომ მობეზრდებოდა,ისე უცებ გაუჩინარდებოდა ხოლმე,რომ კაცი თვალის

მეზობელი 6 თავი

-ნატო -ხვალ სახლში გადაასვენებენ -ისევ ტირილი დავიწყე -ნატალია -ხო -დაინახე ხო?

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 4)

თვალებში წამიერად შემომხედა და გვერდით ჩამიარა და სახლიდან გავარდა,კარების მიჯახუნების ხმა აქაც კი გავიგე.ეს შემოხედვა არ გავდა მუქარას ,ეს უფრო...ბოდიშის მსგავსი რაღაც იყო,ან უბრალოდ მომეჩვენა.

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 7)

სხვა არაფერი მახსოვს სანამ კლინიკაში არ მივედით.დერეფანში თორნიკე იყო ჩაკეცილი,თავს არ ჰგავდა. მას მივვარდი -როგორარის?მითხარი ცოცხალია? თორნიკემ შემომხედა და ცარიელი თვალებით მომაჩერდა

სიტყვაზე გაცილებით მეტი (6 თავი დასასრული)

-სახლში არ წავიდეთ? - სიჩუმე ისევ დიტომ დაარღვია და ნინის წინ გადაუდგა -სახლი ახლა ერთ დიდ პორნო საიტად არის გადაქცეული და არმინდა ამ ახალგაზრდა ბავშვს ფსიქიკა დამენგრეს - გაიკრიჭა და იგრძნო დიტომ როგორ გაუსერა კუბიდონის ისარმა გული

90-იანების ბავშვები (1 თავი)

ეს არის ისტორია ოთხ უპატრონო გოგონაზე,რომლებიც ბავშვობაში მიატოვეს და მათი გზები შემთხვევით გადაიკვეთა.უკანონო საქმეზე,რომელმაც ისინი შიმშილისგან იხსნა და პრემიერ-მინისტრზე,რომელიც მთავარი პერსონაჟის ბავშვობის სიყვარულია.

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 3)

სადილობისას მარცხენა ხელით ვჭამდი,მხოლოდ სკაიმ შეამჩნია ხომ რაღაც მჭირდა რადგან ჩემს წინ იჯდა,მე კი როდადრო სახეს ტკივილისგან ვმანჭავდი,ამისდა მიუხედავად არაფერი უთქვამს მხოლოდ ადგა ,სადილისთვის მადლობა გადაიხადა და თავის ოთახში შევიდა.

სითამამე თუ მოქმედება? (მეხუთე თავი)

ცოტა ხნით ცეკვის შესვენება ავიღე და მაგიდისკენ წავედი სადაც ჩემები მეგულებოდნენ, როდესაც მივედი ტატოც თავის სამეგობროსთან ერთად იქ დამხვდა... -ოჰოო ძლივს დაგვიბრუნდა-შესძახა ნიკოლოზამ -დიდხანს ნუ გექნება იმედი, სასმელიი ამომეწურა-ცარიელი ჭიქა

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 2)

-ბოლოს მაინც დავჯექი,აბა შენი აზრით მეხალისებოდა ამ საცოდავი ფეხით დგომა?იმ იდიოტმა კიდევ ,,ასეც ვიცოდი,,-ო-ყველაფერი გავიგე ერთის გარდა,ჰანტერმა რატომ არაფერი არ უთხრა?ან ახლა რატომ დგას დერეფანში მასთან ერთად და იცინის?

სამიზნე || (თავი 4)

-მთელ ღამეს თუ იმყოფინებ მადლობელი ვიქნებით_მოწყენილად გახედა ყიფიანმა. -კარგი, მაშინ სახლში წავიღებ, ლილიაც დამეხმარება, დამიჯერეთ არაფერი გამორჩება_გაეღიმა ცოლის გახსენებაზე და დისკები წამოკრიფა მაგიდიდან.